๏ ทุกวันนั่งหลังพวงมาลัยรถ
ยังปรากฏน้ำตาบนหน้าฉัน
ยิ่งเหม่อลอยลุ่มหลง ยิ่งงงงัน
เบาะข้างกัน ว่างเปล่ายิ่งเหงาใจ

   ๏ บัดนี้เธอมองเมินดูเหินห่าง
หมดหนทาง เปลี่ยนแปรจะแก้ไข
รักอาภัพอับจน ต่างคนต่างไป
ทุกแยกผ่านลืมไฟ ใจเผอเรอ

   ๏ รถคันใดขับแซงหรือสวนมา
ฉันสอดส่ายสายตา มองเสมอ
คิดถึงมากอยากเห็นว่าเป็นเธอ
แต่พอเจอ น้ำตาท่วมหน้าเอย ๚ะ๛