กล้าๆกลัวๆที่จะทักฝรั่งมานานแล้วค่ะ กลัวนู่นกังวลนี่ไปหมด
จนหนึ่งเดือนที่แล้ว(25มีนาคม56) วันแรกที่ได้มาใช้ชีวิตในเชียงใหม่ โดยมีความหวังว่าหลังจากนี้ไปอีกสองเดือนฉันจะต้องมีเพื่อนฝรั่งจริงๆจังสักที
จนวันที่ 2 พฤษภาคม 2556 ชีวิตยังย่ำอยู่ที่เดิม เจอฝรั่งเยอะ..แต่ได้คุยกับใครมั้ย??...ไม่
เริ่มคิดว่า อีกไม่ถึงเดือนก็จะต้องจากเชียงใหม่แล้ว ยังไม่มีเพื่อนฝรั่งเลย แล้วทักษะการสื่อสารล่ะ?การฟังล่ะ? การพูดล่ะ? แล้วความฝันที่อยากไปเมืองนอกหลังเรียนจบล่ะ?ถ้าไม่พร้อมจะไปไหวเหรอ? ..คิดมากซะงั้น
เลยแชทคุยกับรุ่นพี่คนนึงค่ะ พี่แกเก่งอังกฤษมากเพราะมีเพื่อนเป็นฝรั่ง เราก็บ่นๆไปแกก็บอกมาแต่ว่าทักเลยๆอย่าอายๆ เราบอกไม่ได้หรอก เราอาย พี่แกเลยสวนมาว่า Are you gonna be shy forever? หูย ย ย ยจุกเลยค่ะ555
พอมาอีกวันตอนค่ำๆ(3 พฤษภาคม2556) ฝนตกพอสมควร เราเลยบิดมอเตอร์ไซค์ไปหารุ่นพี่ที่ทำงาน แกขายของอยู่ที่เชียงให่ ไนท์บาซาร์เป็นงานเสริม แค่จะไปดูว่าตอนฝนตก สภาพร้านพี่แกเป็นไง แค่นั้น^^
จนอยู่ๆ มีฝรั่งผู้หญิงคนหนึ่ง เดินมาคนเดียว ผ่านร้านไป เราชี้ให้รุ่นพี่ดู เห้ยย ฝรั่งมาคนเดียวอยากเข้าไปทักจัง ..แต่ก็ยังไม่ไปค่ะ จนเธอเดินกลับมาอีกครั้ง เราเลยเดินตามไปเรื่อยๆจนแน่ใจว่ามาคนเดียว ไม่มีใครรอเธออยู่ จึงเข้าไปเปิดการสนทนา.. แนะนำตัว บอกว่าสนใจภาษาอังกฤษ อยากฝึกภาษา ซึ่งเธอก็ดีมาก ^^ ถามว่าเป็นคนเชียงใหม่เหรอ แล้วก็ถามชื่อแซ่กันสักพักเธอก็ชวนเราเดินชมตลาดยามฝนพรำต่อ ระหว่างเดินนี้ก็ได้แลกเปลี่ยนข้อมูล คุยนู่นนี่กันเยอะแยะมาก จนเดินสุดทางเราก็พาเธอขึ้นมอเตอร์ไซค์บิดไปส่งยังที่พัก
วันนี้(4พฤษภาคม2556) นัดเจอกันเพื่อทานอาหารเย็น ได้แลกเปลี่ยนข้อมูลเพิ่มเติม คุยกันมากขึ้น แต่บางทีก็มีช่วงอึ้งๆ เราไม่รู้จะหาอะไรมาพูด555 แอบกังวลว่าเธอจะเบื่อมั้ย แต่ก็ช่างมัน ต่อจากนั้นก็เดินชมไนท์ฯอีก ตั้งใจว่าจะพาไปเดินถนนคนเดินวัวลายต่อ แต่ฝนท่าจะตก เราเลยเปลี่ยนแผนพาไปส่งที่พักเลย ไม่งั้นเรากลับห้องไม่ได้ถ้าฝนตก และนัดเจอกันพรุ่งนี้อีกทีไปช็อปปิ้ง^^..
นี่เป็นประสบการณ์เล็กๆน้อยๆของเรา เราเชื่อว่ามีหลายคนที่มีเพื่อนต่างชาติเยอะแยะ อาจจะเห็นว่าเรื่องนี้ธรรมดา แต่เราเชื่อกว่าว่ายังมีอีกหลายคนที่อยากได้ภาษา อยากคุยกับชาวต่างชาติ แต่ไม่มีเพื่อนไว้ฝึกภาษา ยังไม่กล้าเข้าไปทัก
ลอง"กล้า"ดูนะคะ เราดีใจที่เข้าไปทักเพื่อนคนนี้ ดีใจที่ได้พาเธอเที่ยว ดีใจที่ได้สร้างโอกาสดีๆให้ตัวเอง
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกับประสบการณ์เวิ่นเว้อ ลาไปนอนก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
ในที่สุดก็มีเพื่อนฝรั่งตัวเป็นๆ ตื่นเต้นนะ บอกเลย^^
จนหนึ่งเดือนที่แล้ว(25มีนาคม56) วันแรกที่ได้มาใช้ชีวิตในเชียงใหม่ โดยมีความหวังว่าหลังจากนี้ไปอีกสองเดือนฉันจะต้องมีเพื่อนฝรั่งจริงๆจังสักที
จนวันที่ 2 พฤษภาคม 2556 ชีวิตยังย่ำอยู่ที่เดิม เจอฝรั่งเยอะ..แต่ได้คุยกับใครมั้ย??...ไม่
เริ่มคิดว่า อีกไม่ถึงเดือนก็จะต้องจากเชียงใหม่แล้ว ยังไม่มีเพื่อนฝรั่งเลย แล้วทักษะการสื่อสารล่ะ?การฟังล่ะ? การพูดล่ะ? แล้วความฝันที่อยากไปเมืองนอกหลังเรียนจบล่ะ?ถ้าไม่พร้อมจะไปไหวเหรอ? ..คิดมากซะงั้น
เลยแชทคุยกับรุ่นพี่คนนึงค่ะ พี่แกเก่งอังกฤษมากเพราะมีเพื่อนเป็นฝรั่ง เราก็บ่นๆไปแกก็บอกมาแต่ว่าทักเลยๆอย่าอายๆ เราบอกไม่ได้หรอก เราอาย พี่แกเลยสวนมาว่า Are you gonna be shy forever? หูย ย ย ยจุกเลยค่ะ555
พอมาอีกวันตอนค่ำๆ(3 พฤษภาคม2556) ฝนตกพอสมควร เราเลยบิดมอเตอร์ไซค์ไปหารุ่นพี่ที่ทำงาน แกขายของอยู่ที่เชียงให่ ไนท์บาซาร์เป็นงานเสริม แค่จะไปดูว่าตอนฝนตก สภาพร้านพี่แกเป็นไง แค่นั้น^^
จนอยู่ๆ มีฝรั่งผู้หญิงคนหนึ่ง เดินมาคนเดียว ผ่านร้านไป เราชี้ให้รุ่นพี่ดู เห้ยย ฝรั่งมาคนเดียวอยากเข้าไปทักจัง ..แต่ก็ยังไม่ไปค่ะ จนเธอเดินกลับมาอีกครั้ง เราเลยเดินตามไปเรื่อยๆจนแน่ใจว่ามาคนเดียว ไม่มีใครรอเธออยู่ จึงเข้าไปเปิดการสนทนา.. แนะนำตัว บอกว่าสนใจภาษาอังกฤษ อยากฝึกภาษา ซึ่งเธอก็ดีมาก ^^ ถามว่าเป็นคนเชียงใหม่เหรอ แล้วก็ถามชื่อแซ่กันสักพักเธอก็ชวนเราเดินชมตลาดยามฝนพรำต่อ ระหว่างเดินนี้ก็ได้แลกเปลี่ยนข้อมูล คุยนู่นนี่กันเยอะแยะมาก จนเดินสุดทางเราก็พาเธอขึ้นมอเตอร์ไซค์บิดไปส่งยังที่พัก
วันนี้(4พฤษภาคม2556) นัดเจอกันเพื่อทานอาหารเย็น ได้แลกเปลี่ยนข้อมูลเพิ่มเติม คุยกันมากขึ้น แต่บางทีก็มีช่วงอึ้งๆ เราไม่รู้จะหาอะไรมาพูด555 แอบกังวลว่าเธอจะเบื่อมั้ย แต่ก็ช่างมัน ต่อจากนั้นก็เดินชมไนท์ฯอีก ตั้งใจว่าจะพาไปเดินถนนคนเดินวัวลายต่อ แต่ฝนท่าจะตก เราเลยเปลี่ยนแผนพาไปส่งที่พักเลย ไม่งั้นเรากลับห้องไม่ได้ถ้าฝนตก และนัดเจอกันพรุ่งนี้อีกทีไปช็อปปิ้ง^^..
นี่เป็นประสบการณ์เล็กๆน้อยๆของเรา เราเชื่อว่ามีหลายคนที่มีเพื่อนต่างชาติเยอะแยะ อาจจะเห็นว่าเรื่องนี้ธรรมดา แต่เราเชื่อกว่าว่ายังมีอีกหลายคนที่อยากได้ภาษา อยากคุยกับชาวต่างชาติ แต่ไม่มีเพื่อนไว้ฝึกภาษา ยังไม่กล้าเข้าไปทัก
ลอง"กล้า"ดูนะคะ เราดีใจที่เข้าไปทักเพื่อนคนนี้ ดีใจที่ได้พาเธอเที่ยว ดีใจที่ได้สร้างโอกาสดีๆให้ตัวเอง
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกับประสบการณ์เวิ่นเว้อ ลาไปนอนก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ