“แสงสว่างแห่งชีวิตอุบัติขึ้น และบัดนี้
แสงสว่างนั้นได้ดับลงแล้ว ฝากรอยจูบและหยดน้ำตา มากับกลีบกุหลาบทุกกลีบ”
ถ้อยคำหอมหวานที่อมความเศร้าไว้อย่างลุ่มลึกในความรู้สึกนี้เขียนไว้บนการ์ด
ใบหนึ่ง ซึ่งผูกติดกับดอกไม้ช่องาม วางบนหลุมฝังศพของบุคคลอันเป็นที่รัก
อังศุมาลิน
"ฉันจะแขวนปลาตะเพียนตัวโตๆไว้ค่ะถ้าคุณอยู่บนฟ้าจะได้มองลงมาเห็นเราง่ายๆ
อย่างนิทานเรื่องเจ้าหญิงทอหูกกับหนุ่มเลี้ยงแกะ
ขึ้นไปคอยฉันอยู่บนดวงดาวด้านหนึ่งของทางช้างเผือกก่อนอีกหน่อยฉันจะขึ้นไป
อยู่บนดาวตรงกันข้ามพอถึงเทศกาลทานาบาตะมัตสุริในวันที่เจ็ดของเดือนที่เจ็ด
เราก็จะได้ข้ามทางช้างเผือกมาพบกัน"
โกโบริ "ทำไมคุณช่างจำอะไรต่อมิอะไรได้มากนักนะ"
อังศุมาลิน "ก็เพราะฉันรักคุณซิคะ…ง่วงหรือคะ"
โกโบริ "พูดไปเรื่อยๆนะ อย่าหยุดผมชอบฟัง"
อังศุมาลิน "ฉันอยากให้ลูกหน้าตาเหมือนคุณค่ะและก็คิดว่าคงเหมือนเพราะทางโบราณไทยเราถือว่าถ้าแม่รักใครมากๆลูกก็จะเหมือนคนนั้น"
โกโบริ "แต่อย่าใจแข็งเหมือนแม่"
อังศุมาลิน "พอเขาโตขึ้นฉันจะภาวนาให้เขาว่า ถ้าเขารักใครสักคน ขอให้เขาได้อยู่กับคนที่เขารักยืดยาว…อย่าให้เหมือนพ่อกับแม่เลย"
โกโบริ "ผมไม่ไปไหนหรอก จะติดตามคุณไปทุกแห่ง"
อังศุมาลิน "เวลาฉันตาย คุณจะมาอยู่ใกล้ๆไหมคะ"
โกโบริ "มาซิ…มารับคุณไปไว้บนดาวเจ้าหญิงทอหูกไงล่ะ"
อังศุมาลิน "คุณคงคอยฉันอยู่บนดาวดวงนั้น ไม่นานหรอกค่ะ"
โกโบริ "ไฟดับหมดแล้วหรือ ฟ้ามืดเหลือเกิน"
อังศุมาลิน "ค่ะ…ไฟดับแล้ว มีแต่พระจันทร์กับดาว…"
อังศุมาลิน "คุณจำมิสเตอร์ไมเคิลได้ไหมคะ"
โกโบริ "คนไหน" เสียงที่ถามแสดงความรู้สึกเริ่มเลื่อนลอย
อังศุมาลิน "เชลยที่คุณยอมปล่อยไปไงคะ"
"น่าแปลกไหมคะที่เขารู้จักใจฉันดีกว่าตัวฉันเอง เขาเคยบอกฉันว่า
ถ้าจะรักใครสักคนจงรักเสียเถอะ เขาบอกฉันว่า
คุณรักฉันก่อนที่คุณจะบอกลาฉันเสียอีก"
โกโบริ "หัวใจผมมันคงบอกเขากระมัง"
อังศุมาลิน "หัวใจคุณเคยบอกอะไรใครมั่งคะ"
โกโบริ "มันบอกว่า…ผมรักคุณ ฮิเดโกะ…ผมรักคุณ…ฮิเดโกะ…ผมรักคุณ ฮิเดโกะ…"
…เสียงสุดท้ายอ่อนเบาราวกับสะกดความงุนงงไว้ไม่ไหว
อังศุมาลิน "ฉันเล่นซามิเซ็งเพลงนั้นได้แล้วค่ะ"
"เวลาคุณจะจากฉัน คุณจะลาฉันไหมคะ"
โกโบริ "อนาตะ โอ อาอิชิมัตสุ ผมรักคุณเสมอ ฮิเดโกะ…รักเสมอ"
….คำสุดท้ายปนด้วยเสียงถอนใจยาวนาน ราวกับจะหมดความขุ่นข้องใจทั้งปวง
Cr. รูปจาก Fb คู่กรรม บี้ หนูนาคร่า .....ฮืออออ เศร้า....T_T
(((ละครคู่กรรม))) ใกล้เข้ามาแล้วใช่มั้ย ไม่อยากเห็นภาพนี้เลย สะเทือนใจอย่างแรงนิ
“แสงสว่างแห่งชีวิตอุบัติขึ้น และบัดนี้
แสงสว่างนั้นได้ดับลงแล้ว ฝากรอยจูบและหยดน้ำตา มากับกลีบกุหลาบทุกกลีบ”
ถ้อยคำหอมหวานที่อมความเศร้าไว้อย่างลุ่มลึกในความรู้สึกนี้เขียนไว้บนการ์ด
ใบหนึ่ง ซึ่งผูกติดกับดอกไม้ช่องาม วางบนหลุมฝังศพของบุคคลอันเป็นที่รัก
อังศุมาลิน
"ฉันจะแขวนปลาตะเพียนตัวโตๆไว้ค่ะถ้าคุณอยู่บนฟ้าจะได้มองลงมาเห็นเราง่ายๆ
อย่างนิทานเรื่องเจ้าหญิงทอหูกกับหนุ่มเลี้ยงแกะ
ขึ้นไปคอยฉันอยู่บนดวงดาวด้านหนึ่งของทางช้างเผือกก่อนอีกหน่อยฉันจะขึ้นไป
อยู่บนดาวตรงกันข้ามพอถึงเทศกาลทานาบาตะมัตสุริในวันที่เจ็ดของเดือนที่เจ็ด
เราก็จะได้ข้ามทางช้างเผือกมาพบกัน"
โกโบริ "ทำไมคุณช่างจำอะไรต่อมิอะไรได้มากนักนะ"
อังศุมาลิน "ก็เพราะฉันรักคุณซิคะ…ง่วงหรือคะ"
โกโบริ "พูดไปเรื่อยๆนะ อย่าหยุดผมชอบฟัง"
อังศุมาลิน "ฉันอยากให้ลูกหน้าตาเหมือนคุณค่ะและก็คิดว่าคงเหมือนเพราะทางโบราณไทยเราถือว่าถ้าแม่รักใครมากๆลูกก็จะเหมือนคนนั้น"
โกโบริ "แต่อย่าใจแข็งเหมือนแม่"
อังศุมาลิน "พอเขาโตขึ้นฉันจะภาวนาให้เขาว่า ถ้าเขารักใครสักคน ขอให้เขาได้อยู่กับคนที่เขารักยืดยาว…อย่าให้เหมือนพ่อกับแม่เลย"
โกโบริ "ผมไม่ไปไหนหรอก จะติดตามคุณไปทุกแห่ง"
อังศุมาลิน "เวลาฉันตาย คุณจะมาอยู่ใกล้ๆไหมคะ"
โกโบริ "มาซิ…มารับคุณไปไว้บนดาวเจ้าหญิงทอหูกไงล่ะ"
อังศุมาลิน "คุณคงคอยฉันอยู่บนดาวดวงนั้น ไม่นานหรอกค่ะ"
โกโบริ "ไฟดับหมดแล้วหรือ ฟ้ามืดเหลือเกิน"
อังศุมาลิน "ค่ะ…ไฟดับแล้ว มีแต่พระจันทร์กับดาว…"
อังศุมาลิน "คุณจำมิสเตอร์ไมเคิลได้ไหมคะ"
โกโบริ "คนไหน" เสียงที่ถามแสดงความรู้สึกเริ่มเลื่อนลอย
อังศุมาลิน "เชลยที่คุณยอมปล่อยไปไงคะ"
"น่าแปลกไหมคะที่เขารู้จักใจฉันดีกว่าตัวฉันเอง เขาเคยบอกฉันว่า
ถ้าจะรักใครสักคนจงรักเสียเถอะ เขาบอกฉันว่า
คุณรักฉันก่อนที่คุณจะบอกลาฉันเสียอีก"
โกโบริ "หัวใจผมมันคงบอกเขากระมัง"
อังศุมาลิน "หัวใจคุณเคยบอกอะไรใครมั่งคะ"
โกโบริ "มันบอกว่า…ผมรักคุณ ฮิเดโกะ…ผมรักคุณ…ฮิเดโกะ…ผมรักคุณ ฮิเดโกะ…"
…เสียงสุดท้ายอ่อนเบาราวกับสะกดความงุนงงไว้ไม่ไหว
อังศุมาลิน "ฉันเล่นซามิเซ็งเพลงนั้นได้แล้วค่ะ"
"เวลาคุณจะจากฉัน คุณจะลาฉันไหมคะ"
โกโบริ "อนาตะ โอ อาอิชิมัตสุ ผมรักคุณเสมอ ฮิเดโกะ…รักเสมอ"
….คำสุดท้ายปนด้วยเสียงถอนใจยาวนาน ราวกับจะหมดความขุ่นข้องใจทั้งปวง
Cr. รูปจาก Fb คู่กรรม บี้ หนูนาคร่า .....ฮืออออ เศร้า....T_T