ยอมรับครับว่า วัน เวลา สามารถเปลี่ยนแนวคิดของมนุษย์เราได้

แต่ไม่เข้าใจว่า สมาชิกหลายๆอมยิ้มบางกลุ่มบางก้อน

ทำไม? ถึงมีความคิดที่ปล่อยเนื้อ ปล่อยตัว ไม่รักนวลสงวนตัวเหมือนยุคกุลสตรีโบราณกันบ้างเลยครับ

สมัยก่อนยุคต้นกรุงรัตนโกสินทร์ คุณหญิงคุณนายยันคนใช้นางสนมเอกนุ่งจูงกระเบน ผ้าสะไบ เฉียงโอบไหล่ "เจ้าคะ เจ้าขา มิบังอาจเอื้อมเพคะ"

พูดจากลั่นกรองความคิดผ่านต่อมไฮโปทาลามัส ทะลุเส้นประสาท สมอง ถึงกรองออกมาเป็นคำพูดที่สวยงามตามกาลสมัย

แต่ประทานโทษจริงๆครับ หลังจากนั้น 200 กว่าปี ยุคไอแพร่ด ไอโฟน เซมซัง จักรวาล โน๊ต 345 อะไรเนี่ย ผมละเพลียจริงๆครับ

ผู้ชายขอมีพสพ. คุณผู้หญิงมีความเห็นอย่างไรกันบ้างคะ  ?
- คำตอบที่ได้จากนิ้วสุภาพสตรีที่ผ่านจากสมอง คือ อย่าปล่อยให้พลาด กระโดดเข้าใส่ ขยี้ทันที ไปเลย !
- จัดไป อย่าให้ช้า ฯลฯ

อะไรกันครับ !  มารยาท กุลสตรี ของหญิงไทยกว่า 200 ปี ถูกทำลายลงไปอย่างง่ายดายด้วยยุคเทคโนโลยี ความทันสมัยที่ทำลายสิ่งดีงามของกุลสตรีสมัยโบราณไปได้อย่างไรกัน?

ขอเถอะครับ ขอความกรุณา ยุติความคิด สะเพร่าๆ ง่ายๆเกินพฤติการณ์หญิงไทยสมัยก่อนไปเลยนะครับ


ผมเป็นห่วงเยาวชนคนรุ่นใหม่ จะนำไปใช้เป็นแนวทางหาแสงสว่างกลางโรงแรม โนพลอมแพลมกันจริงๆ

ช่วยรณรงค์หญิงไทย รักษามารยาทกุลสตรีไทยสมัยโบราณด้วยกันเถอะครับ!

ซึ่งผมคิดว่าวิธีโบราณดังกล่าวน่าจะเป็นการแก้ไขปัญหาที่ต้นน้ำ-กลางน้ำ-และปลายน้ำ ได้ดีกว่าการนำเอาค่านิยมที่ผิดๆซึ่งสะท้อนความจริงของสังคมไทยเกินไปมาใช้อย่างไม่เหมะสมเลยนะครับ

กราบวิงวอนจริงๆครับ