นี่คือเรื่องของเพื่อนซึ่งเพื่อนมาร้องไห้ฟูมฟายเล่าให้ฟังเราก็ไม่รู้จะช่วยมันแก้ปัญหาไงดี

เพื่อนเราอายุจะ 20 แล้วที่บ้านมันมีกัน 6 คนก็อยู่กันผาสุขดี แต่วันหนึ่งน้าคือน้องของพ่อโดนสามีทิ้งไม่มีที่อยู่เพราะไม่มีบ้านไม่มีไรเลยอายุ 30 กว่าๆ มาอาศัยอยู่ด้วย
แล้วอากง อาม่า ให้นอนห้องเดียวกับเพื่อนเราซึ่งมันอึดอัดมาก จากที่เคยนอนคนเดียว แต่งตัวในห้องก็ไม่ได้ คุยโทรศัพท์กับเพื่อนก็ไม่ได้ ฟังเพลง อ่านหนังสือก็ไม่ได้ ถ้าบางวันน้าคนนี้ไม่ได้ออกไปไหนก็คืออยู่แต่ในห้องเพื่อนเรา
มันเล่าว่า ตอนกลางคืนจะต้องเรียกน้ามันอาบน้ำทุกคืนเพราะถ้าไม่เรียกก็หมกตัวนอน เล่นมือถือ อยู่ในห้องลงมาอาบน้ำดึกเพื่อนเราก็จะยิ่งได้นอนดึก

มันเล่าว่าตอนแรกมันยังรู้สึกเฉยๆ ไม่ได้ชอบไม่ได้เกลียด แต่มันไปได้ยินน้าคนที่มาขออาศัยอยู่ด้วยนินทาแม่มัน เพื่อนเราก็เลยเกลียดน้าคนนั้นมากขึ้นมาอาศัยอยู่บ้านมันแต่นินทาแม่มัน เนี่ยนะ แล้วเพื่อนเราเล่าว่า วันๆไม่ทำไรเลย กินแล้วยังไม่ล้างจานเลย ค่าอะไรก็ไม่ช่วยออก ไม้กวาดยิ่งไม่เคยจับ คือมาอยู่เฉยๆ และทำตัวเป็นคุณหนู ถ้าไม่ได้ออกไปไหน กินข้าว อาบน้ำ ยังต้องเรียกให้ออกจากห้อง เพื่อนเรามันบ่นให้พ่อกะแม่มันฟังตลอด พ่อแม่แค่บอกมันว่าให้อดทน

เพื่อนเรามันเริ่มโตขึ้นเริ่มต้องการค.เป็นส่วนตัวเลยไปพูดกะอาม่า อากงว่า จะให้นอนด้วยกันจนโตไม่ได้หรอก อาม่ามันก็ใส่อารมณ์บอกมันกับมาว่า ถ้ากุมีเงินจะไปเช่าบ้านให้น้าคนนี้อยู่
เพื่อนเราก็บอกด้วยเหตุผล โตแล้วจะให้มานอนด้วยกันจะทำไรเป็นส่วนตัวก็ไม่ได้ สร้างห้องเพิ่มหรืออะไรก็ว่าไปสิ มันกะอาม่าก็ทะเลาะกันเพราะเรื่องน้าคนนั้น
แล้วอากงก็มาเสียงดังด่ามัน

มันเลยร้องไห้มาหาเรา มันบอกว่า มันก็โตขึ้นแล้วทำไรกะห้องตัวเองก็ไม่ได้ ไม่มีท่าทีที่น้ามันจะไปอยู่ที่อื่นเลย น้ามันมาอาศัยจะ 2 ปีแล้ว ให้อยู่บ้านญาติคนอื่นคนอื่นก็ไม่เอา