ถึงเธอ........ โกโบริ
หลังจากที่เธอจากไปในอ้อมกอดและรอยจูบของเมียเธอเมื่อคืนนี้ เช้าวันนี้ที่บ้านสวน วุ่นวายสับสน เต็มไปด้วยผู้คน
ที่รักและอาลัยในการจากไปของเธอ แต่ที่ป้าเห็นแล้วสงสารจับจิต จับใจ คือ เมียเธอ แม่อรและคุณยายและ เหล่า สวทร
ทุกคนเศร้าหมอง คร่ำครวญ แววตาไร้สุข พร่ำเ้พ้อ แต่ว่าไม่จริ้ง ไม่จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สำหรับแม่อัง เมียเธอนั้น เมื่อตาผลและตาบัว นำร่างเธอมาถึงบ้าน แม่อังเธอนิ่งเฉยมาก
สรรพสำเนียงใดๆและความรู้สึกทั้งมวลไม่มีวันที่จะผ่านเข้ามาในความรู้สึกของเธอได้อีก โลกทั้งโลกว่างเปล่า สิ่งเดียวที่เธอยึด
เหนี่ยวหัวใจไว้ได้ คือร่างที่นอนนิ่งสนิทอยู่ใกล้ๆ
" โกโบริ.......โกโบริ"
ชายชาติทหารอย่างเขา ที่ยามมีชีวิตอยู่ต้องกระทำทุกอย่างเพื่อมาตุภูมิ ครั้นในยามตายจะถูกทอดทิ้งให้นอนอยู่อย่างเดียวดาย
ท่ามกลางความมืดอันเยือกเย็น ด้วยเหตุนี้ ไม่ว่าใครจะปลอบโยนอย่างไร ก็ไม่สามารถเหนี่ยวรั้งเธอไว้ได้อีก ตลอดเวลาไม่ว่าศพ
จะเคลื่อนไปทิศทางใด เธอจะเคลื่อนตามไปคล้ายรูปปั้นอันปราศจากชีวิต ดวงหน้านั้นปราศจากน้ำตานับตั้งแต่เธอจัดการอาบน้ำศพ
เปลี่ยนเครื่องแต่งกายใหม่ให้ด้วยตัวเอง
" จำได้ไหม ชุดนี้ไงที่คุณใส่ในวันแต่งงานของเรา"
เสียงถอนหายใจดังขึ้นในความเงียบอย่างเดียวดาย
" สักวันหนึ่ง........ให้หัวใจฉันเข็มแข็งกว่านี้อีกสักนิด ฉันจะไปบ้านคุณ ไปฟังเพลง ซาโดะอาเกซะ ไปเพื่อที่จะบอกพ่อแม่คุณ
ว่า ไม่ใช้แต่หัวใจท่านเท่านั้นที่แหลกมลายไป แต่หัวใจของผู้หญิงคนหนึ่งที่รักลูกชายของท่านมาสุดหัวใจ ก็พลอยพินาศไปด้วย"
ร่างในชุดเต็มยศ นอนเหยียดยาว ใบหน้าที่วางอยู่บนหมอนคงสงบ ดอกมะลิช่อใหญ่บนอก เริ่มโรยรา ร่างเล็กๆทรุดลงคุกเข่าชะโงก
เพ่งพิศใบหน้าจนใกล้
"โกโบริ เดี๋ยวคุณก็จะเหลือเพียงแค่กระดูกกองหนึ่งเท่านั้นเอง ฉันจะเก็บกระดูกตรงหัวใจ แลัวก็ตรงดวงตาคุณไว้ กระดูกชิ้นที่อยู่
ใกล้หัวใจคุณที่สุด จะได้คอยกระซิบบอกฉันว่า ฮิเดโกะ......ผมรักคุณ ......กระดูกตรงดวงตาคุณจะได้เฝ้ามองดูฉัน....."
หลับให้สบายนะพ่อโกโบริ ของป้า ไม่ต้องเป็นห่วง ฮิเดโกะ ป้าและ ชาว สวทร จะคอยดูแลและอยู่เป็นเพื่อนเธอ ถึงแม้นว่าหลัง
จากครบ เจ็ดวัน แล้ว ป้าและ สวทรต้องแยกย้ายกันไป ทำมาหากิน แต่ก็จะหมั่นแวะมาดูแล เยียมเยือนแม่ฮิเดโกะของเธอเสมอๆ
ในระหว่างนี้ ป้ายังทำใจไม่ได้ ฉะนั้น ก่อนครบเจ็ดวันป้าก็คงมีความทรงจำที่เกี่ยวกับเธอและฮิเดโกะ มาเล่าสู่กันฟัง กับ สวทร
และผู้ที่รักและอาลัยในตัวเธอ เพื่อบรรเทาทุกข์และเศร้าที่อยู่ในใจของทุกคน
หลับให้สบาย พ่อโกโบริ หลานรัก
ป้าศรีอุ่น
แด่เธอด้วยรักจากใจ.............โกโบริ
หลังจากที่เธอจากไปในอ้อมกอดและรอยจูบของเมียเธอเมื่อคืนนี้ เช้าวันนี้ที่บ้านสวน วุ่นวายสับสน เต็มไปด้วยผู้คน
ที่รักและอาลัยในการจากไปของเธอ แต่ที่ป้าเห็นแล้วสงสารจับจิต จับใจ คือ เมียเธอ แม่อรและคุณยายและ เหล่า สวทร
ทุกคนเศร้าหมอง คร่ำครวญ แววตาไร้สุข พร่ำเ้พ้อ แต่ว่าไม่จริ้ง ไม่จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สำหรับแม่อัง เมียเธอนั้น เมื่อตาผลและตาบัว นำร่างเธอมาถึงบ้าน แม่อังเธอนิ่งเฉยมาก
สรรพสำเนียงใดๆและความรู้สึกทั้งมวลไม่มีวันที่จะผ่านเข้ามาในความรู้สึกของเธอได้อีก โลกทั้งโลกว่างเปล่า สิ่งเดียวที่เธอยึด
เหนี่ยวหัวใจไว้ได้ คือร่างที่นอนนิ่งสนิทอยู่ใกล้ๆ
" โกโบริ.......โกโบริ"
ชายชาติทหารอย่างเขา ที่ยามมีชีวิตอยู่ต้องกระทำทุกอย่างเพื่อมาตุภูมิ ครั้นในยามตายจะถูกทอดทิ้งให้นอนอยู่อย่างเดียวดาย
ท่ามกลางความมืดอันเยือกเย็น ด้วยเหตุนี้ ไม่ว่าใครจะปลอบโยนอย่างไร ก็ไม่สามารถเหนี่ยวรั้งเธอไว้ได้อีก ตลอดเวลาไม่ว่าศพ
จะเคลื่อนไปทิศทางใด เธอจะเคลื่อนตามไปคล้ายรูปปั้นอันปราศจากชีวิต ดวงหน้านั้นปราศจากน้ำตานับตั้งแต่เธอจัดการอาบน้ำศพ
เปลี่ยนเครื่องแต่งกายใหม่ให้ด้วยตัวเอง
" จำได้ไหม ชุดนี้ไงที่คุณใส่ในวันแต่งงานของเรา"
เสียงถอนหายใจดังขึ้นในความเงียบอย่างเดียวดาย
" สักวันหนึ่ง........ให้หัวใจฉันเข็มแข็งกว่านี้อีกสักนิด ฉันจะไปบ้านคุณ ไปฟังเพลง ซาโดะอาเกซะ ไปเพื่อที่จะบอกพ่อแม่คุณ
ว่า ไม่ใช้แต่หัวใจท่านเท่านั้นที่แหลกมลายไป แต่หัวใจของผู้หญิงคนหนึ่งที่รักลูกชายของท่านมาสุดหัวใจ ก็พลอยพินาศไปด้วย"
ร่างในชุดเต็มยศ นอนเหยียดยาว ใบหน้าที่วางอยู่บนหมอนคงสงบ ดอกมะลิช่อใหญ่บนอก เริ่มโรยรา ร่างเล็กๆทรุดลงคุกเข่าชะโงก
เพ่งพิศใบหน้าจนใกล้
"โกโบริ เดี๋ยวคุณก็จะเหลือเพียงแค่กระดูกกองหนึ่งเท่านั้นเอง ฉันจะเก็บกระดูกตรงหัวใจ แลัวก็ตรงดวงตาคุณไว้ กระดูกชิ้นที่อยู่
ใกล้หัวใจคุณที่สุด จะได้คอยกระซิบบอกฉันว่า ฮิเดโกะ......ผมรักคุณ ......กระดูกตรงดวงตาคุณจะได้เฝ้ามองดูฉัน....."
หลับให้สบายนะพ่อโกโบริ ของป้า ไม่ต้องเป็นห่วง ฮิเดโกะ ป้าและ ชาว สวทร จะคอยดูแลและอยู่เป็นเพื่อนเธอ ถึงแม้นว่าหลัง
จากครบ เจ็ดวัน แล้ว ป้าและ สวทรต้องแยกย้ายกันไป ทำมาหากิน แต่ก็จะหมั่นแวะมาดูแล เยียมเยือนแม่ฮิเดโกะของเธอเสมอๆ
ในระหว่างนี้ ป้ายังทำใจไม่ได้ ฉะนั้น ก่อนครบเจ็ดวันป้าก็คงมีความทรงจำที่เกี่ยวกับเธอและฮิเดโกะ มาเล่าสู่กันฟัง กับ สวทร
และผู้ที่รักและอาลัยในตัวเธอ เพื่อบรรเทาทุกข์และเศร้าที่อยู่ในใจของทุกคน
หลับให้สบาย พ่อโกโบริ หลานรัก
ป้าศรีอุ่น