สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป ปกติเราไม่ได้อ่านพันทิปเท่าไหร่ แต่น้องเมทเราจะเอาเรื่องราวความรักและสิ่งต่างๆมาเล่าเสมอ
จนวันนี้เราตัดสินใจจะเล่าเเรื่องบ้าง เรื่องที่จะคุยให้ฟังวันนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของเราเอง
เป็นการแบ่งปันสำหรับคนที่ยังพอมีเวลา และสามารถแก้ไขอะไรได้ก่อนที่มันจะสาย
เรื่องอาจจะยาว แต่ขอให้ตั้งใจอ่าน เราไม่อยากให้ใครรู้สึกเสียใจแบบเราอีก ,,,ขอเริ่มต้นเรื่องเลยแล้วกันนะคะ
เรื่องนี้มันเริ่มต้นที่เราคบกับผู้ชายคนนึงที่เราเริ่มจากการรู้จักในโปรแกรมสนทนา ทุกอย่างเป้นไปได้ดีจนเราได้คบกัน
และสหรับเรา เราอยากหยุดแล้ว อยากหยุดกับผู้ชายคนนี้ทั้งๆที่ผ่านมาเราไม่เคยคิด
เราไม่มีเหตุผลว่าเพราะอะไร แต่ทุกๆอย่างที่เขาเป็น เราพร้อมจะหยุดเพื่อเขา
จนวันนึง เราต้องจบมันด้วยเหตุผลของคำว่า "ไม่มีเวลา งานยุ่ง"
คุณจะอยู่ได้ไหมค่ะ ถ้าคบกัน แต่ไม่โทรหากันเลย
เราเข้าใจนะ ว่าดธอคงทำงานหนัก แต่เราเชื่อว่าเราไม่เคยขอร้อง หรืออ้อนวอนออะไรไปมากกว่า โทรหาเราบ้าง
แรกๆ เราเจอกันเดือนละครั้ง คุยกันทุกคืน คุยกันทั้งวัน
ผ่านไป ดธอบอกเราว่า งานคงยุ่งมาก อาจจะไม่ได้มาหานะ ,,, ไม่เป็นไร เราเข้าใจ งานคงหนัก โทรคุยกันก็ได้
ผ่านไป จากที่เคยคุยก็ค่อยๆหาย ,,, ไม่เป็นไร งานเค้ายุ่ง เหนื่อยมาก เราพยายามเข้าใจ
เราขอครั้งแรก โทรหาเราหน่อยนะ วันละครึ่งชั่วโมงก็ยังดี ,,, เธอทำไม่ได้ งานเหนื่อย ยุ่งมาก โปรเจคเยอะ อืม ไม่เป้นไร
เราขอครั้งที่สอง โทรหาเราหน่อยนะ สักวันละสิบห้านาที ,,, เธอทำไม่ได้ งานยุ่งมาก ครอบครัวอีก เธอเหนื่อย ,,, เราร้องไห้
เราขอครั้งที่สาม โทรหาเราหน่อย วันละห้านที ,,, เธอก็ยังทำไม่ได้ งานเธอยุ่งอีกแล้วใช่มั้ย ไม่เป็นไร เราจะพยายามอดทน เรารักเธอนะ
เราขอครั้งที่สี่ โทรหาเราหน่อย สองสามวันครั้งก็ได้ สักห้านาที ให้เรารู้ว่าเธอยังสบายดี ,,, เธอยังคงทำไม่ได้ แล้วเราเป้นตัวอะไรในชีวิตเธอ
เราขอครั้งที่ห้า โทรหาเราหน่อย สัปดาห์ละครั้ง ห้านาทีก็ยังดี ,,, เธอทำไม่ได้ งานเธอยังคงยุ่งเสมอ เธอมีครอบครัว
มีคนที่บ้านต้องดูแล มีลูกน้อง ,,, แล้วเราละ เป็นตัวอะไรของเธอ เธอเห็นค่าความสำคัญเราบ้างรึเปล่า
เรามีเรื่องที่ไม่เคยบอกว่าทุกๆวัน เราร้องไห้ เพราะเรารอให้เธอโทรมา เราคิดถึง จนเราไม่เป็นอันทำอะไร
เราปรึกษาเพื่อน ทุกคนลงความเห็นว่า "พอเถอะ"
เขาทำแบบนี้ เขาเห็นเราเป้นอะไร ถ้ามีแฟนแล้วต้องนั่งอดทน รอ และไม่มีความหมาย มีแต่ความทุกข์ขนาดนี้ จะมีเพื่ออะไร
ทุกคนสั่งห้ามเราคุย พาเราไปนู่นนี่เสมอ ไม่ให้เราคิดถึงเค้า
แรกๆเรายอมรับ ว่าเราทำไม่ได้ ยังคงคุยกับเค้าแม้เค้าจะไม่ใส่ใจตอบ หรือบอกว่าจะโทรกลับแล้วไม่โทร
สุดท้าย คนที่ร้องไห้ก็มีแค่เราคนเดียว
เราพยายามเดินออกมา และบอกเธอเองว่า จบกันเถอะ อย่ายุ่งกับเราเลย เราคงทนไม่ได้แล้วจริงๆ
เราพูดได้เลยว่า ภายนอกเราเป็นคนเช้มแข็ง ไม่อ่อนแอ มีเพื่อน มีสิ่งต่างๆให้ต้องทำ
แต่ข้างใน ไม่มีวันไหนที่เราจะไม่นึกถึงหน้าผู้ชายคนที่เรารัก
ตลอดเวลาที่เราคุยกันด้วยความเงียบกี่เดือนแล้วนะ
เธออาจะไม่รู้หรอกว่าไม่มีสักวันที่เราไม่เปิดไปดูหน้าเธอ ดูความเป็นไปของชีวิตเธอ
ทุกครั้งที่เราติดต่อกัน เธอก็คงไม่รู้ว่าเราต้องร้องไห้ทุกครั้งที่เราคิดถึง
แต่เรากลับทำอะไรไม่ได้เลย เราเลือกที่จะทำเหมือนไม่สนใจเพราะเราไม่อยากทำให้เธอไม่สบายใจ
เราเลือกจะใช้ชีวิตเพื่อลืม แต่มันกลับยิ่งจำ
เราหวังนะ ว่าเธอจะพยายามทำอะไรให้ความรักของเรากลับมา ถ้าเธอยังรักเธอคงพยายามมากกว่านี้
แต่ไม่เลย ทุกๆการกระทำ เธอเองยังคงใช้ชีวิต มีงาน มีครอบครัวที่ต้องดูแลเหมือนเดิม
นั่นทำให้เรารู้สึกเหมือนกันว่า การมีเรา คงทำให้เธอลำบากใจ เมื่อไม่มีแล้ว คงสบายใจ
เราจึงเเลือกหน้ากากมาสวมไว้ หน้ากากที่จะแสดงว่าเราเป้นคนเข้มแข็งมาก ในสายตาเธอ
เธอจะได้ไม่เวทนา สงสาร แต่เชื่อมั้ย เราไม่เคยเข้มแข็งได้เลย
เราแทบเรียนไม่จบ เพราะไม่มีความรู้สึกอยากทำมันให้สำเร็จ
คำพูดเดียวของเธอ เปลี่ยนเราได้ ถ้าเธอจะพอจำมันได้ "ไม่คบหรอก ถ้าเรียนไม่จบ"
ด้วยคำนี้ เราพยายามเหลือเกิน ที่จะกัดฟัน ทำทุกอย่างจนสำเร็จ
เราหวังว่า วันที่เราได้ใบทรานสคริป เราจะได้บอกเธออย่างเต็มภาคภูมินะ ว่าเราจบแล้ว กลับมาคบกันเถอะ
เรารอ เราก็ไม่รู้หรอกว่ารอทำไม
แค่เราจำได้ว่าเธอบอกให้รอ รอเธอจัดการงานให้ลงตัว รอให้เธอเคลียเรื่องราวให้เข้าที่
จนถึงวันนึง
เราเจอรูปเธอกับผู้หญิงอีกคน,,, แล้วที่ผ่านมา มันคืออะไร?
ทุกๆคำที่คอบบอกว่ายังไม่ลืมกันและกัน ยังมีในใจเสมอ คืออะไร?
เราแทบไม่เป็นผู้เป็นคน ,,, เราจำได้ เราข้ามถนน แต่เกือบไม่ได้มีชีวิตต่อถ้ารถคันนั้นเบรคไม่ทัน
เราร้องไห้ ไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ,,, แต่มันไม่มีความหมาย
เราแค่อยากเห้นหน้าสักครั้ง เราควรไปหาเธอมั้ย? ,,, เราคุยกับเพื่อนคนนึง เพื่อนเราตอบสั้นๆว่า
"ไปเถอะ ไม่ต้องสนใจว่าจะผิดหรือถูก ไปซะในวันที่ยังมีโอกาส วันพรุ่งนี้ไม่รู้จะมีโอกาสทำแบบนี้อีกรึเปล่า
มีแล้วก็รีบทำซะ อย่างน้อยก็ไม่ค้างคาใจ" ,, ขอบใจนะเพื่อนที่ผลักให้เรากล้าไปหาเขา
เราชอโทษที่เราคงไปกวนเวลางานเธอ เธอมีประชุม และคนใหม่ของเธอ
เราสาบาน เราเดินแบบหลบๆ เพื่อไม่ให้ใครเห็น และจะได้ไม่เป็นที่สงสัย หรือทำให้เธอทะเลาะกับเขา
จนเราได้เห็นหน้า แค่นั้นแหละ เรายิ้ม แต่ในใจเราไม่ได้ยิ้มหรอก เราแค่อยากให้เธอสบายใจ
เรานั่งดูเธอทำงาน ,,, งานเธอยุ่งนะ
เธอหันมาถามเราว่าให้ไปส่งมั้ย จะเข้าประชุมแล้ว ,,, ไล่เราแล้ว เราก็ถึงเวลาต้องไป
ไม่เป็นไร เรากลับเองได้ อย่าลำบากเลย ,,, เธอออกมาส่งจนได้ ยังไงก็ขอบคุณ
ระยะทางไม่ไกลหรอก แต่เชื่อมั้ยในใจเราภาวนาเหลือเกินที่จะให้มันยาวนาน เราอยากเก็บภาพความทรงจำเอาไว้
บนรถ เราคุยกัน เราไม่มองหน้าเธอ เราแค่เจ็บจนไม่อยากทำอะไร
เขา - ที่มาหาเพราะอะไร แค่อยากเห็นหน้าเหรอ
เรา - ใช่ แค่นั้น มีรื่องอยากถามสักหน่อย ถึงมันจะไม่เปลี่ยนอะไร ,,,มีสักนาทีมั้ยที่เคยคิดจะกลับมาหากัน
เขา - มี แต่ก้รู้ว่าเราคงจบกันแบบเดิม กลับไปก็เหมือนเดิม ,,,,
เรา - อือ เรื่องเวลา
เขา - .... พี่คิดว่าเราสบายดี มีคนอื่นเข้ามาเยอะแยะ
เรา - ไม่หรอก เราไม่เคยเปิดให้ใครเข้ามาแทนที่ มีเข้ามา แต่เราไม่เคยเว้นที่ว่างให้ใคร
อาจจะเห็นว่าเราไปเที่ยว เราแค่อยู่คนเดียวกลางคืนไม่ได้
เขา - ที่หลังก็อย่าทำอะไรแบบนี้อีก มันทำให้เข้าใจผิด
เรา - มีอีกไม่กี่อย่างที่อยากถาม ขอถามแล้วกัน เรามีโอกาสกลับมาเหมือนเดิมมั้ย
เขา - พี่ตัดสินใจแล้ว พี่เห็นเราสบายดี มีความสุข มีคนโน้นคนนี้ และเค้าอีกคนก็ไม่ผิด
เรา - อืม ,,, ในใจร้องไห้แต่เราจะยังยิ้มให้เธอ ,,, แต่เชื่อมั้ย ไม่มีสักครั้งที่เราเปิดใจให้ใคร เรามีแค่เธอเสมอ
เรา - มีอะไรจพถามเรามัย
เขา - ถามตอนนี้มันก็สายไปแล้ว
เรา - ... อืม ถ้าแต่งงาน ก็อย่าลืมเชิญเราละกัน
เขา - ....
รถ ขับไปเรื่อยๆ จนถึงที่หมาย
เรา - ยิ้มหน่อยสิ
เขา - ^^
"ที่เราอยากให้เธอยิ้ม เพราะเราอยากจำภาพที่เธอมีความสุข อยากจำภาพเธอที่ยิ้มให้เรา อยากจำทุกๆวินาทีที่เรามีกันและกัน
อยากให้เวลามันหยุดเดินนะ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เราอยากมองเธอยิ้มให้เราสักครั้ง ตลอดมาเราเหนื่อยเหลือเกินที่ต้องฝืน
ฝืนอดทนรัก อดทนรอ และเราก็ไม่รู้ว่าเราจะทนได้ดีแค่ไหน แต่ที่เรารุ้ เราเสียใจ" ,,, นี่คือสิ่งที่เราอยากพูดออกไป แต่เราเลือกจะเก็บเอาไว้
ให้เธอจำว่าเราคือคนเข้มแข็ง ให้เธอจำภาพผู้หญิงกระด้างๆคนนึงเอาไว้
เขา - แล้วไม่คิดจะยิ้มให้พี่บ้างเหรอ
เรา - ไม่หรอก ,,, เราเปิดประตูรถ และลงมาในทันที เรามองขึ้นไปบนฟ้า รถของเธออกไปแล้ว
จนถึงวินาทีสุดท้าย เราก็ยังเลือกจะฝืนไม่แสดงอะไรออกมา เราเป็นคนเข้มแข็งใช่มั้ย
ไม่หรอก ,,, ที่เรามองขึ้นบนฟ้า เราไม่อยากร้องไห้ ที่เรไม่ร้องไห้ เราไม่อยากให้เธอเห็นใจ เราไม่ใช่คนน่าสงสาร
แต่เมื่อรถลับตาแล้ว ,,เราเดินไปยืนร้องไห้เงียบๆ ,,, เราทำได้แค่นั้น ทำได้แค่นิ่งเฉย และเงียบงันเหมือนที่ผ่านมา
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องราวนี้ ฝากถึงคนที่ไม่มีเวลาทุกคน
ขอให้มองให้ดีนะคะ เวลาแค่ห้านาที สำหรับคนที่รอ มันมีความหมาย
ห้านาทีของคุณ มันแทบจะเป็นลมหายใจของอีกคน
ห้านาทีของคุณ สามารถหยุดน้ำตาได้
ห้านาทีของคุณ สามารถทำให้นอีกคนมีรอยยิ้มได้
ห้านาทีของคุณ สามารทำให้คนอีกคนใช้ชีวิตในวันพรุ่งนี้ได้
เสียสละเอะค่ะ แค่ห้านาที เพื่อคนที่คุณรัก เขารอคุณ ,,, และการรอที่ไม่มีเสียงตอบรับ ทรมานกว่าที่คุณคิด
สำหรับคนที่ยังมีเวลา ขอให้ใช้ให้คุ้มค่า
โอกาสที่คุณยังพอคว้ามันได้ คว้าไว้เถอะค่ะ คุณจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ
อยากทำ อยากพูดอะไร อย่าไปฝืนเก็บไว้จนสายเกินไปแบบเรา
เพราะเมื่อคุณสูญเสียไปแล้ว คุณไม่มีทางเอามันกลับมาได้อีก แต่สิ่งที่จะยังอยู่คือ ความเสียใจ
ทุกวันนี้ เรายังคิดถึง แต่ทำอะไรไม่ได้ ,,,เช่นเดิม
บอกตัวเองเอาไว้นะว่า "อดทน เข้มแข็งไว้" แค่เท่านั้น
เราได้ฟังเพลงนี้เข้าโดยบังเอิ ไม่ต่างจากเราหรอกค่ะ นี่คือสิ่งที่เราทำ เจ็บมั้ย ,, มันยิ่งกว่านั้นเยอะ
เราหวังว่า เรื่องนี้จะทำให้หลายๆคนได้กลับไปมองความรักของตัวเองก่อนที่จะสาย
เขียนถึงคนไม่มีเวลา ,,,, เพราะโอกาสของคนเรามีน้อยกว่าที่คิด
สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป ปกติเราไม่ได้อ่านพันทิปเท่าไหร่ แต่น้องเมทเราจะเอาเรื่องราวความรักและสิ่งต่างๆมาเล่าเสมอ
จนวันนี้เราตัดสินใจจะเล่าเเรื่องบ้าง เรื่องที่จะคุยให้ฟังวันนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของเราเอง
เป็นการแบ่งปันสำหรับคนที่ยังพอมีเวลา และสามารถแก้ไขอะไรได้ก่อนที่มันจะสาย
เรื่องอาจจะยาว แต่ขอให้ตั้งใจอ่าน เราไม่อยากให้ใครรู้สึกเสียใจแบบเราอีก ,,,ขอเริ่มต้นเรื่องเลยแล้วกันนะคะ
เรื่องนี้มันเริ่มต้นที่เราคบกับผู้ชายคนนึงที่เราเริ่มจากการรู้จักในโปรแกรมสนทนา ทุกอย่างเป้นไปได้ดีจนเราได้คบกัน
และสหรับเรา เราอยากหยุดแล้ว อยากหยุดกับผู้ชายคนนี้ทั้งๆที่ผ่านมาเราไม่เคยคิด
เราไม่มีเหตุผลว่าเพราะอะไร แต่ทุกๆอย่างที่เขาเป็น เราพร้อมจะหยุดเพื่อเขา
จนวันนึง เราต้องจบมันด้วยเหตุผลของคำว่า "ไม่มีเวลา งานยุ่ง"
คุณจะอยู่ได้ไหมค่ะ ถ้าคบกัน แต่ไม่โทรหากันเลย
เราเข้าใจนะ ว่าดธอคงทำงานหนัก แต่เราเชื่อว่าเราไม่เคยขอร้อง หรืออ้อนวอนออะไรไปมากกว่า โทรหาเราบ้าง
แรกๆ เราเจอกันเดือนละครั้ง คุยกันทุกคืน คุยกันทั้งวัน
ผ่านไป ดธอบอกเราว่า งานคงยุ่งมาก อาจจะไม่ได้มาหานะ ,,, ไม่เป็นไร เราเข้าใจ งานคงหนัก โทรคุยกันก็ได้
ผ่านไป จากที่เคยคุยก็ค่อยๆหาย ,,, ไม่เป็นไร งานเค้ายุ่ง เหนื่อยมาก เราพยายามเข้าใจ
เราขอครั้งแรก โทรหาเราหน่อยนะ วันละครึ่งชั่วโมงก็ยังดี ,,, เธอทำไม่ได้ งานเหนื่อย ยุ่งมาก โปรเจคเยอะ อืม ไม่เป้นไร
เราขอครั้งที่สอง โทรหาเราหน่อยนะ สักวันละสิบห้านาที ,,, เธอทำไม่ได้ งานยุ่งมาก ครอบครัวอีก เธอเหนื่อย ,,, เราร้องไห้
เราขอครั้งที่สาม โทรหาเราหน่อย วันละห้านที ,,, เธอก็ยังทำไม่ได้ งานเธอยุ่งอีกแล้วใช่มั้ย ไม่เป็นไร เราจะพยายามอดทน เรารักเธอนะ
เราขอครั้งที่สี่ โทรหาเราหน่อย สองสามวันครั้งก็ได้ สักห้านาที ให้เรารู้ว่าเธอยังสบายดี ,,, เธอยังคงทำไม่ได้ แล้วเราเป้นตัวอะไรในชีวิตเธอ
เราขอครั้งที่ห้า โทรหาเราหน่อย สัปดาห์ละครั้ง ห้านาทีก็ยังดี ,,, เธอทำไม่ได้ งานเธอยังคงยุ่งเสมอ เธอมีครอบครัว
มีคนที่บ้านต้องดูแล มีลูกน้อง ,,, แล้วเราละ เป็นตัวอะไรของเธอ เธอเห็นค่าความสำคัญเราบ้างรึเปล่า
เรามีเรื่องที่ไม่เคยบอกว่าทุกๆวัน เราร้องไห้ เพราะเรารอให้เธอโทรมา เราคิดถึง จนเราไม่เป็นอันทำอะไร
เราปรึกษาเพื่อน ทุกคนลงความเห็นว่า "พอเถอะ"
เขาทำแบบนี้ เขาเห็นเราเป้นอะไร ถ้ามีแฟนแล้วต้องนั่งอดทน รอ และไม่มีความหมาย มีแต่ความทุกข์ขนาดนี้ จะมีเพื่ออะไร
ทุกคนสั่งห้ามเราคุย พาเราไปนู่นนี่เสมอ ไม่ให้เราคิดถึงเค้า
แรกๆเรายอมรับ ว่าเราทำไม่ได้ ยังคงคุยกับเค้าแม้เค้าจะไม่ใส่ใจตอบ หรือบอกว่าจะโทรกลับแล้วไม่โทร
สุดท้าย คนที่ร้องไห้ก็มีแค่เราคนเดียว
เราพยายามเดินออกมา และบอกเธอเองว่า จบกันเถอะ อย่ายุ่งกับเราเลย เราคงทนไม่ได้แล้วจริงๆ
เราพูดได้เลยว่า ภายนอกเราเป็นคนเช้มแข็ง ไม่อ่อนแอ มีเพื่อน มีสิ่งต่างๆให้ต้องทำ
แต่ข้างใน ไม่มีวันไหนที่เราจะไม่นึกถึงหน้าผู้ชายคนที่เรารัก
ตลอดเวลาที่เราคุยกันด้วยความเงียบกี่เดือนแล้วนะ
เธออาจะไม่รู้หรอกว่าไม่มีสักวันที่เราไม่เปิดไปดูหน้าเธอ ดูความเป็นไปของชีวิตเธอ
ทุกครั้งที่เราติดต่อกัน เธอก็คงไม่รู้ว่าเราต้องร้องไห้ทุกครั้งที่เราคิดถึง
แต่เรากลับทำอะไรไม่ได้เลย เราเลือกที่จะทำเหมือนไม่สนใจเพราะเราไม่อยากทำให้เธอไม่สบายใจ
เราเลือกจะใช้ชีวิตเพื่อลืม แต่มันกลับยิ่งจำ
เราหวังนะ ว่าเธอจะพยายามทำอะไรให้ความรักของเรากลับมา ถ้าเธอยังรักเธอคงพยายามมากกว่านี้
แต่ไม่เลย ทุกๆการกระทำ เธอเองยังคงใช้ชีวิต มีงาน มีครอบครัวที่ต้องดูแลเหมือนเดิม
นั่นทำให้เรารู้สึกเหมือนกันว่า การมีเรา คงทำให้เธอลำบากใจ เมื่อไม่มีแล้ว คงสบายใจ
เราจึงเเลือกหน้ากากมาสวมไว้ หน้ากากที่จะแสดงว่าเราเป้นคนเข้มแข็งมาก ในสายตาเธอ
เธอจะได้ไม่เวทนา สงสาร แต่เชื่อมั้ย เราไม่เคยเข้มแข็งได้เลย
เราแทบเรียนไม่จบ เพราะไม่มีความรู้สึกอยากทำมันให้สำเร็จ
คำพูดเดียวของเธอ เปลี่ยนเราได้ ถ้าเธอจะพอจำมันได้ "ไม่คบหรอก ถ้าเรียนไม่จบ"
ด้วยคำนี้ เราพยายามเหลือเกิน ที่จะกัดฟัน ทำทุกอย่างจนสำเร็จ
เราหวังว่า วันที่เราได้ใบทรานสคริป เราจะได้บอกเธออย่างเต็มภาคภูมินะ ว่าเราจบแล้ว กลับมาคบกันเถอะ
เรารอ เราก็ไม่รู้หรอกว่ารอทำไม
แค่เราจำได้ว่าเธอบอกให้รอ รอเธอจัดการงานให้ลงตัว รอให้เธอเคลียเรื่องราวให้เข้าที่
จนถึงวันนึง
เราเจอรูปเธอกับผู้หญิงอีกคน,,, แล้วที่ผ่านมา มันคืออะไร?
ทุกๆคำที่คอบบอกว่ายังไม่ลืมกันและกัน ยังมีในใจเสมอ คืออะไร?
เราแทบไม่เป็นผู้เป็นคน ,,, เราจำได้ เราข้ามถนน แต่เกือบไม่ได้มีชีวิตต่อถ้ารถคันนั้นเบรคไม่ทัน
เราร้องไห้ ไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ,,, แต่มันไม่มีความหมาย
เราแค่อยากเห้นหน้าสักครั้ง เราควรไปหาเธอมั้ย? ,,, เราคุยกับเพื่อนคนนึง เพื่อนเราตอบสั้นๆว่า
"ไปเถอะ ไม่ต้องสนใจว่าจะผิดหรือถูก ไปซะในวันที่ยังมีโอกาส วันพรุ่งนี้ไม่รู้จะมีโอกาสทำแบบนี้อีกรึเปล่า
มีแล้วก็รีบทำซะ อย่างน้อยก็ไม่ค้างคาใจ" ,, ขอบใจนะเพื่อนที่ผลักให้เรากล้าไปหาเขา
เราชอโทษที่เราคงไปกวนเวลางานเธอ เธอมีประชุม และคนใหม่ของเธอ
เราสาบาน เราเดินแบบหลบๆ เพื่อไม่ให้ใครเห็น และจะได้ไม่เป็นที่สงสัย หรือทำให้เธอทะเลาะกับเขา
จนเราได้เห็นหน้า แค่นั้นแหละ เรายิ้ม แต่ในใจเราไม่ได้ยิ้มหรอก เราแค่อยากให้เธอสบายใจ
เรานั่งดูเธอทำงาน ,,, งานเธอยุ่งนะ
เธอหันมาถามเราว่าให้ไปส่งมั้ย จะเข้าประชุมแล้ว ,,, ไล่เราแล้ว เราก็ถึงเวลาต้องไป
ไม่เป็นไร เรากลับเองได้ อย่าลำบากเลย ,,, เธอออกมาส่งจนได้ ยังไงก็ขอบคุณ
ระยะทางไม่ไกลหรอก แต่เชื่อมั้ยในใจเราภาวนาเหลือเกินที่จะให้มันยาวนาน เราอยากเก็บภาพความทรงจำเอาไว้
บนรถ เราคุยกัน เราไม่มองหน้าเธอ เราแค่เจ็บจนไม่อยากทำอะไร
เขา - ที่มาหาเพราะอะไร แค่อยากเห็นหน้าเหรอ
เรา - ใช่ แค่นั้น มีรื่องอยากถามสักหน่อย ถึงมันจะไม่เปลี่ยนอะไร ,,,มีสักนาทีมั้ยที่เคยคิดจะกลับมาหากัน
เขา - มี แต่ก้รู้ว่าเราคงจบกันแบบเดิม กลับไปก็เหมือนเดิม ,,,,
เรา - อือ เรื่องเวลา
เขา - .... พี่คิดว่าเราสบายดี มีคนอื่นเข้ามาเยอะแยะ
เรา - ไม่หรอก เราไม่เคยเปิดให้ใครเข้ามาแทนที่ มีเข้ามา แต่เราไม่เคยเว้นที่ว่างให้ใคร
อาจจะเห็นว่าเราไปเที่ยว เราแค่อยู่คนเดียวกลางคืนไม่ได้
เขา - ที่หลังก็อย่าทำอะไรแบบนี้อีก มันทำให้เข้าใจผิด
เรา - มีอีกไม่กี่อย่างที่อยากถาม ขอถามแล้วกัน เรามีโอกาสกลับมาเหมือนเดิมมั้ย
เขา - พี่ตัดสินใจแล้ว พี่เห็นเราสบายดี มีความสุข มีคนโน้นคนนี้ และเค้าอีกคนก็ไม่ผิด
เรา - อืม ,,, ในใจร้องไห้แต่เราจะยังยิ้มให้เธอ ,,, แต่เชื่อมั้ย ไม่มีสักครั้งที่เราเปิดใจให้ใคร เรามีแค่เธอเสมอ
เรา - มีอะไรจพถามเรามัย
เขา - ถามตอนนี้มันก็สายไปแล้ว
เรา - ... อืม ถ้าแต่งงาน ก็อย่าลืมเชิญเราละกัน
เขา - ....
รถ ขับไปเรื่อยๆ จนถึงที่หมาย
เรา - ยิ้มหน่อยสิ
เขา - ^^
"ที่เราอยากให้เธอยิ้ม เพราะเราอยากจำภาพที่เธอมีความสุข อยากจำภาพเธอที่ยิ้มให้เรา อยากจำทุกๆวินาทีที่เรามีกันและกัน
อยากให้เวลามันหยุดเดินนะ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เราอยากมองเธอยิ้มให้เราสักครั้ง ตลอดมาเราเหนื่อยเหลือเกินที่ต้องฝืน
ฝืนอดทนรัก อดทนรอ และเราก็ไม่รู้ว่าเราจะทนได้ดีแค่ไหน แต่ที่เรารุ้ เราเสียใจ" ,,, นี่คือสิ่งที่เราอยากพูดออกไป แต่เราเลือกจะเก็บเอาไว้
ให้เธอจำว่าเราคือคนเข้มแข็ง ให้เธอจำภาพผู้หญิงกระด้างๆคนนึงเอาไว้
เขา - แล้วไม่คิดจะยิ้มให้พี่บ้างเหรอ
เรา - ไม่หรอก ,,, เราเปิดประตูรถ และลงมาในทันที เรามองขึ้นไปบนฟ้า รถของเธออกไปแล้ว
จนถึงวินาทีสุดท้าย เราก็ยังเลือกจะฝืนไม่แสดงอะไรออกมา เราเป็นคนเข้มแข็งใช่มั้ย
ไม่หรอก ,,, ที่เรามองขึ้นบนฟ้า เราไม่อยากร้องไห้ ที่เรไม่ร้องไห้ เราไม่อยากให้เธอเห็นใจ เราไม่ใช่คนน่าสงสาร
แต่เมื่อรถลับตาแล้ว ,,เราเดินไปยืนร้องไห้เงียบๆ ,,, เราทำได้แค่นั้น ทำได้แค่นิ่งเฉย และเงียบงันเหมือนที่ผ่านมา
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องราวนี้ ฝากถึงคนที่ไม่มีเวลาทุกคน
ขอให้มองให้ดีนะคะ เวลาแค่ห้านาที สำหรับคนที่รอ มันมีความหมาย
ห้านาทีของคุณ มันแทบจะเป็นลมหายใจของอีกคน
ห้านาทีของคุณ สามารถหยุดน้ำตาได้
ห้านาทีของคุณ สามารถทำให้นอีกคนมีรอยยิ้มได้
ห้านาทีของคุณ สามารทำให้คนอีกคนใช้ชีวิตในวันพรุ่งนี้ได้
เสียสละเอะค่ะ แค่ห้านาที เพื่อคนที่คุณรัก เขารอคุณ ,,, และการรอที่ไม่มีเสียงตอบรับ ทรมานกว่าที่คุณคิด
สำหรับคนที่ยังมีเวลา ขอให้ใช้ให้คุ้มค่า
โอกาสที่คุณยังพอคว้ามันได้ คว้าไว้เถอะค่ะ คุณจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ
อยากทำ อยากพูดอะไร อย่าไปฝืนเก็บไว้จนสายเกินไปแบบเรา
เพราะเมื่อคุณสูญเสียไปแล้ว คุณไม่มีทางเอามันกลับมาได้อีก แต่สิ่งที่จะยังอยู่คือ ความเสียใจ
ทุกวันนี้ เรายังคิดถึง แต่ทำอะไรไม่ได้ ,,,เช่นเดิม
บอกตัวเองเอาไว้นะว่า "อดทน เข้มแข็งไว้" แค่เท่านั้น
เราได้ฟังเพลงนี้เข้าโดยบังเอิ ไม่ต่างจากเราหรอกค่ะ นี่คือสิ่งที่เราทำ เจ็บมั้ย ,, มันยิ่งกว่านั้นเยอะ
เราหวังว่า เรื่องนี้จะทำให้หลายๆคนได้กลับไปมองความรักของตัวเองก่อนที่จะสาย