ปรัชญาและหลักธรรมคำสั่งสอนในแต่ละศาสนา แต่ละคัมภีร์ แต่ละบท แต่ละตอน ต่างก็สอนไว้ดี น่านับถือ น่านำไปปฏิบัติด้วยกันทั้งนั้น ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ในขณะนั้น ว่าเหมาะสมต่อการนำหลักธรรมใดขึ้นมาใช้

แต่หลักธรรม ข้อที่มนุษย์ทุกคน ควรจะยึดถือเป็นแนวทางดำเนินชีวิต ระลึกไว้เสมอตลอดเวลา ไม่ให้ขาดแม้แต่วินาทีเดียวเลย

ธรรมข้อนั้น ก็คือ สติปัญญา

สติ คือความระลึกได้ คือความรู้ตัว ความรู้ตัวนี้ คือความรู้ตัวในสภาพของกาย และ จิตใจ ในขณะปัจจุบัน
รู้ตัวว่า สภาพกายในปัจจุบันเป็นอย่างไร กำลังอยู่ในท่วงท่าไหน กำลังทำอะไร  มีความรู้สึกอย่างไร มีความสัมพันธ์กับสภาพรอบตัวอย่างไร
รู้ตัวว่า สภาพจิตในปัจจุบันเป็นอย่างไร กำลังมีสุขหรือทุกข์อย่างไร กำลังคิดอะไร มีจุดประสงค์อย่างไร

ปัญญา คือสิ่งที่เกิดจากความรู้และคุณธรรม ปัญญาจะทำให้เราแยกแยะได้ว่า สิ่งใดดี สิ่งใดไม่ดี สิ่งใดควรทำ สิ่งใดไม่ควรทำ
สิ่งใดควรคิด สิ่งใดไม่ควรคิด สิ่งใดควรพูด สิ่งใดไม่ควรพูด ปัญญาจะช่วยให้เราเห็นแนวทางแก้ไขปัญหาต่างๆ
ปัญญาจะช่วยให้เรามองเห็นสิ่งที่เป็นจริงและสิ่งที่เทียมเท็จ ปัญญาเกิดขึ้นได้จากการเรียนรู้ การฝึกฝนปฏิบัติ และประสบการณ์

เมื่อคนเรามีสติและปัญญา เวลาคิดอะไร ก็ย่อมจะรู้ตัวว่ากำลังคิดอะไร รู้ว่าสิ่งที่คิดนั้น ดีหรือไม่ดี เป็นการคิดที่เกิดประโยชน์หรือเป็นโทษ
หากเป็นความคิดที่ไม่มีประโยชน์ก็จะสามารถหยุดคิดได้ทันที
เมื่อคนเรามีสติและปัญญา เวลาทำอะไร ก็ย่อมจะรู้ตัวว่ากำลังทำอะไร รู้ว่าสิ่งที่ทำนั้น ดีหรือไม่ดี เป็นการกระทำที่เกิดประโยชน์หรือเป็นโทษ
หากเป็นการกระทำที่ไม่มีประโยชน์ก็จะสามารถหยุดกระทำได้ทันที
เมื่อคนเรามีสติและปัญญา เวลาเราเกิดกิเลส ก็จะรู้ได้ว่ากำลังเกิดกิเลส รู้ว่ากิเลสนั้นเกิดจากอะไร และสามารถตัดกิเลสได้ทันที
เมื่อคนเรามีสติและปัญญา เวลาเราเกิดทุกข์ ก็จะรู้ได้ว่าทุกข์นั้นเกิดเพราะอะไร และสามารถดับทุกข์ได้ด้วยวิธีการที่ถูกต้อง

เมื่อคนเรามีสติปัญญา ธรรมะคำสั่งสอนข้ออื่นๆ ก็จะถูกนำมาใช้อย่างเหมาะสม ตามสถานการณ์ขณะนั้นเอง