...สำหรับชาวหงส์ทั้งหลายแค่ฟังข่าวเจมี่ คาร์ราเกอร์รีไทร์ก็ใจหายมากพอแล้ว จากคนที่แฟนๆได้ยินชื่อก็ยี้ มาเป็น(ช่วงหนึ่ง)เวลาประกาศว่าเค้าลงสนามก็ร้องแฟนๆจะร้องเย้ วันนี้เห็นข่าวเซอร์เฟอร์บี้ เอ๊ย เฟอร์กี้ประกาศรีไทร์ อารมณ์แรกที่คิดคือนี่เราแก่แล้วหรือนี่เห็นนักเตะบ้าง โค้ชบ้างรีไทร์ทีละคนสองคน กับอีกอารมณ์คือแล้วพรีเมียร์ลีกจะลดความมันลงไหม อะ อย่าเข้าใจผิดว่าแมนยูจะเก่งน้อยลง แต่ผม(และแอบคิดว่าเพื่อนๆอีกหลายคน)คิดว่าถ้าเราจะเป็นแชมป์ลีกคนที่พวกเราอยากถล่มมากสุดก็คืออเล็ก เฟอร์กูสันนี่แหละ ด้วยข้อหาเก่งเกิ๊น(มากกว่าเก่งเกิน)
...22 ปีหลังจากได้แชมป์ลีกครั้งสุดท้าย เราทำได้ดีสุดแค่เอาไม้ไปเขี่ยสะดือแมนยู คือได้แค่รองแชมป์สองครั้งยุคเฮียโปนและยุคราฟาซึ่งถือว่าเฉียดมากสุดแล้ว ที่เหลือทำได้แค่นั่งแช่งให้ใครก็ได้ขโมยแชมป์ไปจากแมนยู จากที่เคยลุ้นว่าอย่าแซงแชมป์ 18 ครั้งนะ จนตอนนี้มาลุ้นว่าอย่าเพิ่งแซงไปไกลนะ(เดี๋ยวไล่ยาก) และที่ผม(และอีกหลายคน)ทำทุกปีก็คือภาวนาให้เซอร์อเล็กวางมือเหอะ ไปเลี้ยงหลานบ้างก็ได้แม้จะพูดเล่นๆตามประสาคนขี้อิจฉา แต่ก็กลัวจริงๆว่าไอ้แชมป์ยุโรป 5 สมัยมันจะโดนแซงสักวันถ้าป๋ายังคุมต่อ และสถานการณ์หงส์ยังต้องใช้กฏแฟร์เพล์ยในการไปเล่นบอลยุโรปอยู่แบบนี้ แต่..พอท่านเซอร์ประกาศวางมือจริงๆ ความรู้สึกใจหายเกิดขึ้นในแวปแรก อีกหน่อยแดงเดือดจะเป็นยังไงหนอ กุนซือจะใช้เกมไซโคกันอีกไหม หรือจะปากหวานชมกันไปมา ภาพวันที่ท่านเซอร์ทะเลาะกับไอ้จ้อน จอนโจ้ เชลวีย์แวปขึ้นมา เกมไซโคกับคีแกนยังคงคลาสสิคอยู่ สารภาพตรงๆว่านึกไม่ออกจริงว่าภาพที่แมนยูไม่มีเซอร์อเล็กอยู่ข้างสนามจะเป็นยังไง แต่...ชีวิตก็ต้องเดินต่อ มีจุดเริ่ม ก็มีวันจบ
...ในความเป็นหงส์คนหนึ่ง ผมยอมรับว่าเซอร์อเล็กเป็นเป้าหมายอันดับหนึ่ง ถ้าเราจะก้าวข้ามแมนยูไปเป็นแชมป์เราต้องชนะอเล็ก เฟอร์กูสัน แม้ว่ามูรินโญ่ เวนเกอร์หรือมันชินี่จะปรากฎตัวขึ้น แต่ความสะใจคงไม่มีทางมากไปกว่าหรือเทียบเท่าการเอาชนะแมนยูภายใต้การคุมของเฟอร์กูสัน แม้ปีนั้นเราจะเป็นแชมป์ว่าวแต่การชนะแมนยูก็มีเรื่องให้เราคุยต่อไปอีกหนึ่งฤดูกาล จนถึงนาทีนี้ผมคงต้องยอมรับแล้วว่าพวกเราไม่มีทางก้าวข้ามกุนซือที่ยิ่งใหญ่คนนี้ไปได้ เราไม่มีทางเอาชนะอเล็ก เฟอร์กูสันเพื่อไปเป็นแชมป์ แต่เราชาวหงส์จะไม่ยอมแพ้พวกคุณชาวผีเด็ดขาด ไม่ว่านายใหญ่คุณจะเป็นใคร(แล้วนายใหญ่ตูจะเป็นคนเดิมหรือเปล่าฟะ) สักวันเราจะก้าวผ่านพวกคุณให้ได้ แต่วันนี้ขอแสดงความชื่นชมเซอร์อเล็ก เฟอร์กูสันในฐานะศัตรูที่เก่งและดีที่สุดคนหนึ่งที่เราไม่มีทางชนะได้ เคารพด้วยความจริงใจ ฮึฮึ แต่ไม่รักนะจ๊ะ
...เห็นข่าวเซอร์รีไทร์แล้วพาลนึกถึงชื่อหนังสืออ่านนอกเวลาตอนมัธยมเรื่องหนึ่ง ที่อ่านทีไรน้ำตาไหลทุกที "ฉันอยู่นี่ ศัตรูที่รัก" อะ อย่าคิดว่าผมร้องไห้กับข่าวนะ ไม่มีทาง ฟืด...
ฉันอยู่นี่ ศัตรูที่รัก
...22 ปีหลังจากได้แชมป์ลีกครั้งสุดท้าย เราทำได้ดีสุดแค่เอาไม้ไปเขี่ยสะดือแมนยู คือได้แค่รองแชมป์สองครั้งยุคเฮียโปนและยุคราฟาซึ่งถือว่าเฉียดมากสุดแล้ว ที่เหลือทำได้แค่นั่งแช่งให้ใครก็ได้ขโมยแชมป์ไปจากแมนยู จากที่เคยลุ้นว่าอย่าแซงแชมป์ 18 ครั้งนะ จนตอนนี้มาลุ้นว่าอย่าเพิ่งแซงไปไกลนะ(เดี๋ยวไล่ยาก) และที่ผม(และอีกหลายคน)ทำทุกปีก็คือภาวนาให้เซอร์อเล็กวางมือเหอะ ไปเลี้ยงหลานบ้างก็ได้แม้จะพูดเล่นๆตามประสาคนขี้อิจฉา แต่ก็กลัวจริงๆว่าไอ้แชมป์ยุโรป 5 สมัยมันจะโดนแซงสักวันถ้าป๋ายังคุมต่อ และสถานการณ์หงส์ยังต้องใช้กฏแฟร์เพล์ยในการไปเล่นบอลยุโรปอยู่แบบนี้ แต่..พอท่านเซอร์ประกาศวางมือจริงๆ ความรู้สึกใจหายเกิดขึ้นในแวปแรก อีกหน่อยแดงเดือดจะเป็นยังไงหนอ กุนซือจะใช้เกมไซโคกันอีกไหม หรือจะปากหวานชมกันไปมา ภาพวันที่ท่านเซอร์ทะเลาะกับไอ้จ้อน จอนโจ้ เชลวีย์แวปขึ้นมา เกมไซโคกับคีแกนยังคงคลาสสิคอยู่ สารภาพตรงๆว่านึกไม่ออกจริงว่าภาพที่แมนยูไม่มีเซอร์อเล็กอยู่ข้างสนามจะเป็นยังไง แต่...ชีวิตก็ต้องเดินต่อ มีจุดเริ่ม ก็มีวันจบ
...ในความเป็นหงส์คนหนึ่ง ผมยอมรับว่าเซอร์อเล็กเป็นเป้าหมายอันดับหนึ่ง ถ้าเราจะก้าวข้ามแมนยูไปเป็นแชมป์เราต้องชนะอเล็ก เฟอร์กูสัน แม้ว่ามูรินโญ่ เวนเกอร์หรือมันชินี่จะปรากฎตัวขึ้น แต่ความสะใจคงไม่มีทางมากไปกว่าหรือเทียบเท่าการเอาชนะแมนยูภายใต้การคุมของเฟอร์กูสัน แม้ปีนั้นเราจะเป็นแชมป์ว่าวแต่การชนะแมนยูก็มีเรื่องให้เราคุยต่อไปอีกหนึ่งฤดูกาล จนถึงนาทีนี้ผมคงต้องยอมรับแล้วว่าพวกเราไม่มีทางก้าวข้ามกุนซือที่ยิ่งใหญ่คนนี้ไปได้ เราไม่มีทางเอาชนะอเล็ก เฟอร์กูสันเพื่อไปเป็นแชมป์ แต่เราชาวหงส์จะไม่ยอมแพ้พวกคุณชาวผีเด็ดขาด ไม่ว่านายใหญ่คุณจะเป็นใคร(แล้วนายใหญ่ตูจะเป็นคนเดิมหรือเปล่าฟะ) สักวันเราจะก้าวผ่านพวกคุณให้ได้ แต่วันนี้ขอแสดงความชื่นชมเซอร์อเล็ก เฟอร์กูสันในฐานะศัตรูที่เก่งและดีที่สุดคนหนึ่งที่เราไม่มีทางชนะได้ เคารพด้วยความจริงใจ ฮึฮึ แต่ไม่รักนะจ๊ะ
...เห็นข่าวเซอร์รีไทร์แล้วพาลนึกถึงชื่อหนังสืออ่านนอกเวลาตอนมัธยมเรื่องหนึ่ง ที่อ่านทีไรน้ำตาไหลทุกที "ฉันอยู่นี่ ศัตรูที่รัก" อะ อย่าคิดว่าผมร้องไห้กับข่าวนะ ไม่มีทาง ฟืด...