คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 26
ขอเอามาจากกระทู้เดิมที่เคยตอบไว้นะครับ
ลองไปซื้อหาหนังสือธรรมะ จาก7-11 มาอ่าน สวดมนต์ สวดวัตรเช้า วัตรเย็น ทำบุณไปเรื่อยๆครับ
ถ้าทำได้ถึงจุดนึง เราจะอินไปว่า ไม่มีอะไรจีรัง เป็นของเรา ทุกอย่างผ่านมาแล้วก็ผ่านไป อย่าไปยึดติด แม้กระทั่งพ่อแม่เราวันนึงเราก็ต้องจากท่านไป
ถ้าทำได้ต่อเนื่องสัก 2 อาทิตย์นะครับ จะดีขึ้นแบบเห็นได้ชัดเลยนะ แต่ถ้าหยุดเมื่อไรก็จะกลับมานอยด์ใหม่อีกที่ครับ
ที่บอกมาทั้งหมดนี้ไม่ใช่บอกขำๆนะ
ผมทำมาหมดแล้ว แถมทำมาติดๆกัน 2 เดือน ตื่นมาใส่บาตรเช้า สวดมนต์ กรวดน้ำทุกวันจริงๆครับ ชีวิตดีขึ้นเลยครับ จิตเราจะแจ่มใสขึ้น มองอะไรเห็นความจริงมากขึ้น มีสติมากขึ้น แล้วสุดท้าย เราจะยอมรับความจริงมันได้อย่างสง่าผ่าเผย ว่า อืมมม เราเสียมันไปแล้วนะ เจ็บจัง แต่มันก็เป็นธรรมดานะ เอาล่ะ มาเริ่มกันใหม่อีกที ชีวิตเรามีพ่อแม่ที่ยังรักเราเป็นห่วงเรา เรากลับไปดูแลท่านบ้างดีกว่า
แบบ ช่วงนั้น รู้สึกเลยว่าหายเศร้าไปเลยนะช่วงนึง มันเหมือนเรามีวัตถุประสงค์ใหม่หรือสิ่งที่เรากำลังจดจ้องใหม่อยู่ทำให้ลืมเรื่องแฟนเก่าไปได้เลย
ถ้าไม่เชื่อก็ลองดูครับ
ลองไปซื้อหาหนังสือธรรมะ จาก7-11 มาอ่าน สวดมนต์ สวดวัตรเช้า วัตรเย็น ทำบุณไปเรื่อยๆครับ
ถ้าทำได้ถึงจุดนึง เราจะอินไปว่า ไม่มีอะไรจีรัง เป็นของเรา ทุกอย่างผ่านมาแล้วก็ผ่านไป อย่าไปยึดติด แม้กระทั่งพ่อแม่เราวันนึงเราก็ต้องจากท่านไป
ถ้าทำได้ต่อเนื่องสัก 2 อาทิตย์นะครับ จะดีขึ้นแบบเห็นได้ชัดเลยนะ แต่ถ้าหยุดเมื่อไรก็จะกลับมานอยด์ใหม่อีกที่ครับ
ที่บอกมาทั้งหมดนี้ไม่ใช่บอกขำๆนะ
ผมทำมาหมดแล้ว แถมทำมาติดๆกัน 2 เดือน ตื่นมาใส่บาตรเช้า สวดมนต์ กรวดน้ำทุกวันจริงๆครับ ชีวิตดีขึ้นเลยครับ จิตเราจะแจ่มใสขึ้น มองอะไรเห็นความจริงมากขึ้น มีสติมากขึ้น แล้วสุดท้าย เราจะยอมรับความจริงมันได้อย่างสง่าผ่าเผย ว่า อืมมม เราเสียมันไปแล้วนะ เจ็บจัง แต่มันก็เป็นธรรมดานะ เอาล่ะ มาเริ่มกันใหม่อีกที ชีวิตเรามีพ่อแม่ที่ยังรักเราเป็นห่วงเรา เรากลับไปดูแลท่านบ้างดีกว่า
แบบ ช่วงนั้น รู้สึกเลยว่าหายเศร้าไปเลยนะช่วงนึง มันเหมือนเรามีวัตถุประสงค์ใหม่หรือสิ่งที่เรากำลังจดจ้องใหม่อยู่ทำให้ลืมเรื่องแฟนเก่าไปได้เลย
ถ้าไม่เชื่อก็ลองดูครับ
BATMAEW ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7159329 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1449636 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3934165 ทึ่ง, หรือความจริงใจแค่นั้นไม่พอ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7018291 ถูกใจ, Akimmaht ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6510956 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6225869 ถูกใจ, น้องย้งไปโรงเรียนอาทิตย์ละวัน ถูกใจรวมถึงอีก 12 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 8
.... เวลาอกหัก เคยมีคนสอนผมไว้ว่า
" ปัญหาแบบนี้ ไม่ได้เกิดขึ้นมาบนโลกครั้งแรก และคนเกือบทั้งหมดผ่านมันไปได้ "
" ปัญหาแบบนี้ ไม่ได้เกิดขึ้นมาบนโลกครั้งแรก และคนเกือบทั้งหมดผ่านมันไปได้ "
สมาชิกหมายเลข 8488807 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 8257529 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4252641 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7159329 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7123435 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5939814 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1449636 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3934165 ถูกใจ, หรือความจริงใจแค่นั้นไม่พอ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6498133 ถูกใจรวมถึงอีก 45 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 18
เรื่องแบบนี้ เดี๋ยววันนึงมันก็ผ่านไปได้ครับ
สมัยเรียนผมก็มีแฟนอยู่คนนึง รักกันมา 3 ปี จู่ๆ วันนึงเธอก็ไปมีคนใหม่ซะงั้น ซึ่งเรื่องนี้ผมรู้ได้แบบจับได้คาหนังคาเขาเลย
เริ่มแรกผมรู้สึกได้ด้วยสายตาที่มันเปลี่ยนไป จากนั้นก็มีหลายสิ่งหลายอย่างที่มันเปลี่ยนแปลง
สุดท้ายผมก็จับได้ว่าเค้ากำลังคบกับอีกคนนึงอยู่
ผมให้เธอเลือกว่าจะคบกับใคร ซึ่งคำตอบที่ได้ทำเอาผมอึ้งไปเลย คือเธอเลือกที่จะคบกับทั้ง 2 คนไปพร้อมๆ กัน
ผมเลยเป็นฝ่ายถอนตัวออกมา ด้วยเหตุผลที่ว่าคนใหม่มันย่อมน่าสนใจมากกว่าคนเดิมที่คบกันมาตั้ง 3 ปี และอีกอย่างคือผมรับไม่ได้ที่จะเป็นใครอีกคนของการเป็นแฟนกัน (เรียกง่ายๆ ว่า 3 คนคบกันรับไม่ได้จริงๆ)
แต่พอเลิกกันแล้ว ผมบอกเลยว่าเจ็บปวดทรมานมาก
จำได้ว่าตอนนั้นเจ็บมาก ถึงขนาดบุกเข้าไปคุยกับเธอในเขตหวงห้ามเลยเชียว (ประมาณหอพักหญิง) แต่ก็ไม่ได้คุยกัน เพราะทุกคนทั้งกัน ทั้งลากจนผมไม่ได้พบหน้าเธอ
วันนั้นผมโดดตึกลงมาจากชั้น 2 ลงมานอนแผ่กับพื้นด้านล่าง โดยไม่รู้สึกเจ็บเลย
ภาพเหตุการณ์ต่างๆ 3 ปี มันคอยวนเวียนหลอกหลอนอยู่นาน
แถมเพื่อนฝูงก็เลิกคบ ซึ่งผมมารู้เอาภายหลังว่า เธอทำให้คนอื่นเข้าใจว่าผมเป็นฝ่ายทิ้งเธอ
ผมก็หวังลมๆ แล้งๆ เหมือนกันว่าเธอจะกลับมา ผมไปนั่งรอเธอตรงจุดที่เราชอบไปนั่งคุยกันทุกวัน ด้วยหวังว่าเธอจะกลับมา
แต่ทุกอย่างก็สูญเปล่าเป็นเวลาถึง 9 เดือนเต็ม
จริงๆ แล้วผมทำอะไรมากกว่านี้อีกครับ แต่อย่ารู้เลยว่าอะไรบ้าง เพราะมันคือการทำร้ายตัวเอง ซึ่งส่งผลมาถึงปัจจุบันนี้
เพราะการกระทำเหล่านี้ พอนึกถึงทีไรมันก็...เฮ้อ! ตูทำไปได้ไงฟร่ะ
สิ่งที่อยากแนะนำ
1. หากิจกรรมที่ชอบทำ เช่น กิน นอน เล่น เที่ยว
2. หาเพื่อนคุย ถ้าไม่มีใครคุย ก็มาโพสต์ที่กระทู้นี้ก็ได้ ถ้าไม่มีใครตอบ เดี๋ยวผมตอบให้ทุกวันก็ได้ (แต่ก่อนอื่นไปเปลี่ยนชื่อให้จำง่ายๆ หน่อย)
สมัยเรียนผมก็มีแฟนอยู่คนนึง รักกันมา 3 ปี จู่ๆ วันนึงเธอก็ไปมีคนใหม่ซะงั้น ซึ่งเรื่องนี้ผมรู้ได้แบบจับได้คาหนังคาเขาเลย
เริ่มแรกผมรู้สึกได้ด้วยสายตาที่มันเปลี่ยนไป จากนั้นก็มีหลายสิ่งหลายอย่างที่มันเปลี่ยนแปลง
สุดท้ายผมก็จับได้ว่าเค้ากำลังคบกับอีกคนนึงอยู่
ผมให้เธอเลือกว่าจะคบกับใคร ซึ่งคำตอบที่ได้ทำเอาผมอึ้งไปเลย คือเธอเลือกที่จะคบกับทั้ง 2 คนไปพร้อมๆ กัน
ผมเลยเป็นฝ่ายถอนตัวออกมา ด้วยเหตุผลที่ว่าคนใหม่มันย่อมน่าสนใจมากกว่าคนเดิมที่คบกันมาตั้ง 3 ปี และอีกอย่างคือผมรับไม่ได้ที่จะเป็นใครอีกคนของการเป็นแฟนกัน (เรียกง่ายๆ ว่า 3 คนคบกันรับไม่ได้จริงๆ)
แต่พอเลิกกันแล้ว ผมบอกเลยว่าเจ็บปวดทรมานมาก
จำได้ว่าตอนนั้นเจ็บมาก ถึงขนาดบุกเข้าไปคุยกับเธอในเขตหวงห้ามเลยเชียว (ประมาณหอพักหญิง) แต่ก็ไม่ได้คุยกัน เพราะทุกคนทั้งกัน ทั้งลากจนผมไม่ได้พบหน้าเธอ
วันนั้นผมโดดตึกลงมาจากชั้น 2 ลงมานอนแผ่กับพื้นด้านล่าง โดยไม่รู้สึกเจ็บเลย
ภาพเหตุการณ์ต่างๆ 3 ปี มันคอยวนเวียนหลอกหลอนอยู่นาน
แถมเพื่อนฝูงก็เลิกคบ ซึ่งผมมารู้เอาภายหลังว่า เธอทำให้คนอื่นเข้าใจว่าผมเป็นฝ่ายทิ้งเธอ
ผมก็หวังลมๆ แล้งๆ เหมือนกันว่าเธอจะกลับมา ผมไปนั่งรอเธอตรงจุดที่เราชอบไปนั่งคุยกันทุกวัน ด้วยหวังว่าเธอจะกลับมา
แต่ทุกอย่างก็สูญเปล่าเป็นเวลาถึง 9 เดือนเต็ม
จริงๆ แล้วผมทำอะไรมากกว่านี้อีกครับ แต่อย่ารู้เลยว่าอะไรบ้าง เพราะมันคือการทำร้ายตัวเอง ซึ่งส่งผลมาถึงปัจจุบันนี้
เพราะการกระทำเหล่านี้ พอนึกถึงทีไรมันก็...เฮ้อ! ตูทำไปได้ไงฟร่ะ
สิ่งที่อยากแนะนำ
1. หากิจกรรมที่ชอบทำ เช่น กิน นอน เล่น เที่ยว
2. หาเพื่อนคุย ถ้าไม่มีใครคุย ก็มาโพสต์ที่กระทู้นี้ก็ได้ ถ้าไม่มีใครตอบ เดี๋ยวผมตอบให้ทุกวันก็ได้ (แต่ก่อนอื่นไปเปลี่ยนชื่อให้จำง่ายๆ หน่อย)
สมาชิกหมายเลข 7893506 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7943801 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 7159329 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2506319 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1449636 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7018291 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6498133 ถูกใจ, c.o.angel ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 5071390 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5595244 ขำกลิ้งรวมถึงอีก 26 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เวลาอกหัก เสียใจมากๆ ฟุ้งซ่าน ท้อแท้ หดหู่ ทำยังไงกันคะ
และเค้าสร้าง FB อีกอันนึง โดยที่เราไม่รู้ เพื่อไว้จีบสาว เราเสียใจมาก...เลยบอกเลิกเค้าทั้งๆ ที่ยังรักอยู่
...แต่ตลอดเวลาที่เลิกกัน...เราทำใจไม่ได้เลย ทั้งๆ ที่เรารู้ว่าเค้าหมดรัก และมีคนใหม่แล้ว
มันเจ็บปวด ทุรนทุราย คิดถึงเค้า อยากให้เค้ากลับมาเป็นเหมือนเดิม ทั้งๆ ที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้
ล่าสุดเราโทรหาเค้า..ถามเค้าว่ามีคนใหม่หรือยัง ...กลับมาเริ่มต้นกันใหม่ได้มั้ย เค้าบอกเราว่า
ตอนนี้เค้าไ่ม่มีหัวใจแล้ว เค้าไม่อยากทำให้ใครเจ็บอีก เราเป็นเพื่อนกันน่ะดีที่สุดแล้ว..
เราถามเค้าว่ายังรักเราอยู่ไหม...เค้าบอกว่าอย่าถามอะไรมาก ให้คุยกันแค่รู้ว่ายังห่วงใยกันก็พอ
ยอมรับว่าเจ็บปวด....แต่อีกใจกลับคิดว่าเป็นเพื่อนเค้าก็ยังดี เราไม่อยากเสียเค้าไป...
ถัดมาอีก 2 วัน เราเห็นเค้าขึ้นข้อมูลใน FB ว่าเค้ากำลังคบคนใหม่ี...ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่เค้าตามหามานาน
และปาฏิหารย์ทำให้บังเอิญได้เจอเธอคนนั้น...เราช็อคค่ะ...ทำไมเค้าต้องหลอกเราด้วยว่าไม่สามารถรักใครได้แล้ว
เราอยากตัดขาดจากเค้าให้ได้...มันนานเกินไปแล้ว ที่เรายังวิ่งตามเค้าอยู่ ทั้งๆ ที่เค้าก็มีคนใหม่นานแล้ว
และเค้าก็ไม่เคยโทรมาง้อเราสักครั้งเดียว... เราโง่มากใช่มั้ย ที่เจ็บแล้วไม่จำ ทำไงดีคะ เราไม่มีิจิตใจจะทำอะไรเลย
ผ่ายผอมลงมาก ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น ไม่อยากกิน ไม่อยากนอน...งานการก็เสียไปหมด
....รู้สึกว่าเจ็บจนทนไม่ไหว ยังหวังลมๆแล้งๆ ว่าเค้าจะกลับมาเหมือนเดิม...ทุกวันนี้ความรู้สึกมันท้อ
ไ่ม่มีกำลังใจ หดหู่ ฟุ้งซ่าน กินไม่ได้ นอนไม่หลับ....บางครั้งก็อยากมีคนใหม่ไวๆ แต่พอมีคนเข้ามาจีบเรา
เรากลับไม่สนใจ รำคาญ ไม่อยากคุยด้วย เพราะรู้ว่าเค้าเหล่านั้นก็ยังไม่ใช่ พวกเค้ายังไม่ดีพอ และเรากลัวว่าจะเจ็บอีก
ใจมันไม่พร้อม....ตอนนี้เราอยากลืมเค้าไป อยากตัดขาดทุกอย่าง อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่...แต่ไม่มีแรงจูงใจอะไร
ที่ทำให้เราเลิกรักและลืมเค้าซะที... ความคิดวนซ้ำๆ... วันๆ เฝ้าแต่โทรศัพท์ ว่าเค้าจะโทรมามั้ย จะไลน์มารึป่าว
เก็บกดค่ะ เหมือนร่างไร้วิญญาณ...อยากสวดมนต์ก็ทำไ่ม่ได้ เพราะไม่มีสมาธิ ใจมันจดจ่ออยู่แต่เรื่องเดิมๆ..
ข้อเสียอีกอย่างหนึ่งของเราคือ เราไม่มีเพื่อนเลย เพราะเราย้ายที่ทำงานบ่อย... เลิกงานก็อยู่แต่ในห้อง
บางวันเราก็นั่งรถไปไกลๆ คนเดียว เพื่อให้กลับมาถึงห้องดึกๆ จะัได้นอนแล้วไม่ต้องคิดอะไรฟุ้งซ่าน
มีใครเคยเป็นมั่งมั้ยคะ แล้วคุณสามารถผ่านมันมาได้อย่างไร ช่วยแนะนำหรือเตือนสติเราหน่อยค่ะ