เริ่มเกลียดคำว่า บ่องตง จุงเบยย

ตอนแรกอ่านเจอในยูทูป ก็ส่งสัยมันเเปลว่าอะไรว่ะ พอรู้ความหมายเเล้วเพลียมาก เจอเกือบทุกคลิป ทุกเว็บ ไม่เท่ากับมีคนมีพูดคำเหล่านี้ให้ฟัง รู้สึกขัดหูมาก ภาษาไทยเป็นภาษาที่สวยอยู่เเล้ว ทำไมต้องไปดัดเเปลงให้มันเหมือนภาษาเกาหลี เริ่มเเอนตี้เกาหลีอะไรๆเดี๋ยวนี้ก็เกาหลี

อีกคำได้ยินหลายปีที่เเล้ว คือคำว่า เกรียน ทำเอางง มันเเปลว่าอะไรว่ะ พอถามเพื่อน เพื่อนก็บอกว่า เด็กมอปลายที่หัวเกรีนนไง เรายังงง เเต่เริ่มคิดว่าน่าจะเเปลว่า ผมสั้น เเต่เอ มันเกี่ยวกับต้องเรียกเเบบนั้น พอสังเกตก็เข้าใจเเระ ว่าเกี่ยวกัจพฤติกรรมคน ใครนิสัยกวน เเต่งตัวประหลาด มุกแปก ก็เรียกเกรียน  แต่คำว่า เกรียน ก็ไม่ได้ระคายหูเหมือน คำข้างต้น

ตอนเราเข้ามหาลัยใหม่ๆ ได้ยินคำเเปลกๆเยอะเลย บางคำพอรู้ความหมาย ถึงกับตกใจ ส่วนใหญ่เป็น คำเเสลง กับคำหยาบคาบ บางทีก็รู้จากเเชทนี่และ ตอนแรกๆไม่กล้าถามใคร กลัวเขาจะว่า ไม่ฉลาด
ออ แล้วถ้าใครไม่เชื่อว่าไม่เคยได้ยิน เราขอบอกว่าที่บ้านเราไม่ได้ใช้ภาษาไทยค่ะ ทั้งเวลาคุยกับเพื่อน ก็มีผสมภาษาคุย คำหยาบเเปลกๆ จึงไม่เคยได้ยิน หรือเวลาคุยกับสนิทคนไทยแท้ๆ เขาก็ไม่พูดคำเหล่านั้นกับเรา
  
เราเริ่มพูดภาษาไทยได้ตอน 7 ขวบ เเต่เริ่มเข้าใจตอนอายุน้อยกว่านั้น แต่ไม่แน่ใจว่าอายุเท่าไร
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่