เมื่อกี๊สดๆร้อนๆ ไปทานข้าวกลางวันเพิ่งกลับมา
กำลังจะเข้าลิฟต์ขึ้นตึก
จู่ๆมีผู้หญิงคนนึง ยิ้มให้หน้าลิฟต์ เราก็ คิดในใจ เห้ยยยยย มยุรา สวยมากกกกกกกกกก
แต่ไม่กล้ายิ้มตอบ เขิน ตื่นเต้น อิอิ
พอเข้าไปในลิฟต์ คุณมยุรา ยืนด้านใน เรายืนด้านนอก ยืนถือถุงกล้วยแขกตัวแข็งทื่อ ไม่กล้ามองตรงๆเลย
รู้แต่แค่ว่าเธอสวยมาก ดูเด็กมาก

พอตอนจะออก คุณมยุรา ออกจากลิฟต์ก่อน เราอยู่ตรงประตู จึงกดopen ให้เธอออก เธอขอบคุณค่ะ
อันนี้เป็นเรื่องปกติที่คนทั่วไปจะพูด
แต่ที่ประทับใจก็คือ เธอโน้มตัวลง เวลาที่ผ่านเราไป เราอึ้งมาก
คือทั้งๆที่เธอก็อายุมากกว่า เราเด็กกว่าเยอะ แถมเป็นพนักงานก๊องแก๊งที่ยืนถือถุงกล้วยแขก
แต่เธอกลับโน้มตัวเดินออกไปเหมือนเวลาเดินผ่านผู้ใหญ่
จากที่เฉยๆ ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว แต่ตอนนี้ ปลื้มมากมาย