และแล้ว...วันนี้ก็มาถึง...วันที่เรารู้กันอยู่แล้วว่า...พรุ่งนี้เรือเอกโกโบริ จะจากเราไปแสนไกล...
แม้ก่อนหน้า หลายคนพยายามก่อการ...
-เรียกร้องให้คุณบอยและผู้กำกับ เปลี่ยนแปลงตอนจบ แบบหักดิบไปเลย ถึงขนาดจะช่วยเขียนบทละครให้ใหม่
-บางคน ฝัน...ลมๆ แล้งๆ ให้ตอนจบถูกแบน!
-ช่วยลุ้นกันเป็นระยะๆ(ถ้าใครเป็นโรคหัวใจ อาจมีอาการทรุด) เผื่อมีปาฏิหาริย์สำหรับโกโบริ แต่...ปาฏิหาริย์ ไม่มีจริง!
และ ฯลฯ....
หลายคนจึงปลอบประโลมจิตใจตัวเองด้วยการโพสต์ข้อความฮาๆ...ขำๆ..เกรียนๆ...แต่..ก็คงช่วยอะไรได้ไม่มาก...

เราเองก็คิดว่า..จะกัก..จะตุน น้ำตาไว้สำหรับพรุ่งนี้..แต่ไหง..หลายๆบทของวันนี้..ทำเอาน้ำตาร่วงไม่รู้ตัว เจ็บหัวใจยังไงไม่รู้

“ในเวลานี้..เขาไม่มีเหตุผลอื่น..นอกจาก..เขา..รักลูกของเขา แล้วก็..รักพ่อของลูก”
“เขาเป็นนายช่างใหญ่ที่นี่”...สีหน้าตอนนี้ ดูอังศุมาลินภูมิใจในตัวโกโบริมาก
“โกโบริ..ฉันมีข่าวดีจะบอกคุณ..อย่าไปพม่าเลยนะ”
“ฉันจะเอาดอกไม้ไปคืนคุณ...แล้วก็บอกว่า...เอาดอกไม้คืนไปเถอะ...แต่ตัวคุณ..ต้องกลับบ้านของเราเสียที”

บางกอกน้อย...คำนี้ไม่อยากได้ยิน