ความเดิม .. ตอนที่แล้ว ..
http://ppantip.com/topic/30434770
ณ ตอนนี้ ..
o ความเดิมทั้งหกนาง เฉิดสำอางพักตร์ผาดผุด
เกินหน้ากว่ามนุษย์ จะงามได้ในโลกา
ไปพักผ่อนหย่อนคลาย แดนซ์กระจายให้หรรษา
อิ่มเอมเปรมปรีดา และปรึกษาหารือกัน
o อีกมุมกลุ่มนางแก้ว มุ่งตรงแน่วสู่ร้านนั้น
ได้โต๊ะนั่งสังสรรค์ ผับโฟล์คซองต้องหทัย
บทเพลงเพื่อชีวิต กวีสิทธิ์เสรีใจ
เปิดมิกเซอร์ทันใด ก็แบ่งได้ตามที่มา
o นางเอื้อยปรนนิบัติ ไม่ติดขัดชงสุรา
เข้มบางตั้งโซดา ตามอัตราหนึ่งขวดกลม
ชงแล้วทยอยแจก เข้มแก้วแรกที่ผสม
อุทัยนั้นนิยม ตามดีกรีพิษของนาง
o เพลงคลอบรรยากาศ ดุจเครือญาติไม่เหินห่าง
แก้วสองนั้นของนาง โสนน้อยที่คอยที
มัทนามาขอด้วย ว่าให้ช่วยชงหน่อยซี
เอื้อยส่งให้เร็วรี่ บอกแก้วนี้ไม่หนาเกิน
o แก้วล่ะชอบแบบไหน น้ำแข็งใส่ไม่งกเงิ่น
ขอแบบจิบเพลินเพลิน ออนเดอะร็อคแค่นั้นพอ
จัดชงตรงรีเควสท์ เยี่ยมทีเด็ดถูกใจหนอ
เอื้อยเองอย่ารีรอ แค่ชงต่อก็พอเมา
o อีกอย่างเมากันหมด ใครขับรถกันสิเล่า
ตำรวจตรวจยันเช้า ยังไงเราพากลับเอง
โอเค .. งั้นตามนี้ เธอช่างดีแถมสวยเช้ง
พอเลย .. เรื่องละเวง ว่ายังไงคิดหรือยัง
o อุทัยเหมือนนึกได้ ที่ส่งใครไประวัง
บอกทั้งกลุ่มรอฟัง สายลับสืบนำความมา
โสนถามตามติด แล้วจะปิดถึงไหนหนา
อยากรู้บอกเถอะน่า ว่าส่งใครไปแทรกแซง
o มัทนาเดาเหตุการณ์ หรือใช้งานเจ้าเพื่อนแพง
แก้วส่ายหน้าคล้ายแย้ง ถึงเวลาก็จะรู้
เอื้อยนั่งตรองเงียบเชียบ ตรึกคมเฉียบหาใครสู้
ลองเปรยเฉลยดู หรือว่าเป็นอุณากรรณ
o อุทัยมองคนหงิม กระหยิ่มยิ้มอัศจรรย์
ทำไมเป็นแบบนั้น คิดฉับพลันได้อย่างไร
สองสาวโสนมัทฯ เอ่ยขึ้นขัดและซักไซ้
จริงไหมเอื้อยกล่าวไป แก้วจึงไขก่อนใครเคือง
o ชมชอบคำตอบเอื้อย เห็นเชยเฉื่อยแต่เอาเรื่อง
คาดเดาใช่อวดเขื่อง ว่าปราดเปรื่องด้วยปัญญา
เห็นแปลกอุณากรรณ ผู้เชิงชั้นแห่งดาหา
กระทำการดังว่า ไม่ยี่หระต่ออันใด
o ได้ฟังดังนั้นแล้ว ทั้งนางแก้วและอุทัย
มัทนาโสนไซร้ ยกย่องเอื้อยด้วยใจจริง
สุราพาบันเทิง ระรื่นเริงแม่ยอดหญิง
รักร่วมกลมเกลียวยิ่ง จะไม่ทิ้งกันและกัน
o ตำแหน่งแค่หัวโขน ทำไมโยนมาให้ฉัน
แก้วบ่นก่นรำพัน ไปตามขั้นเข้มดีกรี
ก็แก้วทรีอินวัน สามารถนั้นแสนมากมี
อุทัยบอกตามที่ รู้จักกันมาเนิ่นนาน
o เห็นด้วยประเด็นนี้ เป็นสตรีที่อ่อนหวาน
ยามเป็นชายเชี่ยวชาญ แก้วกล้าหาญเกินบรรยาย
พอเลย ..อย่ามายอ อยากจะขอเซย์กู๊ดบาย
เฮ้ยยย .. สี่เสียงดังขยาย แก้วหน้าม้าว่า .. ล้อเล่น
o พูดกันเป็นงานก่อน หัวจะคลอนเดินไม่เป็น
กลัววาระซ่อนเร้น ชักเชิดเราเข้าโรมรัน
โสนเปรยเอ่ยขึ้น ทั้งที่มึนเพลงเริ่มมันส์
เจ็บจุงเบยร้องลั่น อัลบั้มชุดคาวบอย
o มัทนาหาได้สน เต้นโยกจนเก้าอี้ถอย
เอื้อยแอบขำน้อยน้อย คนสวยเมา .. เอาล่ะสิ
อุทัยบอกอย่ากลัว ถ้าตัวตัวมาเลยดิ
อีกอย่างคนเริ่มริ ยังมีเหนือเราขึ้นไป
o เอื้อยมองสบตาถาม ถึงเนื้อความมีเลศนัย
ขอให้ใจเย็นไว้ นางอุทัยไขวจี
เรื่องราวเริ่มซับซ้อน และยอกย้อนเกินวิถี
คัดเลือกเพียงคนที่ จะมานั่งเป็นประธาน
o น่า .. เอื้อยรีแล็กซ์หน่อย โสนน้อยพูดเสียงยาน
สุราอีกอาหาร ในทุกจานล้วนน่ากิน
ตอนนี้อย่าตีตน กระวายวนจนหมดสิ้น
มาเถอะผลัดกันริน เมาแล้วขับ..จับช่างมัน
o เหตุการณ์ดำเนินไป ชักยังไงเสียแล้วนั่น
ทั้งแผนน่าหวาดหวั่น ใครไหนกันที่ชักใย
แล้วนวลนางทั้งห้า ที่โอภาอัชฌาสัย
ลึกลับนี่กระไร ตอนต่อไป .. โปรดติดตาม
*****************************
โปรดติดตาม ..
ณ เซฟเฮ้าส์ .. เหล่าโฉมงาม .. (๖)
ณ ตอนนี้ ..
o ความเดิมทั้งหกนาง เฉิดสำอางพักตร์ผาดผุด
เกินหน้ากว่ามนุษย์ จะงามได้ในโลกา
ไปพักผ่อนหย่อนคลาย แดนซ์กระจายให้หรรษา
อิ่มเอมเปรมปรีดา และปรึกษาหารือกัน
o อีกมุมกลุ่มนางแก้ว มุ่งตรงแน่วสู่ร้านนั้น
ได้โต๊ะนั่งสังสรรค์ ผับโฟล์คซองต้องหทัย
บทเพลงเพื่อชีวิต กวีสิทธิ์เสรีใจ
เปิดมิกเซอร์ทันใด ก็แบ่งได้ตามที่มา
o นางเอื้อยปรนนิบัติ ไม่ติดขัดชงสุรา
เข้มบางตั้งโซดา ตามอัตราหนึ่งขวดกลม
ชงแล้วทยอยแจก เข้มแก้วแรกที่ผสม
อุทัยนั้นนิยม ตามดีกรีพิษของนาง
o เพลงคลอบรรยากาศ ดุจเครือญาติไม่เหินห่าง
แก้วสองนั้นของนาง โสนน้อยที่คอยที
มัทนามาขอด้วย ว่าให้ช่วยชงหน่อยซี
เอื้อยส่งให้เร็วรี่ บอกแก้วนี้ไม่หนาเกิน
o แก้วล่ะชอบแบบไหน น้ำแข็งใส่ไม่งกเงิ่น
ขอแบบจิบเพลินเพลิน ออนเดอะร็อคแค่นั้นพอ
จัดชงตรงรีเควสท์ เยี่ยมทีเด็ดถูกใจหนอ
เอื้อยเองอย่ารีรอ แค่ชงต่อก็พอเมา
o อีกอย่างเมากันหมด ใครขับรถกันสิเล่า
ตำรวจตรวจยันเช้า ยังไงเราพากลับเอง
โอเค .. งั้นตามนี้ เธอช่างดีแถมสวยเช้ง
พอเลย .. เรื่องละเวง ว่ายังไงคิดหรือยัง
o อุทัยเหมือนนึกได้ ที่ส่งใครไประวัง
บอกทั้งกลุ่มรอฟัง สายลับสืบนำความมา
โสนถามตามติด แล้วจะปิดถึงไหนหนา
อยากรู้บอกเถอะน่า ว่าส่งใครไปแทรกแซง
o มัทนาเดาเหตุการณ์ หรือใช้งานเจ้าเพื่อนแพง
แก้วส่ายหน้าคล้ายแย้ง ถึงเวลาก็จะรู้
เอื้อยนั่งตรองเงียบเชียบ ตรึกคมเฉียบหาใครสู้
ลองเปรยเฉลยดู หรือว่าเป็นอุณากรรณ
o อุทัยมองคนหงิม กระหยิ่มยิ้มอัศจรรย์
ทำไมเป็นแบบนั้น คิดฉับพลันได้อย่างไร
สองสาวโสนมัทฯ เอ่ยขึ้นขัดและซักไซ้
จริงไหมเอื้อยกล่าวไป แก้วจึงไขก่อนใครเคือง
o ชมชอบคำตอบเอื้อย เห็นเชยเฉื่อยแต่เอาเรื่อง
คาดเดาใช่อวดเขื่อง ว่าปราดเปรื่องด้วยปัญญา
เห็นแปลกอุณากรรณ ผู้เชิงชั้นแห่งดาหา
กระทำการดังว่า ไม่ยี่หระต่ออันใด
o ได้ฟังดังนั้นแล้ว ทั้งนางแก้วและอุทัย
มัทนาโสนไซร้ ยกย่องเอื้อยด้วยใจจริง
สุราพาบันเทิง ระรื่นเริงแม่ยอดหญิง
รักร่วมกลมเกลียวยิ่ง จะไม่ทิ้งกันและกัน
o ตำแหน่งแค่หัวโขน ทำไมโยนมาให้ฉัน
แก้วบ่นก่นรำพัน ไปตามขั้นเข้มดีกรี
ก็แก้วทรีอินวัน สามารถนั้นแสนมากมี
อุทัยบอกตามที่ รู้จักกันมาเนิ่นนาน
o เห็นด้วยประเด็นนี้ เป็นสตรีที่อ่อนหวาน
ยามเป็นชายเชี่ยวชาญ แก้วกล้าหาญเกินบรรยาย
พอเลย ..อย่ามายอ อยากจะขอเซย์กู๊ดบาย
เฮ้ยยย .. สี่เสียงดังขยาย แก้วหน้าม้าว่า .. ล้อเล่น
o พูดกันเป็นงานก่อน หัวจะคลอนเดินไม่เป็น
กลัววาระซ่อนเร้น ชักเชิดเราเข้าโรมรัน
โสนเปรยเอ่ยขึ้น ทั้งที่มึนเพลงเริ่มมันส์
เจ็บจุงเบยร้องลั่น อัลบั้มชุดคาวบอย
o มัทนาหาได้สน เต้นโยกจนเก้าอี้ถอย
เอื้อยแอบขำน้อยน้อย คนสวยเมา .. เอาล่ะสิ
อุทัยบอกอย่ากลัว ถ้าตัวตัวมาเลยดิ
อีกอย่างคนเริ่มริ ยังมีเหนือเราขึ้นไป
o เอื้อยมองสบตาถาม ถึงเนื้อความมีเลศนัย
ขอให้ใจเย็นไว้ นางอุทัยไขวจี
เรื่องราวเริ่มซับซ้อน และยอกย้อนเกินวิถี
คัดเลือกเพียงคนที่ จะมานั่งเป็นประธาน
o น่า .. เอื้อยรีแล็กซ์หน่อย โสนน้อยพูดเสียงยาน
สุราอีกอาหาร ในทุกจานล้วนน่ากิน
ตอนนี้อย่าตีตน กระวายวนจนหมดสิ้น
มาเถอะผลัดกันริน เมาแล้วขับ..จับช่างมัน
o เหตุการณ์ดำเนินไป ชักยังไงเสียแล้วนั่น
ทั้งแผนน่าหวาดหวั่น ใครไหนกันที่ชักใย
แล้วนวลนางทั้งห้า ที่โอภาอัชฌาสัย
ลึกลับนี่กระไร ตอนต่อไป .. โปรดติดตาม
*****************************
โปรดติดตาม ..