ผมชื่อ เจมส์ ผมอายุได้19ปี และได้เข้าศึกษาที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งได้แค่ครึ่งเทอมก็ต้องออกเพราะว่าผมเรียนผิดสาขา ตอนนั้นผมเครียดมาก ที่เรียนไม่ไหวแล้วเพราะคิดว่าถ้าดิ้นรนไป เทอม2ต้งเสียเงินค่าเทอมฟรีๆแน่ ผมนั้งคิดอยู่ที่ มหาลัย นานมากเพราะครอบครัวของผม มีฐานะปานกลางค่อยดีเท่าไหร่ แต่สุดท้ายผมก็ติดสินใจ กลับไปบอกครอบครัว แต่หลังจาก ที่กลับไปบอกกับครอบครัวมันทำให้พ่อของผมเปลี่ยนไป เค้ากลายเป็นคนที่ ซีเรียดกับชีวิตผม มาก(ผมก็เข้าใจเพราะว่าผมเป็นลูก) และจากที่เราไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ กลายเป็นมาพูดกับผมมากขึ้น เค้าเริ่มพูดถึงอนาคตของผม ที่ช้ากว่าคนอื่น1ปีและการดำรงชีวิตเอาตัวรอดโดยไม่พิ่งพ่อแม่ จากที่ผมได้ซิ่วไป1ปีทำให้เค้าหมดความหมั่นใจในตัวผม เค้าไม่เชื่อใจอะไรผมเลย เค้าเห็นผมเป็นคนที่ทำอะไรไม่เป็น คิดอะไรไม่เป็นและเึค้าก็กลัว กลัวว่าผมจะไปเรียนอีกแล้วซิ่วอีกรอบ แต่ผมก็ได้บอกไปแล้วว่าจะไม่ซิ่วอีกแล้ว เพราะว่าได้ สาขาที่เรียนจบ มาจากสาขาที่เรียนมา แต่เค้าก็ดูเหมือนจะไม่เชื่อใจในตัวผม ทั้งๆที่ก็บอกไปแล้ว มีอยู่วันหนึ่งประมาณเดือนมีนา ที่ผ่านมา ผมได้ทะเลาัะกับพ่ออย่้างหนัก เรื่องการเรียน,เรื่องอนาคต,เรื่องความภาคภูมิใจ,เรื่องเรียนไม่ให้ซิ่ว จนทำให้ผมสติแตก และทำให้ผมไม่ได้พูดกับพ่อเลย จนเมื่อวาน พ่อได้เขียนโน้ตทิ้ง ไว้แล้วผมก็ไปเปิดเจอพอดีเลยอ่าน เลยทำให้รู้ว่า พ่อยังกลัวว่า ผมจะซิ่วอีกจะเรียนไม่จบ และพ่อบอกว่า ''พ่อให้โอกาศมาเยอะ(ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่) ถ้าครั้งนี้เรียนแล้วซิ่วอีกหรือออกกลางคัน จะไม่ให้อะไรอีกแล้ว(ซึ่งผมก็ไม่ได้ขออะไรท่านสักเท่าไหร่ แทบไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ..) และจะไม่สนใจปล่อยให้ ดำรงชีวิตเอง '' เค้าก็ต้องไม่เชื่อใจผมสักที ตอนนี้ผมก็ ยังทำอะไรไม่ได้เพราะ เหลือเวลาิอีก1เดือนก่อนจะเปิดเรียน ผมอยากจะหางานทำ แต่แค่1เดือน งานที่ต้องการเค้าก็ไม่รับ ผมทำอะไรไม่ได้ผมอยากจะไป จากโลกนี้สักที... ทำไมพ่อเอาเวลาที่มาเครียดเรื่องของผม ไปทำให้ชีวิตของพ่อดีขึ้นดีกว่ามา จมปักกับชีวิตผม ทั้งๆที่ยังเรียนไม่จบเลยด้วยซ่ำ ยังทำอะไรไม่ได้ พ่อเอาเวลาไปทำให้ชีวิตมีการงานที่ดีมีรายได้ที่ดี มาทำให้ครอบครัวของเรา สบายๆเพื่อแม่เพื่อน้อง ดีกว่ามารอ อนาคตของผม ทีั่ยังเรียนไม่จบ ยังทำอะไรไม่ได้ด้วยซ้ำ............. ผมควรทำยังไงดี