ขอบอกก่อนว่าที่เขียนนี่หมายถึงตัวละครตามท้องเรื่อง ไม่ได้หมายถึงตัวนักแสดงแต่อย่างใด โปรดเข้าใจนะคะ
เราไม่เคยอ่านนิยายนะว่าเป็นไง แต่ในละครไม่ไหวจริง ๆ ที่ดูเพราะโป๊ปคุมบุคลิคความเป็นคุณชายไว้ได้ค่อนข้างดี แต่ทำไมเขียนบทให้ท่านหญิงแต้วช่างเป็นคนไม่น่าร๊อคเลยอะ (โปรดอ่านออกเสียงให้เหมือนเยาะในเรื่องมายาตวัน 555)
ทั้งโกหกที่ปกปิดตัวเองว่าเป็นใครด้วยเหตุผลที่อ่อนด้อยนักแค่งอนว่าคุณชายจำตัวเธอไม่ได้...
ทั้งเกรียนที่แอบชอบเขาลึก ๆ แต่ไม่ยอมรับตัวเองแถมไปโทษโบ้ยใบ้ว่าเขาจำตัวไม่ได้อีก...ก็มันสมัยไหนแล้วหละแม่คู๊ณ...
ทั้งนิสัยไม่ดีแอบเก็บกระเป๋าคุณชายแล้วไม่ให้คืน ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าในนั้นมีเรื่องสำคัญด้านการงาน....คิดแค่อยากรู้ว่าคู่หมั้นคุณชายหน้าตายังไง
ทั้งไม่ค่อยฉลาดแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไม่เก่งเลยในยามที่คับขัน แต่แก้ปัญหาด้วยพากันหนีหนี้ เฮ้อ....! ไม่รวมที่วิ่งหนีเข้าตึกแต่หาทางออกไม่ได้แล้วขวัญฝ่อ...ร่ำ ๆ จะเป็นลมอยู่ร่ำไป อ่อนแอจริงค่ะท่านหญิง
ทำตัวเป็นท่านหญิงที่เอาแต่ใจตัวเอง...งอนเล็กงอนน้อย เมื่อสักครู่ยังงอนอีกที่โดนคุณชายเรียกไปดุว่าอย่าโกหกใคร ต่อใคร แล้วหาว่าคุณชายทำเพื่อตัวเอง...เฮ้อ!....
แล้วมาคุณชายเองก็นะ.....ท่านหญิงก็เผลอพูดออกมาซะขนาดนั้นยังไม่ฉงนสงสัยหรือคลับคล้ายคลับคลาบ้างหรือไร คนเคยรู้จักกันเล่นด้วยกันมาก่อนมันต้องมีอะไรที่ต้องแคลงใจว่าคล้าย ๆ บ้างหละ แถมมาเจอคำพูดแบบนี้ไม่สะดุดใจสักนิดเลยหรือไร
ส่วนคุณนายท่านฑูตในเรื่องก็เขียนบทซะให้ท่านเป็นตัวตลก เหมือนคุณนายไฮโซตามท้องเรื่องทั่วไป ซึ่งในความเป็นจริงการเป็นคุณนายท่านฑูตได้ต้องมีความเพียบพร้อมในทุกด้านนะคะ ไม่คิดมากไม่เป็นไรแต่เห็นบางอย่างก็มีความใส่ใจแต่จุดนี้ทำไมจึงละทิ้ง เช่น เรื่องสำเนียงการพูดของท่านชายทัต และคุณชายรุจ ที่ต้องพากษ์ใส่เสียงให้สมจริงกับความเป็นนักการฑูตเรื่องนี้ใส่ใจแต่เรื่องอื่นใยไม่ใส่ใจ
มาถึงหม่อมหลวงกระถิน ตามท้องเรื่องบอกว่าเธอจบชั้นมัธยม ซึ่งสมัยก่อนคนจบระดับนี้ได้เรียกว่าเก่งมากแล้วค่ะ แม้ว่าจะอยู่บ้านนอกคอกนา ยิ่งอยู่บ้านนอกจบสูงขนาดนี้ ภาษาชาวบ้าน (เรา) เรียกว่าไม่ใช่ขี้ ๆ แล้วค่ะ นับว่าหรูเริดเป็นผู้มีการศึกษาแล้ว แต่บทละครเขียนออกมาให้เป็นลิงเป็นค่าง เหมือนคนป่าคนดอย
ไม่รวมถึงการเขียนบทเริ่มดราม่ามากขึ้นระหว่างพี่น้องตะกูลเทวพรม ถึงขั้นเป็นการทำสงครามทางอารมณ์ระหว่างกัน เอ่อ....มันเยอะไปมั้ยคะ มันทำให้เรื่องกลายเป็นละครทั่วไปที่มีซีนแรงขึ้น แย่งชิงมากขึ้น บางคนอาจชอบ แต่เรากลับไม่ชอบค่ะ
เรื่อคุณชายปวรรุจยังไม่เห็นบทบาทของคุณชายกับการมาทำงานเลยค่ะ มัวแต่วิ่งไปวิ่งมาช่วยท่านหญิงเกรียนไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง และท่านหญิงแอนด์เดอะแก๊งค์ก็หิ้วกระเป๋าไปมา วิ่งหลบวิ่งหนีกันอยู่นั่นแหละ เรื่องจริงคงรันทดใจน่าดู
ดูไปขัดใจไปค่ะ แต่คะแนนนิยมยังมีอยู่จากเรื่องเดิมคือคุณชายธราธร แม้คนเขียนบทจะคนละคนกัน แต่ก็ผู้จัดเดียวกันที่เราว่าบทมันละเมียดละมัยกว่า ไม่ตลกโปกฮาจนเกินงาม มีความสมจริงตามท้องเรื่องค่อนข้างมากกว่า ให้สาระและปลุกสำนึกรักสมบัติชาติได้มากกว่า แทบไม่มีบทรักแรง หึงแรง โกรธแรง แต่อย่างนี้อาจทำให้หลายคนไม่ชอบเพราะเนิบนาบเกินไป แต่สำหรับเรากลับชอบแบบนั้นมากกว่า รู้สึกว่ามันไม่จำเป็นต้องให้มีความรุนแรง นางเอกไม่จำเป็นต้องซึน เกรียน เอาแต่ใจ แล้วสร้างแต่ปัญหา เราว่าคุณชายธราธร เขียนบทให้นางเอกและพระเอกมีความฉลาดและมีเหตุผลมากกว่านะคะ
แต่เราก็ยังดูนะคะ เพราะยังต้องติดตามตระกูลจุฑาเทพคนต่อ ๆ ไป โดยเฉพาะเรื่องนี้เป็นเพราะชอบโป๊ป และน้องมิวนางเอกสวยหรอกนะถึงตามดูแม้จะ อึดอัด ขัดใจ แต่ก็ยังดูค่ะ แต่ขอแค่ระบายความในใจเท่านั้น
ปล.อีกครั้ง ที่เขียนมาไม่ได้หมายถึงคนแสดงนะคะ แต่หมายถึงบทที่ถูกเขียนขึ้นมาค่ะ แฟนคลับทั้งหลายโปรดแยกแยะนะคะ
ขอหน่อยเถอะ กับบทละครเรื่องคุณชายปวรรุจ....
เราไม่เคยอ่านนิยายนะว่าเป็นไง แต่ในละครไม่ไหวจริง ๆ ที่ดูเพราะโป๊ปคุมบุคลิคความเป็นคุณชายไว้ได้ค่อนข้างดี แต่ทำไมเขียนบทให้ท่านหญิงแต้วช่างเป็นคนไม่น่าร๊อคเลยอะ (โปรดอ่านออกเสียงให้เหมือนเยาะในเรื่องมายาตวัน 555)
ทั้งโกหกที่ปกปิดตัวเองว่าเป็นใครด้วยเหตุผลที่อ่อนด้อยนักแค่งอนว่าคุณชายจำตัวเธอไม่ได้...
ทั้งเกรียนที่แอบชอบเขาลึก ๆ แต่ไม่ยอมรับตัวเองแถมไปโทษโบ้ยใบ้ว่าเขาจำตัวไม่ได้อีก...ก็มันสมัยไหนแล้วหละแม่คู๊ณ...
ทั้งนิสัยไม่ดีแอบเก็บกระเป๋าคุณชายแล้วไม่ให้คืน ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าในนั้นมีเรื่องสำคัญด้านการงาน....คิดแค่อยากรู้ว่าคู่หมั้นคุณชายหน้าตายังไง
ทั้งไม่ค่อยฉลาดแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไม่เก่งเลยในยามที่คับขัน แต่แก้ปัญหาด้วยพากันหนีหนี้ เฮ้อ....! ไม่รวมที่วิ่งหนีเข้าตึกแต่หาทางออกไม่ได้แล้วขวัญฝ่อ...ร่ำ ๆ จะเป็นลมอยู่ร่ำไป อ่อนแอจริงค่ะท่านหญิง
ทำตัวเป็นท่านหญิงที่เอาแต่ใจตัวเอง...งอนเล็กงอนน้อย เมื่อสักครู่ยังงอนอีกที่โดนคุณชายเรียกไปดุว่าอย่าโกหกใคร ต่อใคร แล้วหาว่าคุณชายทำเพื่อตัวเอง...เฮ้อ!....
แล้วมาคุณชายเองก็นะ.....ท่านหญิงก็เผลอพูดออกมาซะขนาดนั้นยังไม่ฉงนสงสัยหรือคลับคล้ายคลับคลาบ้างหรือไร คนเคยรู้จักกันเล่นด้วยกันมาก่อนมันต้องมีอะไรที่ต้องแคลงใจว่าคล้าย ๆ บ้างหละ แถมมาเจอคำพูดแบบนี้ไม่สะดุดใจสักนิดเลยหรือไร
ส่วนคุณนายท่านฑูตในเรื่องก็เขียนบทซะให้ท่านเป็นตัวตลก เหมือนคุณนายไฮโซตามท้องเรื่องทั่วไป ซึ่งในความเป็นจริงการเป็นคุณนายท่านฑูตได้ต้องมีความเพียบพร้อมในทุกด้านนะคะ ไม่คิดมากไม่เป็นไรแต่เห็นบางอย่างก็มีความใส่ใจแต่จุดนี้ทำไมจึงละทิ้ง เช่น เรื่องสำเนียงการพูดของท่านชายทัต และคุณชายรุจ ที่ต้องพากษ์ใส่เสียงให้สมจริงกับความเป็นนักการฑูตเรื่องนี้ใส่ใจแต่เรื่องอื่นใยไม่ใส่ใจ
มาถึงหม่อมหลวงกระถิน ตามท้องเรื่องบอกว่าเธอจบชั้นมัธยม ซึ่งสมัยก่อนคนจบระดับนี้ได้เรียกว่าเก่งมากแล้วค่ะ แม้ว่าจะอยู่บ้านนอกคอกนา ยิ่งอยู่บ้านนอกจบสูงขนาดนี้ ภาษาชาวบ้าน (เรา) เรียกว่าไม่ใช่ขี้ ๆ แล้วค่ะ นับว่าหรูเริดเป็นผู้มีการศึกษาแล้ว แต่บทละครเขียนออกมาให้เป็นลิงเป็นค่าง เหมือนคนป่าคนดอย
ไม่รวมถึงการเขียนบทเริ่มดราม่ามากขึ้นระหว่างพี่น้องตะกูลเทวพรม ถึงขั้นเป็นการทำสงครามทางอารมณ์ระหว่างกัน เอ่อ....มันเยอะไปมั้ยคะ มันทำให้เรื่องกลายเป็นละครทั่วไปที่มีซีนแรงขึ้น แย่งชิงมากขึ้น บางคนอาจชอบ แต่เรากลับไม่ชอบค่ะ
เรื่อคุณชายปวรรุจยังไม่เห็นบทบาทของคุณชายกับการมาทำงานเลยค่ะ มัวแต่วิ่งไปวิ่งมาช่วยท่านหญิงเกรียนไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง และท่านหญิงแอนด์เดอะแก๊งค์ก็หิ้วกระเป๋าไปมา วิ่งหลบวิ่งหนีกันอยู่นั่นแหละ เรื่องจริงคงรันทดใจน่าดู
ดูไปขัดใจไปค่ะ แต่คะแนนนิยมยังมีอยู่จากเรื่องเดิมคือคุณชายธราธร แม้คนเขียนบทจะคนละคนกัน แต่ก็ผู้จัดเดียวกันที่เราว่าบทมันละเมียดละมัยกว่า ไม่ตลกโปกฮาจนเกินงาม มีความสมจริงตามท้องเรื่องค่อนข้างมากกว่า ให้สาระและปลุกสำนึกรักสมบัติชาติได้มากกว่า แทบไม่มีบทรักแรง หึงแรง โกรธแรง แต่อย่างนี้อาจทำให้หลายคนไม่ชอบเพราะเนิบนาบเกินไป แต่สำหรับเรากลับชอบแบบนั้นมากกว่า รู้สึกว่ามันไม่จำเป็นต้องให้มีความรุนแรง นางเอกไม่จำเป็นต้องซึน เกรียน เอาแต่ใจ แล้วสร้างแต่ปัญหา เราว่าคุณชายธราธร เขียนบทให้นางเอกและพระเอกมีความฉลาดและมีเหตุผลมากกว่านะคะ
แต่เราก็ยังดูนะคะ เพราะยังต้องติดตามตระกูลจุฑาเทพคนต่อ ๆ ไป โดยเฉพาะเรื่องนี้เป็นเพราะชอบโป๊ป และน้องมิวนางเอกสวยหรอกนะถึงตามดูแม้จะ อึดอัด ขัดใจ แต่ก็ยังดูค่ะ แต่ขอแค่ระบายความในใจเท่านั้น
ปล.อีกครั้ง ที่เขียนมาไม่ได้หมายถึงคนแสดงนะคะ แต่หมายถึงบทที่ถูกเขียนขึ้นมาค่ะ แฟนคลับทั้งหลายโปรดแยกแยะนะคะ