เราเคยมีรุ่นพี่คนนึงสนิทกันมากๆ
ตอนนั้นเราอยู่ปีสาม เค้าอยู่ปีสี่
มีช่วงนึงที่ไปไหนมาไหนด้วยกันอะไรประมาณนี้ก็เลยยิ่งสนิทกัน แบบพีี่น้องจริงๆ
เค้าก็ดีกับเราทุกอย่างในความรู้สึกเรา ดีมากที่คนๆนึงซึ่งไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเคยมอบให้
หรือเราอาจจะไม่เคยรับความรู้สึกนี้จากใครมาก่อน
มันเลยเกิดเป็นความหวง เราเป็นคนหวงพี่มาก
เราไม่ชอบให้พี่คุยกับผู้หญิงหลายๆคนในคราวเดียวกัน คือเรารับรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับคนที่เค้าคุยด้วย แบบ เราไม่ชอบอ่ะ ไม่ว่าใครที่ไม่ซื่อสัตย์กับความรัก หรือคุยหลายๆคน เรารู้สึกว่ามันหลอกลวง คุยในที่นี้คือคุยแบบให้ความหวังคนอื่นไปเรื่อยเปื่อย เราเลยเป็นแผนกกันซีนให้ ตลอดเลย พอนานไปๆ พี่เริ่มไม่ยอม เรื่องราวเรื้อรัง ก้อแบบทะเลาะกันเยอะ เรื่องไม่เป็นเรื่อง จนแบบตัดขาดกันไปเลย แล้วทีนี้เราก็เลยมาคิด ไอ่ส่วนที่บอกว่าความรู้สึกนี้มันไม่หายไปสักทีเนี่ย คือ ทำไมเค้าดีกับเราทุกอย่าง แต่ทำไมเราต้องทำไม่ดีกับเค้า แล้วทำไมฝ่ายที่ต้องรู้สึกผิดอยู่คนเดียวคือเรา แล้วมันก็ยังค้างคาอยู่ในใจเรา ว่าทำไม เราทำอะไรไม่ได้เลย กับความเจ้าชู้ โกหก ตลบแตลงไปวันๆกับผู้ชายคนนึง เรารู้สึกแพ้ ตอนนี้เราทำงานแล้ว แต่ความรู้สึกนี้มันยังอยู่กับเรา มันแว้บๆ เข้ามาเป็นพักๆ มันวนๆอยู่ในหัว เราแค่อยากมีพี่ที่สนิทกันเหมือนเดิม เข้ากันได้ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วสินะ # อยากระบาย

via Pantip Talk