เพราะเทียบกับสมัยก่อนแล้ว  ที่คนจีนส่วนมากมาตั้งต้นชีวิตแค่เสื่อผืนหมอนใบ  ก็สามารถรวยกลายเป็นเศรษฐีได้
แต่ในปัจจุบันคนที่มาจากครอบครัวที่มีฐานะยากจน  พ่อแม่ไม่มีมรดกเงินทองกองให้  บางคนต้องออกมาทำงานตั้งแต่
อายุเพียง 15 ปี  เพื่อช่วยเหลือครอบครัว  โดยเฉพาะตามชนบทหรือที่ห่างไกลความเจริญ


ชนชั้นคนในปัจจุบันถือว่าเทียบจากเงินเป็นหลัก  ถ้ามีเงินมากก็ถือว่ามีหน้ามีตาในสังคม  เหมือนผู้หญิงส่วนมากในสมัยนี้
ก็จะเลือกแฟนจากฐานะมาก่อนความรัก  เพราะถือคติว่าหมดยุค "กัดก้อนเกลือกิน" แต่พวกบูชาความรักก็ยังมีอยู่


ถ้าเทียบเป้าหมายของความสำเร็จที่เท่ากัน  คนที่มีต้นทุนชีวิตที่ดีกว่าย่อมมีโอกาสมากกว่า  เนื่องด้วยปัจจุบันทุกอย่างเริ่ม
ด้วยเงินทั้งนั้น  ออกจากบ้านอย่างน้อยต้องมีเงินติดตัวอย่างต่ำ 100 บาท  ถ้าเทียบกับในเมืองใหญ่ เงินจำนวนนี้แทบจะทำ
อะไรไม่ได้เลย  แต่ก็มีไม่น้อยที่คนที่ประสบความสำเร็จก็เริ่มต้นมาจากศูนย์  ต่อสู้ดิ้นรนจนรวยกลายเป็นมหาเศรษฐี
และคนที่มีต้นทุนชีวิตที่ดี  มีมรดกมากมาย  กลายเป็นพวกเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ  มีเงินแต่ไม่สามารถนำมาต่อยอดได้


แต่ถ้าคิดโดยรวมแล้ว  เพื่อนๆมีความเห็นว่า "คนที่จะประสบความสำเร็จในชีวิต  ส่วนใหญ่มาจากต้นทุนชีวิตที่ดี
หรือต่อสู้ปากกัดตีนถีบด้วยตัวเองคะ?"