เมื่อคืนทะเลาะกับแฟน
ง้อแล้ว แต่ก็ยังไม่ดีขึ้น
ตอนเช้าแฟนไปทำงาน ตัดสินใจโดดขึ้นมอเตอร์ไซด์ แล้วขับออกไป โดยที่ไม่รู้ว่าจะไปไหน รู้แต่ว่า อยากไปคนเดียว
ไม่เคยไปไหนไกลกว่าปริมลทล แต่วันนี้ จะไปให้ไกลกว่านั้น
ขับไปแถวพุทธมลทล.....อืมมมม งั้นไปสวนผึ้งเลยดีกว่า ไม่เคยไปเลย
เติมน้ำมันให้รถคู่ใจจนเต็มถึง แล้วออกไปอย่างเร็ว.......หมดปลอกเท่านั้น ที่ต้องการในตอนนี้


อา........สะใจเหลือเกิน ลืมๆมันให้หมด ที่เคยฝึกๆมา เอามาใช้ซะ

เข้าเขตสวนผึ้ง โอววว ใกล้ถึงแล้ว ......แซงมันทุกคันที่ขวางหน้า 555 สะใจ เต่าดีนัก

แต่.........

มันเหงาๆรึเปล่า พอเข้าไปเรื่อยๆ รถก็เหลือน้อย บางช่วง มีเราอยู่คันเดียว........



อย่าไปสนๆๆๆๆๆ เราต้องเสพความเร็ว กับความเร้าใจ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่เหรอ ที่เราต้องการ

แต่มันเหงานะ.........แฟนเราทำไรอยู่หว่า

ตามองไปข้างหน้า เข้าโค้งมองไปที่ทางออก ทางตรงเร่งให้เร็ว



เห็นแค่นั้น........แค่นั้นจริงๆ

ไม่มองอย่างอื่น ไม่สนใจสิ่งใดรอบตัว.....ถึงขนาดขับเลยจุดหมาย ต้องวนกลับมา

พอไปถึงซีเนอรี่ .......เราถึงแล้วเหรอ อืมมม สวยดีนะ แล้วไงอ่ะ.........

ถ่ายรูปป้ายซักหน่อยละกัน กินข้าว 1 จาน น้ำส้ม 1 แก้ว.....กลับเถอะ




สมองเริ่มคิด.....ชีวิตเรา คิดแต่อยากไปถึงจุดหมายให้เร็วที่สุด พัฒนาตัวเอง สรรหาสิ่งที่จะมาช่วยให้เราได้ไปถึงที่ตั้งใจไว้ได้เร็วที่สุด
ทำในสิ่งที่อยากทำ จนบางครั้ง ลืมมองไปรอบตัว ว่าอะไรคือความสุขแท้จริงในชีวิต

ยิ่งเราไปได้เร็ว ....แรง...... เรายิ่งเห็นสิ่งข้างตัวเลือนลางไป

เหงาจัง....คิดถึงแฟน คิดถึงแมวที่เลี้ยง

นี่เราขับรถมาสองร้อยกิโล ทั้งร้อน ทั้งเหนื่อย เพื่ออะไร......เพื่อเสพความเร็ว ได้แซงคน ได้สะใจ

แต่มันว่างเปล่า.......เมื่อไม่มีเธอมาด้วย

หงุดหงิดทุกครั้งเวลาแฟนซ้อนท้าย เร็วหน่อยก็ว่า มาเคาะหมวกกันน็อกเราซะงั้น เจอโค้งเอนรถหน่อยก็บ่น ว่าจะเอียงไปไหน โอ้ย บ่นขนาดนี้
ทีหลังขับรถไปเองเลยป่ะ

แต่.... ณ.จุดหมายปลายทาง ผมกลับคิดถึงเธอขึ้นมา การเดินอยู่คนเดียว มันเหงาจับใจ

โดดขึ้นรถ ไม่ดงไม่ดูมันแล้ว รูปก็ไม่ต้องถ่าย กลับบ้านๆๆๆๆ

กลับให้เร็วที่สุด (แต่ไม่คลั่งเท่าตอนขามา) แล้วบอกกับตัวเองว่า จะขับแบบนี้เป็นครั้งสุดท้าย

เพื่อกลับไปบอกเธอว่า "เราขอโทษ เราอยากให้เธออยู่ข้างๆไม่ไปไหน"

แล้วผมจะขับช้าๆ ไม่เอนโค้งให้มาก

เพราะผมอยากให้เธอซ้อนท้ายผมเหมือนเดิม