[SR] English Country Living @ “B L U E S K Y K H A O K H O” (บลูสกาย แอท เขาค้อ)
http://ppantip.com/topic/30373479

---

“เขาค้อ” สถานที่ที่นักท่องเที่ยวจำนวนมากพากันมาเยือนเฉพาะในฤดูหนาว อันที่จริงท่ามกลางฤดูร้อนเช่นนี้หลายคนอาจจะไม่รู้ว่ามีเทศกาลท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ที่น่าสนใจอย่างหนึ่ง นั่นคือ “เทศกาลล่องแก่งบางระจัน ตามหาแมงกะพรุนน้ำจืด” ซึ่งนับเป็นไฮไลท์ท่ามกลางฤดูร้อนบนเขาค้อเลยก็ว่าได้ ส่วนรายละเอียดจะเป็นอย่างไรขออุบไว้หลังเสร็จจากแวะนมัสการพระบรมสารีริกธาตุบน “วัดพระธาตุผาแก้ว” กันเสียก่อน

“วัดพระธาตุผาแก้ว” หรือ ชื่อเดิมคือ “วัดผาซ่อนแก้ว”  ..  ปัจจุบันเป็นสถานที่ที่เปรียบเสมือนแลนมาร์คของจังหวัดเพชรบูรณ์ไปเสียแล้ว เรียกว่าเอ่ยปากบอกใครว่าไปเพชรบูรณ์ จะต้องมีคำถามย้อนมาเสมอว่า ได้ไปวัดพระธาตุผาแก้ว หรือเปล่า?

วัดแห่งนี้แม้จะก่อสร้างไม่เสร็จสมบูรณ์นัก แต่ความวิจิตรงดงามของสถาปัตยกรรมก็ดึงดูดให้ผู้คนหลั่งไหลมาเยี่ยมเยือนกันไม่ขาดสาย

การตกแต่งประดับประดาผนัง เสา และทางเดินด้วยเครื่องประดับ เครื่องเบญจรงค์ กระเบื้อง ลูกแก้ว และหินสี สร้างความสวยงามแปลกตา

ลักษณะของเจดีย์เป็นรูปแบบของดอกบัว 7 ชั้น

ทำเลที่ตั้งอยู่บนภูเขาสูง ทำให้ไม่มีสิ่งก่อสร้างใดๆ มาบดบังทัศนียภาพอันสวยงาม

ที่กำลังก่อสร้างอยู่นั้นคือ พระมหาอุโบสถพระพุทธเจ้า 5 พระองค์

คงไม่บรรยายรายละเอียดของวัดพระธาตุผาแก้วแห่งนี้มากนัก เพราะนักท่องเที่ยวหลายคนคงรู้จักประวัติความเป็นมากันเป็นอย่างดี โดยเฉพาะเหล่าสมาชิกในห้องบลูแพลนเน็ตหลายคนคงจะมีโอกาสไปเยี่ยมชมความงามด้วยตัวเองกันมาแล้ว

ก่อนจะพาไปล่องเรือออกตามหาแมงกะพรุน แวะพักเบรคร้านกาแฟสุดฮิตบนเขาค้อ “Route 12” กันสักหน่อย

ร้านกาแฟที่ตกแต่งภายใต้คอนเซ็ปต์ปั๊มน้ำมันสไตล์ตะวันตก กลายเป็นอีกหนึ่งสถานที่ยอดนิยมสำหรับการถ่ายภาพพรีเวดดิ้งไปแล้วในยุคนี้

ไม่ได้เก็บภาพมามากนัก เนื่องจากแวะพักซื้อกาแฟกันเพียงเวลาสั้นๆ เท่านั้น

และเพราะเคยแวะมาเยือนแล้วหนหนึ่ง จึงไม่เสียดายนักที่มีเวลาค่อนข้างจำกัด

แผนที่ท่องเที่ยวเขาค้อพอสังเขป สามารถแวะมาดูกันได้

มุมนี้เห็นคนเข้าคิวรอถ่ายรูปกันอย่างต่อเนื่อง ด้วยเพราะสีสันที่สดใส

แวะดื่มกาแฟกันพอหอมปากหอมคอ ก็ถึงเวลาไปล่องแก่งบางระจันกันเสียที

กิจกรรมท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ นั่งเรือพายเที่ยวชมแมงกะพรุนน้ำจืด ที่“แก่งบางระจัน บ้านหนองแม่นา”ได้รับการดูแลจัดการโดยกลุ่มชุมชนคนรักษ์ป่าตำบนหนองแม่นา

แก่งบางระจัน ลำน้ำเข็ก ซึ่งมีกระแสน้ำไหลแรงเหมาะสำหรับการล่องแก่งในช่วงฤดูฝน แต่เมื่อย่างเข้าฤดูร้อนสายน้ำที่ไหลเชี่ยวกลับกลายเป็นแหล่งน้ำนิ่งเหมาะแก่การเจริญเติบโตของสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ อย่าง “แมงยุ้มวะ” หรือ “แมงกะพรุนน้ำจืด” สายพันธุ์หายาก ซึ่งในประเทศไทยสามารถพบได้เพียงที่แก่งบางระจัน บ้านหนองแม่นา ที่นี่ที่เดียว

ช่วงเวลาที่สามารถพบเห็นแมงกะพรุนน้ำจืดมากที่สุด อยู่ระหว่างเดือน มีนาคม – เมษายน เพราะเป็นช่วงที่แมงกะพรุนเจริญเติบโตเต็มที่และเข้าสู่ช่วงฤดูผสมพันธุ์

ระยะเวลาล่องเรือพายไป-กลับ เบ็ดเสร็จใช้เวลาราวๆ 2 ชั่วโมงเห็นจะได้ แต่รู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปเพียงไม่ถึงชั่วโมงเท่านั้น

การล่องเรือที่แก่งบางระจันนี้แบ่งออกเป็น 2 ช่วง คือ ช่วงต้นจะเรียกว่า “แก่งหนึ่ง” ส่วนปลายทางที่เราจะไปค้นหาแมงกะพรุนจะเรียกว่า “แก่งสอง”

ฝีพายเรือลำที่เราโดยสาร “คุณไว” ผู้ที่คอยบรรยายให้ความรู้กับเราตลอดเส้นทาง ไม่ว่าจะเป็นพืชพรรณนานาชนิด หรือเสียงก้องกังวาลของสัตว์ป่าที่ร้องระงม ตลอดจนความรู้ภูมิปัญญาต่างๆ ในการนำพืชพรรณมาปรุงเป็นอาหารหรือยารักษาโรค

และแล้วเราก็มาถึง แก่งสอง จุดหมายปลายทางของการล่องเรือมาในครั้งนี้

กรุ๊ปก่อนหน้าเรากำลังง่วนอยู่กับการมองหาแมงกะพรุนตัวจ้อย ด้วยการนำเสื้อยืดสีดำค่อยๆ ช้อนหาอย่างระมัดระวัง

ส่วนพวกเราในที่สุดก็ได้ยลโฉมแมงกะพรุนน้ำจืดหายาก จากการที่บรรดาฝีพายของพวกเราช่วยกันช้อนแมงกะพรุนใส่ในกะละมังให้พวกเราถ่ายภาพกัน

แมงกะพรุนน้ำจืดขนาดตัวเล็กกว่าที่คาดไว้มาก มีขนาดราวๆ เพียงแค่เหรียญสิบเท่านั้น แลดูบอบบางจนไม่กล้าขังไว้ดูนานๆ จึงรีบเก็บภาพ รีบปล่อยลงสู่ลำน้ำไป

แต่ไฮไลท์ที่แก่งสองนี้ ไม่ได้มีเพียงแค่แมงกะพรุนเท่านั้น ที่นี่ยังเต็มไปด้วยฝูงผีเสื้อหลายร้อยตัวที่บินวนเวียนอยู่รอบตัวเราตลอดเวลา

ผีเสื้อที่พบในบริเวณนี้ และพอจะจดจำชื่อได้บ้างจากคำแนะนำของเหล่าพี่ๆ น้าๆ ฝีพายได้ให้ความรู้ไว้ เช่น ผีเสื้อหางติ่งเฮเลน, ผีเสื้อหางติ่งนางระเวง, ผีเสื้อหางติ่งปารีส,  ผีเสื้อหางมังกรขาว, ผีเสื้อหางมังกรเขียว, ผีเสื้อหางดาบธรรมดา, ผีเสื้อแผนที่ธรรมดา, ผีเสื้อหนอนจำปีธรรมดา เป็นต้น

หากระบุชื่อผีเสื้อผิดพลาด สามารถทวงติงและแก้ไขได้เต็มที่ น้อมรับทุกคำทวงติง เนื่องจากพื้นฐานแล้วไม่ได้มีความรู้เกี่ยวกับผีเสื้อเลย

เจ้าผีเสื้อสีเหลืองสดคาบแถบลายทางหางยาวนั้น คือ ผีเสื้อหางดาบธรรมดา

ผีเสื้อหนอนจำปีธรรมดา

เจ้าตัวนี้ไม่ได้ถามไถ่ชื่อเสียงเรียงนามมาซะด้วยสินะ

หันหน้ามาทักทายกันหน่อย

ที่ถูกใจที่สุดคงจะเป็นผีเสื้อสายพันธุ์นี้ ผีเสื้อหางมังกรขาว (แถบสีขาว) และผีเสื้อหางมังกรเขียว (แถบเป็นสีฟ้าอ่อน) ด้วยรูปลักษณ์ที่แปลกตา หางเรียวยาว และปีกคู่หน้าที่บางใส แลดูคล้ายคลึงกับแมลงปอเสียมากกว่า หากไม่ได้โอกาสมาได้ความรู้ในครั้งนี้ก็คงจะไม่แน่ใจว่าใช่ผีเสื้อหรือไม่

พฤติกรรมที่มักเกาะดูดกินน้ำและแร่ธาตุบนพื้นแฉะเป็นเวลานาน และไม่ค่อยตื่นกลัวอย่างผีเสื้อชนิดอื่น ทำให้สามารถเก็บภาพของผีเสื้อหางมังกรขาว และผีเสื้อหางมังกรเขียวได้ไม่ยากนัก

เจ้าผีเสื้อหางมังกรขาว และผีเสื้อหางมังกรเขียวนี้ หางจะสั่นไหวตลอดเวลาไม่ว่าขณะบินหรือยามเกาะอยู่บนพื้น ทำให้แลดูพริ้วไหวสวยงามมาก

ถัดมาที่ประทับใจไม่แพ้กัน คือ ผีเสื้อแผนที่ธรรมดา แต่ดูแล้วไม่ธรรมดาเสียเลย เพราะเจ้าผีเสื้อชนิดนี้จะแผ่ปีกแบนราบไปกับพื้นนิ่งไม่ไหวติง จนหลายคนคิดว่ามันไร้ชีวิต และมันก็ง่ายต่อการถูกเหยียบเสียด้วย ฉะนั้นต้องระมัดระวังเจ้าผีเสื้อชนิดนี้เป็นพิเศษเวลาก้าวเดินแต่ละก้าว

หลังจากตื่นตาตื่นใจกับแมงยุ้มวะตัวน้อย และฝูงผีเสื้อหลากหลายชนิดกันจนเต็มอิ่ม ก็ถึงเวลาเดินทางกลับออกมาจากแก่งสอง แต่ความประทับใจยังไม่หมดเพียงแค่นี้ต้องติดตามชมกันต่อไป

ใบไม้สีเขียวสดรูปหัวใจนี้ คุณไว บอกว่าคือ  “ผักบุ้งส้ม” มีรสอมเปรี้ยว สามารถนำไปปรุงอาหารรับประทานได้ แล้วก็เอื้อมไปเด็ดมาให้เราได้ชิมรสชาติกันดู ซึ่งก็มีรสชาติอมเปรี้ยวสมชื่อผักบุ้งส้มจริงๆ โดยเฉพาะในส่วนก้าน

“ต้นกุ่มน้ำ” ขึ้นอยู่ตามริมน้ำ ออกดอกในช่วงฤดูร้อน คุณไวให้ความรู้ไว้ว่าทั่วทั้งต้นของต้นกุ่มน้ำนี้สามารถนำไปทำเป็นอาหารและยาได้สารพัด ไม่ว่าจะนำยอดอ่อน และดอก ไปผัดผัก, จิ้มน้ำพริก, หรือแกง ทั้งยังนำไปทำเป็นยาสมุนไพรรักษาอาการท้องอืดท้องเฟ้อได้อีกด้วย

เมื่อกลับมาถึงบริเวณแก่งหนึ่ง เรือทุกลำก็เทียบที่ท่าน้ำหน้าศาลาสำนักสงฆ์แห่งนี้ เพื่อซื้ออาหารปลาให้กับเหล่าฝูง “ปลากระพงหางแดง” ที่ทำให้พวกเราประทับใจไม่น้อย