เพื่อนที่เราคบสมัยมหาวิทยาลัย เป็นเพื่อนที่เราเลือกไม่ได้ เรายอมรับว่าเราไม่ดีเองที่ดรอปตัวนึงไป มันมีรายวิชาตัวต่อยืดยาวตั้งแต่ปีสองยันปีสี่ ทำให้ไม่ได้เรียนกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน ต้องไปเรียนกับเพื่อนที่ตกรุ่น ซึ่งมหาวิทยาลัยเราค่อนข้างดังด้านคณะที่เราเรียนส่วนใหญ่จะเป็นเด็กเก่งเด็กหัวกะทิจากโรงเรียนมัธยม เพื่อนที่ตกรุ่นกับเราจึงมีสองประเภทคือ ประเภทไม่ค่อยมีความรับผิดชอบ กินเหล้าประจำ ไม่ค่อยคิดไรมาก มีน้ำใจดี กลุ่มนี้จะทะยอยโดนรีไทร์กันไป กลับอีกกลุ่มที่แบบเอาตัวรอดเป็นที่สุด คบเพื่อนเก่งเพื่อเกาะใครหมดผลประโยชน์ก็จะถีบหัวส่ง ใครมีผลประโยชน์ก็จะวิ่งเข้าหา อันนี้เราเคยโดนมาคะ ตอนเราปีสามเราเก่งเราติวให้ มาทำดีกับเราไปส่งถึงหอชวนกินข้าวพูดจาดี พอปีสี่เราเรียนแย่ หายหัวเลยคะ แถมเวลาคุยเรื่องเรียนก็มาดูถูกเรา  

กลุ่มแบบแรกเราว่าโอเคนะเค้ามีน้ำใจแต่เราไม่ค่อยสนิทเพราะเราไม่ได้กินเหล้ากับเค้าบวกกับเป็นกลุ่มเพื่อนผู้ชาย เราเลยไม่ค่อยกล้าไปสนิทมาก แต่เวลามีอะไรก็ช่วยกันดี เพื่อนแบบนี้เราถึงจบไปก็อาจติดต่อกัน แต่เพื่อนกลุ่มหลังนี่เราจะแปลกไหมถ้าจะถอยห่างมา เลิกติดต่อไปเลย

ที่จริงสมัยมอปลายเรามีเพื่อนที่ดีมากร่วมทุกข์ร่วมสุข ไม่สนว่าใครเรียนเก่งไม่เก่ง มีน้ำใจให้กันตลอด เราคบกันที่นิสัยไม่ใช่ความเก่งหรือฐานะ อันนี้อาจเป็นส่วนนึงที่เราค่อนข้างแอนตี้เพื่อนมหาวิทยาลัยนิสัยเห็นแก่ตัวด้วยมั้ง