ทำไมต้องพูดว่า "เราจะอยู่ด้วยกันจนวันที่มีใครตายไปก่อน"

ต่อให้ผมถามตัวเองว่า "ผมอยากจะอยู่กับคนนั้นไปตลอดหรือเปล่า" ผมอาจตอบว่า "อยาก" มันก็ตอบจากการประมวลผลในช่วงเวลานั้นๆว่าอยากอยู่กับคนนี้ไปนานๆ แต่มันก็เพียงแค่ช่วงเวลานึง วินาทีผ่านไปมันก็ย่อมเปลี่ยน

ทำไมเราต้องคาดหวังให้ความสัมพันธ์มันยืนยาวด้วยละ ทำไมเราไม่แค่ดื่มด่ำ กับวันดีๆที่จะเกิดขึ้น

อีกห้าปี เราอาจ 'เบื่อหน้ากัน' จนความสุขที่ได้มามันน้อยกว่าความทุกข์ที่ต้องอดทน เมื่อความสัมพันธุ์ของเราตั้งอยู่บนพื้นฐานของการอดทน ทำไมเราก็แค่แยกกันไป หาสิ่งดีๆให้ตัวเอง

มันไม่เห็นจะมีเหตุผลอะไรที่จะมาจมปรักทนทุกข์เพียงเพราะความพยายามที่จะรักษาความสัมพันธ์ให้ยืนยาวเลย เมื่อเราต่างไม่มีความสุขในแต่ละวัน

การที่เราตกลงยุติความสัมพันธุ์มันไม่ได้แปลว่า "เราไม่รักกัน" เสมอไปเสียหน่อย รักอาจยังเท่าเดิม แค่เราอยู่ด้วยกันไม่ได้

หากบอกว่า 'อดทน' เพื่อรอให้วันดีๆกลับมา คงคิดถึงคำคำเดียว "In long term we are all dead (-Keynes)"

ปล.เราหย่ากันเถอะ