ผมอยากซิ่วไปเรียนใกล้บ้านแต่ไม่กล้าบอกที่บ้าน ตอนนี้ผมเรียนอยู่ ม.เอกชนอินเตอร์แห่งหนึ่งแถวบางนาซึ่งก่อนหน้านี้ตอนแรกผมเคยแอดติดม.รัฐแล้วครั้งนึงแต่ไม่อยากเรียนเลยสละสิทไป เพราะตอนนั้นรู้สึกว่าอยากเรียนภาษามากกว่าแล้วที่บ้านก็โอเคด้วยก็เลย
ตกลงเรียนที่นี่ แต่พอมาตอนหลังๆผมเริ่มรู้สึกแย่ในหลายๆเรื่องคือเรื่องเกรด เกรดเทอมแรกได้ 3 พอเทอมสองเหลือแค่ 1 กว่าๆ แล้วก็เรื่องเพื่อน คือ ผมมีเพื่อนในกลุ่มอยู่ 4 คน แต่มีคนนึงคือผมสนิทมากที่สุดเพราะอยู่หอเหมือนกันส่วนอีกสองคนไม่ได้อยู่หอ แต่เพื่อนผมที่สนิทเค้ากำลังจะย้ายไปเรียนที่อื่นเพราะกำลังจะโดนไทล์ มันเลยยิ่งทำให้ผมรู้สึกอยากจะซิ่วมากขึ้นไปอีก เพราะผมกลัวไม่มีเพื่อน กลัวเหงา ตอนนี้ผมเลยอยากจะซิ่วไปเรียน ม.รัฐ แถวๆบ้านมากเพราะมีเพื่อนสมัย ม.ปลายอยู่เยอะและก็อยู่บ้านคงจะไม่เหงา แต่ผมไม่กล้าบอกที่บ้าน
เพราะตอนแรก บ้านผมอยู่ไกลจากมหาลัยค่อนข้างมาก เขาเลยซื้อรถให้ขับไปเรียน พอขับไปนานๆเริ่มเหนื่อยเลยขอเขาอยู่หอเขาก็ให้อยู่
แล้วก็ให้รถมาใช้ที่หอ แต่พอมาตอนนี้ผมกลับอยากย้ายไปเรียนที่อื่น เลยทำผมให้ไม่กล้าที่จะบอกเขาเพราะกลัวเขาจะว่าประมานว่า ทุ่มเทให้
ไปตั้งเยอะแต่ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง คือยอมรับนะว่าผมถูกเลี้ยงมาแบบค่อนข้างตามใจ คืออยากจะทำอะไรก็ได้ทำแต่น้อยครั้งที่จะ
ประสบความสำเร็จ ผมก็เลยไม่อยากให้เค้ามาผิดหวังซ้ำซาก ตอนนี้เลยเครียด กังวลมากๆ
อยากปรึกษาปัญหาเรื่องเรียนอยากซิ่วครับ
ตกลงเรียนที่นี่ แต่พอมาตอนหลังๆผมเริ่มรู้สึกแย่ในหลายๆเรื่องคือเรื่องเกรด เกรดเทอมแรกได้ 3 พอเทอมสองเหลือแค่ 1 กว่าๆ แล้วก็เรื่องเพื่อน คือ ผมมีเพื่อนในกลุ่มอยู่ 4 คน แต่มีคนนึงคือผมสนิทมากที่สุดเพราะอยู่หอเหมือนกันส่วนอีกสองคนไม่ได้อยู่หอ แต่เพื่อนผมที่สนิทเค้ากำลังจะย้ายไปเรียนที่อื่นเพราะกำลังจะโดนไทล์ มันเลยยิ่งทำให้ผมรู้สึกอยากจะซิ่วมากขึ้นไปอีก เพราะผมกลัวไม่มีเพื่อน กลัวเหงา ตอนนี้ผมเลยอยากจะซิ่วไปเรียน ม.รัฐ แถวๆบ้านมากเพราะมีเพื่อนสมัย ม.ปลายอยู่เยอะและก็อยู่บ้านคงจะไม่เหงา แต่ผมไม่กล้าบอกที่บ้าน
เพราะตอนแรก บ้านผมอยู่ไกลจากมหาลัยค่อนข้างมาก เขาเลยซื้อรถให้ขับไปเรียน พอขับไปนานๆเริ่มเหนื่อยเลยขอเขาอยู่หอเขาก็ให้อยู่
แล้วก็ให้รถมาใช้ที่หอ แต่พอมาตอนนี้ผมกลับอยากย้ายไปเรียนที่อื่น เลยทำผมให้ไม่กล้าที่จะบอกเขาเพราะกลัวเขาจะว่าประมานว่า ทุ่มเทให้
ไปตั้งเยอะแต่ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง คือยอมรับนะว่าผมถูกเลี้ยงมาแบบค่อนข้างตามใจ คืออยากจะทำอะไรก็ได้ทำแต่น้อยครั้งที่จะ
ประสบความสำเร็จ ผมก็เลยไม่อยากให้เค้ามาผิดหวังซ้ำซาก ตอนนี้เลยเครียด กังวลมากๆ