ประเพณีสงกรานต์รดน้ำดำหัวปีนี้ไม่ใช่สงกรานต์เลือดเหมือนปี 2552-53 ซึ่งขบวนการเสื้อแดงขี้ข้าบักเหลี่ยมแหลปฏิบัติการจลาจล ก่อการร้าย ฆ่าทหาร เผาบ้านเผาเมือง ทำเอาชาวบ้านไร้ความสุขท่ามกลางอากาศร้อนระอุตามสภาพเดือนเมษายน แต่กระนั้น สิ่งบอกเหตุหลายประการเสมือนเป็นการเตือน
เห็นได้ชัดว่าบักเหลี่ยมแหลชาวมอนเตเนโกรหนีคุกเมืองไทยแสดงอารมณ์เกรี้ยวกราดเหมือนคนธาตุไฟแตก เป็นพฤติกรรมของคนผยองอำนาจ อยากได้อะไรต้องเอาให้ได้ มีความอาฆาตพยาบาท แม้ต้องทำลายบ้านเกิด
หน้าตาซูบโทรม สังขารร่วงโรย จิตใจยังเต็มไปด้วยไฟนรกสุมหัวอก ดังนั้นต้องเร่งมือสั่งการเต็มที่ เกรงว่าแผนชั่วร้ายทำลายชาติจะไม่สำเร็จ ตัวเองสิ้นลมหายใจเสียก่อน แบกพาความพยาบาทไปสู่อเวจีขุมลึกที่สุด
ก่อนถึงวันนั้น ความไร้ยางอายยังไม่เป็นรองใครในประวัติศาสตร์โลก!
เมื่อทาสน้ำเงิน ไพร่ ขี้ข้า ผีโม่แป้งเสื้อแดงชุมนุมกลางถนนราชดำเนิน ฉลองการฆ่าทหาร ละลายกองกำลัง 3 กองร้อยภายในไม่กี่ชั่วโมงในคืนวันที่ 10 เมษายน 2553 บักเหลี่ยมแหลเกรงว่าพวกขี้ข้าจะหมดไฟในใจ เลิกราตาสว่าง รู้ดีรู้ชั่ว จึงต้องโผล่หน้าโทรมๆ มาออกอาการฉุนเฉียวเพราะความผิดหวัง
คราวนี้ฟาดหัวฟาดหาง ก่นด่าตุลาการกลุ่มคนรักชาติ ซึ่งทำตัวเป็นก้างขวางคอ อาสาเป็นกำแพงกั้นความพยายามยึดครองอำนาจให้เต็มบ้อง จ้องฮุบแผ่นดินไทย ทำให้บักเหลี่ยมร้ายเป็นเหมือนคนบ้า คลุ้มคลั่ง นั่งไม่ติด ต้องส่ายตัว โยกไปมา เพื่อระงับอารมณ์ที่เดือดปุดๆ ทั้งๆ ที่น่าจะเก็บอาการให้ดูดี
ก็น้องสาวตัวเองเถลิงอำนาจ ล้างแค้นแทนพี่ชายด้วยนโยบายทำลายชาติแทบทุกจังหวะลมหายใจเข้าออก บักเหลี่ยมแหลก็ไม่สาแก่ใจ กะจะให้แผ่นดินนี้ไม่มีสมบัติเหลือให้ลูกหลานไทย เอาชาติไปจำนำด้วยเงิน 2 ล้านล้านบาทให้ได้ นอกเหนือจากแผนแก้รัฐธรรมนูญ นิรโทษกรรม และแผนชั่วอื่นๆ
เทศกาลสงกรานต์ บักเหลี่ยมน่าจะแสดงความเป็นผู้ใหญ่ อวยพรให้ผู้น้อย ขี้ข้า ทาสบริวารให้อยู่ดีมีสุข สร้างทุกข์ให้คนดีศรีแผ่นดิน แต่กลับกราดเกรี้ยว เท่ากับว่ามีเงินหลายแสนล้าน ก็ไม่มีความสุข และยังจะดิ้นรนหาต่อไป
ประโยคที่ฟังแล้วสะใจคือ “ผมเดินทางไปประเทศไหนก็ได้ ยกเว้นประเทศไทย” เท่ากับว่าต่อให้มีเงินเป็นแสนๆ ล้าน ก็ไม่สามารถบันดาลให้มีพื้นที่บนแผ่นดินไทยให้คนหนีคุกได้เหยียบเต็ม 2 ตีนได้!
บักเหลี่ยมแหลธาตุไฟแตก!
เห็นได้ชัดว่าบักเหลี่ยมแหลชาวมอนเตเนโกรหนีคุกเมืองไทยแสดงอารมณ์เกรี้ยวกราดเหมือนคนธาตุไฟแตก เป็นพฤติกรรมของคนผยองอำนาจ อยากได้อะไรต้องเอาให้ได้ มีความอาฆาตพยาบาท แม้ต้องทำลายบ้านเกิด
หน้าตาซูบโทรม สังขารร่วงโรย จิตใจยังเต็มไปด้วยไฟนรกสุมหัวอก ดังนั้นต้องเร่งมือสั่งการเต็มที่ เกรงว่าแผนชั่วร้ายทำลายชาติจะไม่สำเร็จ ตัวเองสิ้นลมหายใจเสียก่อน แบกพาความพยาบาทไปสู่อเวจีขุมลึกที่สุด
ก่อนถึงวันนั้น ความไร้ยางอายยังไม่เป็นรองใครในประวัติศาสตร์โลก!
เมื่อทาสน้ำเงิน ไพร่ ขี้ข้า ผีโม่แป้งเสื้อแดงชุมนุมกลางถนนราชดำเนิน ฉลองการฆ่าทหาร ละลายกองกำลัง 3 กองร้อยภายในไม่กี่ชั่วโมงในคืนวันที่ 10 เมษายน 2553 บักเหลี่ยมแหลเกรงว่าพวกขี้ข้าจะหมดไฟในใจ เลิกราตาสว่าง รู้ดีรู้ชั่ว จึงต้องโผล่หน้าโทรมๆ มาออกอาการฉุนเฉียวเพราะความผิดหวัง
คราวนี้ฟาดหัวฟาดหาง ก่นด่าตุลาการกลุ่มคนรักชาติ ซึ่งทำตัวเป็นก้างขวางคอ อาสาเป็นกำแพงกั้นความพยายามยึดครองอำนาจให้เต็มบ้อง จ้องฮุบแผ่นดินไทย ทำให้บักเหลี่ยมร้ายเป็นเหมือนคนบ้า คลุ้มคลั่ง นั่งไม่ติด ต้องส่ายตัว โยกไปมา เพื่อระงับอารมณ์ที่เดือดปุดๆ ทั้งๆ ที่น่าจะเก็บอาการให้ดูดี
ก็น้องสาวตัวเองเถลิงอำนาจ ล้างแค้นแทนพี่ชายด้วยนโยบายทำลายชาติแทบทุกจังหวะลมหายใจเข้าออก บักเหลี่ยมแหลก็ไม่สาแก่ใจ กะจะให้แผ่นดินนี้ไม่มีสมบัติเหลือให้ลูกหลานไทย เอาชาติไปจำนำด้วยเงิน 2 ล้านล้านบาทให้ได้ นอกเหนือจากแผนแก้รัฐธรรมนูญ นิรโทษกรรม และแผนชั่วอื่นๆ
เทศกาลสงกรานต์ บักเหลี่ยมน่าจะแสดงความเป็นผู้ใหญ่ อวยพรให้ผู้น้อย ขี้ข้า ทาสบริวารให้อยู่ดีมีสุข สร้างทุกข์ให้คนดีศรีแผ่นดิน แต่กลับกราดเกรี้ยว เท่ากับว่ามีเงินหลายแสนล้าน ก็ไม่มีความสุข และยังจะดิ้นรนหาต่อไป
ประโยคที่ฟังแล้วสะใจคือ “ผมเดินทางไปประเทศไหนก็ได้ ยกเว้นประเทศไทย” เท่ากับว่าต่อให้มีเงินเป็นแสนๆ ล้าน ก็ไม่สามารถบันดาลให้มีพื้นที่บนแผ่นดินไทยให้คนหนีคุกได้เหยียบเต็ม 2 ตีนได้!