ถึงเพื่อนพ้องพี่น้องทุกท่าน..

ใครที่ไม่เคยเห็นสายน้ำโขงที่ถูกโอบกอดด้วยหาดทรายยาวสุดลูกหูลูกตา..
ใครที่ไม่เคยเห็นไร่ยาสูบ ไร่พืชผักเศรษฐกิจริมน้ำโขงทอดยาวไปจนเส้นขอบฟ้า..
ใครที่ไม่เคยเห็นสะพานมิตรภาพไทย-ลาวตั้งอยู่บนฉากหลังของท้องฟ้า แม่น้ำ และต้นไม้..
ใครที่ไม่เคยได้สัมผัสวิถีชีวิตแบบ "สายลงท่ง บ่ายลงท่า แลงมาซุมเข้า เซ้าเข้าวัด"
(เวลาสายลงทำสวน/ไร่/นา บ่ายลงน้ำโขงหาปลามาเป็นอาหาร เย็นมากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับบรรดาญาติๆ พอถึงตอนเช้าก็ไปทำบุญที่วัด)

ในฐานะของลูกหลานชาวหนองคายที่อยู่กับภาพนี้มาตั้งแต่เกิด..
ขอแนะนำให้ทุกท่าน "รีบ" มาดูและเก็บความทรงจำเหล่านี้ไว้

เพราะอีกไม่เกิน ๕ ปี.. ภาพความงดงามเหล่านี้จะหมดไป และถูกแทนที่ด้วยตึกสูงระฟ้าของโรงแรมหรูริมฝั่งน้ำโขง ที่จะเข้ามาทดแทนไร่นาสวนริมฝั่งไปจนหมดสิ้น.. ที่ดินแปลงเล็กแปลงน้อยริมฝั่งโขงที่เดิมเคยเป็นของชาวบ้าน ไว้สำหรับอยู่อาศัย ทำสวนทำไร่ทำนา ตกทอดจากรุ่นสู่รุ่น.. กำลังจะกลายเป็นที่ดินแปลงใหญ่ของบรรดานายทุนจากต่างถิ่น ที่กำลังพยายามกว้านซื้อจากชาวบ้านด้วยราคาสูงลิ่วเป็นประวัติการณ์ เพื่อนำไปสร้างเป็นโรงแรมและสถานประกอบการ รวมถึงบ้านจัดสรรต่างๆ สำหรับเตรียมพร้อมรับความนิยมและการท่องเที่ยวของเมืองหนองคาย เมืองที่มีจุดแข็งอยู่ที่บรรยากาศชายแดนริมฝั่งโขง และเตรียมพร้อมรับ AEC ในอีกไม่กี่ปีต่อจากนี้...

ถ้าจะมาก็ให้รีบมาเถอะ..
รีบมาก่อนที่จะไม่เห็นอะไร
รีบมาก่อนที่จะต้องโหยหาชีวิตแบบที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้
รีบมา.. ก่อนที่หนองคายจะเปลี่ยนไป.. ตลอดกาล

.
.
.
// จากเด็กสาวตัวเล็กๆคนหนึ่ง ที่ไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไรแม้ในตระกูลของตนเอง.. ไม่มีสิทธิ์ที่จะทัดทานไม่ให้ญาติผู้ใหญ่เป็นส่วนหนึ่ง/มีส่วนร่วมในการขายที่ดินริมฝั่งโขงอันเป็นของบรรพบุรุษ ... และทำได้เพียงเฝ้าดู "บ้าน" และแผ่นดินอันเป็นที่รักเปลี่ยนไปต่อหน้าต่อตา ... โดยไม่อาจใช้ความรู้ความสามารถที่อุตส่าห์ไปร่ำเรียนมาช่วยอะไรได้เลยแม้แต่น้อย