แม่สามีชอบยุให้เราขอทรัพย์สมบัติของพ่อแม่มามากๆค่ะ ขนาดว่าเราพูดหลายทีแล้วว่าไม่ควร ๆๆ เราหาเอาเองได้ เงินพ่อแม่หามา เขาควรได้เก็บได้ใช้ คือถึงเขาจะมีมาก เราก็ควรหาใช้เองอยู่ดี (เราคิดว่าพ่อแม่เลี้ยงเรามาดีมีต้นทุนที่สูงแล้ว กำไรก็ควรหาเอง ตอบแทนท่านบ้าง)

เธอพูดทุกครั้งที่มีโอกาส และถ้าเธอรู้ว่าพ่อแม่ยกอะไรให้เรา เธอจะดีใจออกนอกหน้าเชียวค่ะ ยิ่งถ้าลูกเธอได้ประโยชน์แล้วด้วยละก็...

คือเธอเป็นตั้งแต่ก่อนแต่งงาน จนทุกวันนี้ร่วมสามปีแล้ว คอยสืบทรัพย์สมบัติพ่อแม่เรา มีอะไรบ้าง ให้อะไรเราบ้าง เราจะเอาอะไรได้อีกมั่ง

(ขนาดงานแต่งงาน แม่เราไม่เรียกสินสอด เธอยังมีหน้ามาถามเราว่า แม่เราจะให้เราเท่าไร เอิ่ม...)

เราแสดงอาการไม่พอใจทุกครั้งที่เธอมาละลาบละล้วงหรือแนะนำอะไรเทือกนี้ แต่เธอก็ดูด้านทนที่จะถามและแนะนำอยู่เรื่อยเชียว

พอเธอเห็นเราไม่พอใจ เธอก็ะมาง้อทำท่าทางหมือนเด็ก เราไม่เคยมองว่ามันน่ารักเลย จะบาปไหมถ้าเราคิดอะไรหยาบๆแบบ อยากถีบให้หน้าหงาย หรือกร้อนไอ้หัวหยอยของเธอ (ผมเธอหยักศก)

พ่อแม่เราไม่เคยเลยที่จะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องในครอบครัวเธอ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องจะมายุแยงอะไรแบบเดียวกับเธอ เขาไม่เคยไปยุ่งเรื่องส่วนตัวใครทั้งนั้น

ไอ้เรื่องจะมาแนะนำให้สามีเรา(ลูกชายเธอ) ไปรีดไถทรัพย์สมบัติเธอยิ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะเธอไม่มีให้ไถ

คือถ้าจะมาอ้างว่าพ่อแม่เรารวยกว่าเธอก็ไม่ควรอ้าง

จะว่าหวังดีหรือ มันก็แปลกๆนะ มายุให้เราไถเอาเงินพ่อแม่ ให้พ่อแม่เราแบ่งมรดก (สามีเราชอบคิดว่าเธอหวังดี เรานี่แบบ... เออแม่เธอมันนางฟ้า!)

โอ๊ย! เราเบื่อมากๆเลยนะ เราพยายามคิดดี ทำลืมๆ แต่ไม่นานเธอก็ต้องพูดขึ้นมาอีก

เป็นเพื่อนๆจะจัดการยังไงกับแม่สามีเสื่อมๆแบบนี้คะ แล้วเพื่อนๆคิดว่าเธอคิดอะไรคะ ถึงคอยยุเราแบบนี้อยู่เรื่อย เธอหวังดีจริงหรือคะ

เรามองโลกในแง่ร้ายใช่ไหมคะ