เจอกระทู้เกี่ยวกับขอทาน เราเลยอยากแชร์คะ
ตอนเราเป็นเด็กสักอนุบาล หรือประถมต้นๆ เนี่ยแหละ ตอนนี้ก้อ 20 กว่าๆ แล้ว จำได้ว่ามีข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ข่าวหนึ่ง ที่เราจำได้ติดตาจนถึงทุกวันนี้ ข่าวทำนองที่เกี่ยวกับแม่ของเด็กคนนึง ที่เคยหลงทางกับลูกแล้วหาลูกไม่เจอ ผ่านไปสักปีสองปีเนี่ยแหละ ไปเจอลูกเป็นขอทานอยู่ใน กทม. ถูกตัดแขนหนึ่งข้าง ขาหนึ่งข้าง ภาพบนหน้าหนังสือพิมตอนนี้เรายังจำได้ไม่ลืมเลย จากนั้นมาตอนเป็นเด็กเราเลยกลัวมา ไม่เคยให้เงินขอทานอีกเลย เพราะถ้าเราให้ก็จะมีเหตุการณ์แบบนี้อีก แล้วตอนนั้นก็ค่อนข้างระวังเรื่องเชื่อคนแปลกหน้ามากๆ (แต่เราก็ไม่เคยเจอคนแปลกหน้าเลยตอนเด็กๆ)
ตอนที่เราไปอเมริกา ไม่กี่ปีมานี้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆที่อยู่อเมริกา เราจอดแวะที่หน้าร้านซักรีดกัน ปรากฎ มีรถที่จอดข้างๆเราคันนึง ทิ้งเด็กทารก หรือลูกของตัวเองไว้ในรถ แล้วพอเดินกลับมา ลูกหาย โดนลักพาตัว เราเลยมารู้ทีหลังว่า เด็กทารากคนนึง ค่าไถ่ หรือซื้อขายกันเป็นล้านเลยคะ
ตอนเราทำงาน แถวสีลม เคยเห็นขอทานผู้ชาย วัยหนุ่มคนนึง แขนขาดสองข้าง ขาขาดสองข้าง พอเห็นเรามองเค้าก็หันมายิ้มให้เรา พร้อมชูแขนขาดให้เราดู เราได้แต่สลดคะ คิดดูซิคะ ถ้าสมมติเกิดอุบัติเหตุทีเดียว แขนขาด 2 ขาขาด 2 เราว่าเราคงตายไปแล้วล่ะคะ หรือถ้าทยอยหายไปอุบัติเหตุละ 1 อย่างเราก็ว่ามันยากมากเลย เพราะเหตุการณ์เหล่านี้เราคิดว่าเป็นอะไรที่ สุ่ม หรือ Random มากกว่า แล้วอะไรนี่เราเห็นขอทานลักษณะนี้เยอะคะ เราจึงคิดว่ามันเป็นอะไรที่จงใจมากกว่า สงสารคะ ที่เขาจะต้องใช้ชีวิตแบบนั้นตลอดไป แต่คงไม่ให้เงินคะ
เรามีน้องที่อายุห่างกับเราเกือบ 9 ปีตอนน้องยังเป็นเด็ก เราค่อนข้างระวังอะไรแบบนี้ ไม่ทิ้งเขาไว้ในรถ ไปไหนมาไหน ในที่คนเยอะๆจับมือ ดูตลอดไม่ให้หลง เตือนเขาตลอดเรื่อง คนแปลกหน้า เพราะกลัวขบวนการเหล่านี้คะ แต่เราก็ไม่ได้กลัว หรือกังวลซะจนจิตตกนะคะ
ปล พอเรามามีแฟนเลยได้แฟนมีไอเดียคล้ายกันเลยคะ แต่เขาไม่ใช่เรื่องเด็กอย่างเดียวเหมือนเรา แต่เป็นเรื่องความปลอดภัยของผู้หญิงด้วยคะ บอกเราว่า ผู้หญิงมีโอกาสก็โดน ฉุด โดนข่มขื่นได้เหมือนกัน เลยมารับส่งเราตลอด ไม่ค่อยอยากให้เดินเข้าซอยบ้านคนเดียว วันไหนจำเป็นต้องขึ้นแท๊กซี่ค่ำๆ คนเดียว ก็ให้โทรคุยกับเขาตลอด ซึ่งมันก็ดีสำหรับเราเลยคะ
อย่าให้เงินขอทานกันเลยคะ
ตอนเราเป็นเด็กสักอนุบาล หรือประถมต้นๆ เนี่ยแหละ ตอนนี้ก้อ 20 กว่าๆ แล้ว จำได้ว่ามีข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ข่าวหนึ่ง ที่เราจำได้ติดตาจนถึงทุกวันนี้ ข่าวทำนองที่เกี่ยวกับแม่ของเด็กคนนึง ที่เคยหลงทางกับลูกแล้วหาลูกไม่เจอ ผ่านไปสักปีสองปีเนี่ยแหละ ไปเจอลูกเป็นขอทานอยู่ใน กทม. ถูกตัดแขนหนึ่งข้าง ขาหนึ่งข้าง ภาพบนหน้าหนังสือพิมตอนนี้เรายังจำได้ไม่ลืมเลย จากนั้นมาตอนเป็นเด็กเราเลยกลัวมา ไม่เคยให้เงินขอทานอีกเลย เพราะถ้าเราให้ก็จะมีเหตุการณ์แบบนี้อีก แล้วตอนนั้นก็ค่อนข้างระวังเรื่องเชื่อคนแปลกหน้ามากๆ (แต่เราก็ไม่เคยเจอคนแปลกหน้าเลยตอนเด็กๆ)
ตอนที่เราไปอเมริกา ไม่กี่ปีมานี้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆที่อยู่อเมริกา เราจอดแวะที่หน้าร้านซักรีดกัน ปรากฎ มีรถที่จอดข้างๆเราคันนึง ทิ้งเด็กทารก หรือลูกของตัวเองไว้ในรถ แล้วพอเดินกลับมา ลูกหาย โดนลักพาตัว เราเลยมารู้ทีหลังว่า เด็กทารากคนนึง ค่าไถ่ หรือซื้อขายกันเป็นล้านเลยคะ
ตอนเราทำงาน แถวสีลม เคยเห็นขอทานผู้ชาย วัยหนุ่มคนนึง แขนขาดสองข้าง ขาขาดสองข้าง พอเห็นเรามองเค้าก็หันมายิ้มให้เรา พร้อมชูแขนขาดให้เราดู เราได้แต่สลดคะ คิดดูซิคะ ถ้าสมมติเกิดอุบัติเหตุทีเดียว แขนขาด 2 ขาขาด 2 เราว่าเราคงตายไปแล้วล่ะคะ หรือถ้าทยอยหายไปอุบัติเหตุละ 1 อย่างเราก็ว่ามันยากมากเลย เพราะเหตุการณ์เหล่านี้เราคิดว่าเป็นอะไรที่ สุ่ม หรือ Random มากกว่า แล้วอะไรนี่เราเห็นขอทานลักษณะนี้เยอะคะ เราจึงคิดว่ามันเป็นอะไรที่จงใจมากกว่า สงสารคะ ที่เขาจะต้องใช้ชีวิตแบบนั้นตลอดไป แต่คงไม่ให้เงินคะ
เรามีน้องที่อายุห่างกับเราเกือบ 9 ปีตอนน้องยังเป็นเด็ก เราค่อนข้างระวังอะไรแบบนี้ ไม่ทิ้งเขาไว้ในรถ ไปไหนมาไหน ในที่คนเยอะๆจับมือ ดูตลอดไม่ให้หลง เตือนเขาตลอดเรื่อง คนแปลกหน้า เพราะกลัวขบวนการเหล่านี้คะ แต่เราก็ไม่ได้กลัว หรือกังวลซะจนจิตตกนะคะ
ปล พอเรามามีแฟนเลยได้แฟนมีไอเดียคล้ายกันเลยคะ แต่เขาไม่ใช่เรื่องเด็กอย่างเดียวเหมือนเรา แต่เป็นเรื่องความปลอดภัยของผู้หญิงด้วยคะ บอกเราว่า ผู้หญิงมีโอกาสก็โดน ฉุด โดนข่มขื่นได้เหมือนกัน เลยมารับส่งเราตลอด ไม่ค่อยอยากให้เดินเข้าซอยบ้านคนเดียว วันไหนจำเป็นต้องขึ้นแท๊กซี่ค่ำๆ คนเดียว ก็ให้โทรคุยกับเขาตลอด ซึ่งมันก็ดีสำหรับเราเลยคะ