เราเป็นคนนึงที่ชอบดูละครมาก (ดูแทบจะทุกเรื่อง ทุกช่องเท่าที่โอกาสจะอำนวย) ละครเรื่อง "คู่กรรม" ก็เป็นเรื่องนึงที่ดูมาตลอด เว้น 3 ตอนก่อนจบที่ตั้งใจจะไม่ดู เพราะรู้สึกว่ามันบาดหัวใจที่อ่อนแอของเรามากเกินไป (ว่าไปนั่น อิอิ) ตั้งใจว่าตอนจบก็จะไม่ดู แต่ลูกชายของเราอยู่ๆ ก็มาถาม...แม่ครับ ไม่เห็นดูโกโบริเลย จบแล้วเหรอ...จริงๆ ก็ไม่เคยเห็นสนใจละครเรื่องไหนที่ดูจริงจังนะ แต่ถ้ามีคนที่เขาชอบแสดง เขาก็จะดู อย่าง...พี่บี้...เขาก็ชอบ (มีอยู่ครั้งหนึ่งเขาบอกว่า...ชื่อโกโบริก็น่ารักดีนะแม่...ถ้าลูกเกิดช่วงนี้ล่ะก้อได้ชื่อโกโบริแน่ลูกเอ้ย 55+)

ไม่เล่าแล้วกันว่าระหว่างที่นั่งดูอยู่เป็นไง เพราะความรู้สึกคงไม่ได้ต่างจากคนอื่น แต่หลังจากคืนนั้นเราก็นั่งคุยกับแม่เรื่องโกโบริตายนี่แหละ จู่ๆ ลูกเราก็พูดขึ้นมาว่า...โกโบริยังไม่ตายนะ ไปหาหมอทัน...อือม์ ลูกชั้นคิดได้นะ ใครล่ะจ้ะจะแบกพี่โกไปศิริราช เหตุที่ทำให้เด็กน้อยเข้าใจเช่นนั้นเกิดจากฉากสุดท้าย...

  

เราเลยบอกว่า...อังซังฝันครับลูก...ลูกชายเราก็ยังยืนกรานว่าไม่ใช่ฝัน เป็นเรื่องจริง...โกโบริไม่ตาย ไปหาหมอทัน...ถึงวันนี้ใครพูดถึงเรื่องนี้ลูกเราก็ยังพูดเหมือนเดิม

ความคิดของเด็กเนอะ...