ตอนนี้อายุ 30+ แล้วค่ะ (ยังไม่มีลูก แต่ก็คิดจะมีนะคะ) เมื่อก่อนตอน 20+ เคยมีความสุขมากๆกับวัตถุและกิจกรรมทั่วไป หาเงินได้เท่าไหร่ก็เอาไปช้อปปิ้ง ซื้อของที่ชอบ กินอาหารดีๆ ไปเที่ยวเมืองนอกบ่อยๆ แต่ตอนนี้รู้สึกเฉยๆกับสิ่งเหล่านี้ สามีจะซื้อของขวัญให้ เราก็ไม่รู้จะอยากได้อะไร จนตอนนี้สามีติดของขวัญเราหลายชิ้นแล้วค่ะ ตามหลักศาสนามันน่าจะดีใช่ไหมคะที่เหมือนจะเริ่มไม่ยึดติดวัตถุ แต่กลายเป็นว่าเรากลับไม่ค่อยมีความสุข สับสนในใจน่ะค่ะ

เรากลับไปมีความสุขแบบเมื่อก่อนช่วงอายุ 20+ ไม่ได้แล้ว มันเบื่อแล้ว อย่างเช่นเรื่องกิน อายุขนาดนี้กินมากก็อ้วนค่ะ หันมาเน้นอาหารเพื่อสุขภาพแทน ข้าวของอะไรๆก็มีอยู่แล้ว ให้ซื้อเพิ่มอีกก็คงใช้ได้ไม่คุ้มค่า แล้วก็กลายเป็นเพิ่มขยะ ทำโลกร้อน ส่วนเรื่องเที่ยว ได้ไปก็ดี ไม่ไปก็ได้ ไม่เดือดร้อน ความสนุกก็ชั่วครู่ยาม อ่านหนังสือเอาก็ได้ความรู้เหมือนกัน แต่เวลาเห็นคนซื้อของหรูๆ เอารูปอาหารแพงๆ สถานที่ท่องเที่ยว มาโพสลงเฟสบุ๊ค เราก็รู้สึกอิจฉาจริงๆนะคะ คืออิจฉาที่เค้ายังสามารถมีความสุขกับสิ่งเหล่านี้ได้อยู่ ให้เราทำแบบเค้าเราก็คงไม่มีความสุขอย่างเค้า เหมือนเราผิดปกติ แล้วก็กลายเป็นรู้สึกเศร้าๆแทน

เรายังไม่เจอความสุขในรูปแบบอื่นในตอนนี้ เราไม่ได้ทำงานที่เรารักสุดใจ หรือมีงานอดิเรกที่เราหลงใหลมากๆ (มีเป็นพักๆเท่านั้น) เราก็พยายามให้พ่อกับแม่มากขึ้น พาเค้าไปเที่ยวต่างประเทศ ก็รู้สึกดี แต่มันก็ยังไม่มาเติมเต็มใจเราทั้งหมดได้ จนบางทีเราไม่แน่ใจว่านี่เรากำลังปลง หรือเราเป็นโรคซึมเศร้ากันแน่

เพื่อนๆเคยผ่านประสบการณ์แบบนี้ไหมคะ แล้วความสุขที่เจอหลังจากช่วงนี้คืออะไร ขอบคุณค่ะ