วันนี้ ไปเชียงราย ตอนนี้ก็กำลังอยู่เชียงราย กลับพรุ่งนี้

เมื่อช่วงบ่ายที่ผ่านมา เรา (ไกด์ คนขับ และลูกทัวร์ 1 คน ) มาจากเชียงแสน จะกำลังกลับเข้าเมือง หลังจากออกจากเชียงใหม่ตั้งแต่แปดโมงเช้า

สังเกต คนขับ ที่ส่งแขกอีกชุดไปสนามบินตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า และมาเริ่มกับไกด์แปดโมง

เช้าๆ ยังโอเค แต่พอบ่ายๆ คนขับ แกะ "โกปิโก้" อมแทบจะเม็ดต่อเม็ด ไกด์เลยถามไปว่า

"ไหวมั้ยพี่?"
"ไหวๆ ไม่ต้องห่วง"
"แน่นา เห็นอมลูกอมตลอด เอาอยู่มั้ยพี่?"
"ได้อยู่"


จากนั้น ไกด์ซึ่งต้องขวนแขกคุย ก็ต้องคุยกับคนขับบ่อยขึ้น ชวนดูหญิงบ้าง ดูสาวแจ่มๆระหว่างมางบ้าง

ถึงแถวๆจันจว้า ตรงถนนที่ทำใหม่ีน่ะท่าน รถคันหน้าก็ช้า ไหงคนขับเราไม่เบาตามวะ พอใกล้ถึง เค้าก็เบี่ยงออกขวาแซงไปแบบเสียวเล็กๆ

มาอีกไม่นาน รถเริ่มส่ายเว้ยท่าน เริ่มเป๋ ไกด์ก็พยายามรักษาบรรยากาศสุดกำลัง ชวนคนขับคุยตลอด (ปล่อยแขกปลักวิเวกไปก่อน นาทีนี้ ตูต้องกระตุ้นคนขับแล้ว)


"พี่ ไหวแน่นา พักก่อนมั้ย?"
"เออ... ข้างนอกร้อน ข้างในรถเย็น ตื่นเช้าด้วย ได้อยู่ จะถึงแล้ว เดี๋ยวกินกระทิงแดงก็ได้แล้ว"


นาทีนั้น อีก 3 กิโล จะถึงหมู่บ้านอาข่าหนองแว่น ที่เราจะหยุดเที่ยวกัน

ไกด์ชวนคุยไม่ยอมหยุด คนขับตูต้องสดชื่นที่สุด


สุดท้ายแล้ว ก็มาถึงหมู่บ้านชาวเขาโดยปลอดภัย ได้โด๊ปกระทิงแดง

ขากลับ คนขับสดชื่นขึ้น มีแรงขับต่อถึงจบทัวร์ ก่อนแยกย้าย ไกด์ยังหยอกว่า

"พี่ คืนนี้อย่านอนดึกนา พรุ่งนี้อีกวัน"
"โอ้ย ตีเปล่ากลับสบาย ง่วงนักก็หยุดพัก (ก็จริงนะ)"


คนขับไม่ได้โหมงานหนักอะไรหรอกท่าน แต่บางที อากาศดีๆ แอร์เย็นๆ มันก็น่านอนแท้ ใครขับรถไกลๆ บ่ายๆ ข้างนอกร้อน ข้างในรถเย็นๆ ระวังง่วงเน้อ

ไดด์ก็เคยเกือบหลับในเหมือนกัน เหมือนกึ่งฝันตอนขับรถเลย ดีรู้ตัว แวะพักปั๊มก่อนเข้าขั้นหลึบใน


คราวก่อน คนจับรถบัสเจอฉี่ม่วง ตำรวจจับไปต่อหน้าต่อตา
คราวนี้ เกือบลงข้างทาง


คราวหน้าจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามตอนต่อไป





ไกด์ไม่เก่า