มิสเตอร์กวง (ตอนที่หนึ่งเกริ่นนำ)  http://ppantip.com/topic/30314575

        

เอถ  ปสฺสถิมํ  โลกํ     จิตฺตํ  ราชรถูปมํ         
ยตฺถ  พาลา  วิสีทนฺติ     นตฺถิ  สงฺโค  วิชานตํ

           สูทั้งหลาย  จงมาดูโลกนี้อันตระการดุจราชรถ ที่คนเขลาหมกอยู่แต่ผู้รู้หาข้องอยู่ไม่
โลกวัคค ธัมมบท

____________________________________________________________________________________________________
    

          “Hello มิสเตอร์กวง สบายดีไหมครับ?” ผมถามนำ

          “Hello! คุณจันใช่ไหม?” มิสเตอร์กวงถามกลับ

          “ใช่ครับ ผมจัน”

          “ผมจำเสียงคุณได้ คิดแล้วว่าเป็นจัน ผมสบายดี” มิสเตอร์กวงตอบพร้อมไขข้อที่คิดว่าผมอาจสงสัยทำให้เราทั้งสองหัวเราะชอบใจเว้นจังหวะสนทนานิดหน่อยแกจึงถามต่อ
          “คุณเพิ่งมาถึงเหรอ?”

          “ผมมาอยู่ที่นี่ใกล้จะสามอาทิตย์แล้ว เพิ่งจะโทรหาคุณ...เอ่อผม....” ผมอ้ำอึ้งขัดเขินที่จะพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาตรงๆ

          “คุณต้องการเพื่อนคลายเหงาใช่ไหม?” แกถามอย่างรู้ใจ แกคือผู้เชี่ยวชาญตัวจริงเพราะว่าแกต้อนรับผู้บริหารโรงงานชาวเกาหลีที่มาพักโรงแรมแล้วโทรหาแกเช่นเดียวกับผมบ่อย ๆ อาการแบบผมแกจึงเดาได้ไม่ยาก

           “Yes….. Sir.” ผมตอบได้แค่นั้น แล้วเราทั้งสองก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ การหัวเราะครั้งนี้กินเวลาพอให้รู้ได้ว่าคุณกับผมใจตรงกันเป๊ะเลยนะครับ

          “ตอนนี้เวลาสิบโมงเช้า เดี๋ยวซักบ่ายสองผมจะไปรับคุณ”
          “วันนี้ วันเสาร์คุณพักผ่อนให้เต็มที่ เดี๋ยวพอไปถึงผมจะโทรหาคุณ โอเคมั้ย” แกออกความคิดมุ่งไปที่จุดหมายในใจของเราทั้งคู่ แล้วแกก็อดหัวเราะคิกคิกไม่อยู่

          “โอเค แล้วเจอกันครับ” ผมตอบเสร็จก็หัวเราะคลอไปกับแก

          “เจอกันครับ” แกตอบรับ แกยังคงหัวเราะอยู่พร้อมกับวางสาย