แวะมาเล่าให้ฟังเล่นๆค่ะ บ้านเราอยู่ในซอยเรวดี นนทบุรี ช่วงตลาดกลางซอย

ทุกปี ย่าจะต้องไปฟังสวดบังสกุล ให้แก่บรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วที่วัดเป็นประจำ ซึ่งสองในนั้นคือปู่เราเอง กับอา ลูกชายคนเล็กของย่าค่ะ


ย่าทำเป็นประจำทุกปีไม่มีขาด จนอายุได้ 73 ปีแล้ว เรามีหน้าที่ขับรถพาย่าไป กลับวัด ดังนัน เราไม่เคยเล่นน้ำสงกรานต์ค่ะ ได้แต่สรงน้ำพระตามประเพณี

ปีที่ผ่านๆมา สงกรานต์ซอยเรวดี เปลี่ยนแปลงไปมาก จากรถติดพอทน คนเล่นน้ำเยอะประมาณนึง ทุ่มกว่าๆจะมีรถตำรวจมาประกาศให้เลิกเล่น เป็นเหตุการณ์ปกติของทุกปี เราทำใจได้ เพราะเราดองตัว ไปแค่วัดเท่านั้น

แต่ปีนี้ เหลือทนเต็มที ซอยเรวดีถูกทำเป็นซอยวันเวย์ วิ่งรถทางเดียว อันนั้นเราพอทำใจได้ แต่การเอารถเข้ามาเล่นในซอย แต่จอดรถเล่นกลางถนน รถข้างหลังไปไม่ได้ ทำเพื่ออะไร ไม่เข้าใจจริงๆ  งานสวดมี 19.00 เราออกจากบ้านตั้งแต่ 16.00 ยังไปถึงวัดเกือบสวด -*-

ขากลับเกินงามยิ่งกว่านั่น คุณตำหนวดที่มาอำนวยควา มสะดวก กลับโบกให้เราออกถนนรัตนาธิเบศร์ เราเปิดกระจกแจ้งไปว่าจะกลับบ้าน  ท่านกลับว่า ติดจะตมย อยากไปก็ตามใจ อ่าวววว ท่าน ไม่กลับทางนี้ ให้กลับทางไหนล่ะ


รถติดผ่านไป 1 ชั่วโมง รถเขยื้อนไปได้แค่ 10 เมตร เลยหยิบมือถือโพสเฟซไป สภอ. ว่าช่วยมาจัดการด่วยเถอะค่ะ ตอนนี้มืดมากแล้ว กลับบ้านไม่ได้

ผ่านไปไม่นาน โพสก้อหายไป -*-


ต้องมาทนดูกิ้งกือไส้เดือนดิ้นกันแด่วๆๆ  ต่อไปอีกชั่วโมงกว่า

เล่นสงกรทนต์ไม่มีใครว่าหรอกค่ะ แต่น่าจะเล่นพอดีๆ เกรงใจคนที่เค้าเลือกไม่ได้ว่าบ้านอยุ่แถวที่คุณสนุกด้วย อย่างเราหนีไปไหนก็ไม่ได้ มีหมาอีก 13 ชีวิตที่บ้านอีก

แค่เล่าให้ฟีงจ้า ว่านัลวันเทศกาลนี่ ไม่น่ารื่นรมย์จริงๆ

พิมพ์ผิดมากขอโทษนะคะ พิมพ์ในมือถือจ้า

ขอบคุณค่า^^