ตอนนี้เราพิมพ์ไปร้องไห้ไป น้ำตาไหลไม่หยุดเลย. ละครน้อยเรื่องมากที่ทำให้เราติดและดูทุกตอนไม่แม้แต่ลุกไปเข้าห้องน้ำเลย
เมื่อยามที่ทั้งคู่ต่างร่ำลากัน ต่างบอกรักกัน มันไม่ใช่แค่หัวใจของทั้งคู่ที่เจ็บแต่หัวใจของคนดูมันทั้งเจ็บทั้งทรมาน  
จากวันแรกที่ได้ดูจนวันนี้ ละครเรื่องนี้แสดงให้เห็นความรัก การสูญเสีย สงครามที่ทุกคนต้องได้รับผลทั้งทางตรงและทางอ้อม

ขอชื่นชมผู้แต่งวรรณกรรมเรื่องนี้ที่แต่งได้ดีมากๆมีมิติ และเป็นวรรณกรรมที่ทรงคุณค่ามากๆสมเป็นวรรณกรรมชั้นครู

ขอชื่นชมคนเขียนบทที่ถ่ายทอดแต่งเติมบทละครเรื่องนี้ได้ ลึกถึงแก่นของเรื่อง

ขอชื่นชมผู้กำกับ พี่สันต์ ศรีแก้วหล่อ ที่กำกับเรื่องนี้ได้อย่างวิเศษที่สุดถ่ายทอดได้ถึงทุกตัวละครอย่างกับหลุดออกมาจากวรรณกรรม

ขอชื่นชมบี้ ที่เป็นโกโบริที่น่ารัก เข้มแข็ง แต่อ่อนโยนได้ดีมาก จะรักจะทุกข์ สามารถถ่ายทอดผ่านคำพูดถ่ายสายตา ผ่านการแสดงให้คนดูทางบ้านหลงรัก ในตัวละครตัวนี้ที่สุดอย่างไม่รู้จะคิดถึงโกโบริเวอร์ชั่นไหนๆอีก

ขอชื่นชมหนูนา แม่อังจอมเกรียน เก็บความรู้สึก ยึดมั่นในคำสัญญา และเกียรติ์  เธอคนนี้ทำให้เราทั้งรักทั้งเกลียด ตัวละครตัวนี้ แต่เพราะเธอแสดงนี้ถึงทำให้เราอินมากๆได้ตลอดและทำให้เราอยากสิงร่างเธอทุกครั้งที่มีฉากสวีทกับโกโบริ

ขอชื่นชมกัน พ่อวนัสที่ออกมาไม่กี่ฉากแต่ทุกฉากที่ออกมาทำให้คนดูอย่างเราอิน โกรธ สงสารได้ทุกครั้ง

ขอชื่นชมนักแสดงอื่นๆอีกหลายๆท่าน ที่ทำให้ละครเรื่องนี้สมบูรณ์ที่สุดแบบนี้

ขอชื่นชมทีมงานทุกฝ่าย. และคุณบอยมากๆที่สร้างละครเรื่องนี้

ขอบคุณมากๆจากใจคนดูคนหนึ่ง

เราเคยบอกตั้งแต่เรื่องนี้ฉายตอนแรกๆว่าเราไม่หวังเปรียบเทียบกับเวอร์ชั่นไหนๆเพราะเวอร์ชั่นนี้มันเข้าไปอยู่ในใจเราเป็นอีกหนึ่งละครที่เราประทับใจที่สุดอีกเรื่อง
สำหรับเราขอยกให้เรื่องนี้เป็นละครที่ยอดเยี่ยมที่สุดในปีนี้สำหรับเราค่ะ
เพราะเรื่องนี้ยอดเยี่ยมทุกส่วนทั้งฉากแสงสีแสงบทนักแสดง ทุกอย่างลงตัว ละเมียดละมัยอย่างที่สุดเก็บทุกเม็ดแม้รายละเอียดเพียงเสี้ยว
เราขอปรบมือดังๆ ให้เป็นกำลังใจทุกๆท่านนะคะ

สุดท้ายเราขอขอบคุณสวทร.ทุกท่านสำหรับมิตรภาพดีๆ ประโยคต่างๆทั้งให้ความรู้เพิ่มทั้งหยอกล้อทั้งมุดท้องร่องสิงข้างเตียงด้วยกันขอบคุณจริงๆค่ะ




ปล.เราพิมพ์ไปร้องไห้ไปยังไม่หยุดทั้งๆที่รู้ว่าเรื่องนี้จบแบบไหนแต่เราอดสงสารในโชคชะตาของตัวละครทุกตัวในเรื่องไม่ได้
เราไม่ชอบวรรณกรรมของผู้แต่งคนตี้อยู่อย่าง ตรงที่เรื่องที่เรารักมักพระเอกตาย ทั้งคู่กรรม. เลือดขัตติยา   แล้วเราก็ร้องไห้ทุกครั้ง