ครับผมได้ Fตัวแรกในชีวิตมาครองครับ เป็นเกรดตัวเดียวที่โผล่อยู่ในเวปดูเกรดของมหาลัยตอนนี้  เป็นวิชาที่ผมค่อนข้างหมดพลังกับการเรียนเยอะมาก ไม่เคยเข้าสาย ส่งงานครบ เคยมั้ยครับเรียนด้วยความกดดัน และมันไม่่ใช่วิชาที่ถนัดเลย  อยู่ท้ายๆของห้องด้วยซ้ำหากเทียบกับเพื่อนๆในคลาส แต่นั่นแหละครับ ผมได้เอฟมาไม่ได้เกี่ยวกับความสามารถหรือทักษะการเรียนหรือสอบผ่านไม่ผ่านแต่อย่างใดและมันก็เป็นตัวที่ได้มาโดยเหตุการณ์ที่มันไม่น่าจะเกิดขึ้นและดูไร้เหตุผลสิ้นดี  

.......ขี้เกียจอ่านลลงไปอ่านสรุปได้ครับ......

                                                                                  

///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////        

---

  ....... ต่อไปนี้คือเล่าแบบละเอียดนะครับ........

           คืองี้ครับ...วันสอบไฟนอลของวิชานี้สอบเสร็จรู้สึกโล่งมากได้ตัดขาดจากวิชานี้สักทีออกจากห้องสอบก็หมดเวลาพอดีกรรมการก็ดึง Answer sheet ไปจากมือเลยครับเรียกได้ว่าใช้เวลาสอบหมดจนเกือบไม่ทัน จากนั้นก็จัดการเก็บสัมภาระของตัวเอง ขวดน้ำ กระเป๋าดินสอ บัตรนักศึกษา เสื้อกันหนาว ยาดม ก็เก็บออกมาพร้อมเดินออกมาสนทนาเกี่ยวกับข้อสอบถามนู่นนี่กันตามประสากับเพื่อนๆ มีคนออกตอนหมดเวลาสอบเกือบครึ่งห้องแหละครับตอนนั้น ซึ่งน้อยวิชานักที่จะเป็นแบบนี้ ระหว่างคุยไปผมก็เก็บสัมภาระต่างๆนานาใส่กระเป๋าไปพร้อมเดินออกจากห้อง ออกจากอาคารสอบด้วยความโล่งอก.                                                                                                                                 ต่อมาผมก็เดินไปทานข้าวกับเพื่อนครับก็สั่งอาหารไประหว่างรอก็มีสายเข้ามาจากเจ้าหน้าที่คุมห้องสอบครับว่า ผมหยิบกระดาษข้อสอบ(ชุดข้อสอบที่มีตัวคำถามอยู่)มารึป่าว ผมก็มั่นใจครับว่าไม่ได้หยิบออกมาจะหยิบมาทำไมกัน ผมวางไว้บนโต๊ะที่นั่งสอบไง ระหว่างคุยผมเลยนึกขึ้นได้ครับว่า อ่อ สงสัยผมคงจะลืมเขียนชื่อไว้บนหัวกระดาษข้อสอบแน่ๆผมจำได้แล้ว พี่คุมสอบคงจะไม่เจอเพราะผมไม่ได้เขียนชื่อนี่เอง พี่คุมสอบเลยให้ผมไปยืนยันกระดาษข้อสอบของตัวเองอีกครั้งเพราะมีใบที่ไม่ได้เขียนชื่ออีกห้าหกใบที่ห้องสอบ ก่อนไปผมก็รีบๆดูกระเป๋าก่อนว่ามีข้อสอบติดมากับเรารึป่าวก็หาไม่เจอ                                                                                                                                                          

จากนั้นผมก็วิ่งฝ่าอากาศร้อนระอุตอนเที่ยงๆต้นเดือนมีนาขึ้นไปบนตึกอีกครั้ง ด้วยความมั่นใจว่ามีกระดาษข้อสอบของเราต้องเป็นใบที่ไม่เขียนชื่อสักใบบนห้องสอบแน่ๆเพราะผมจำได้ว่าได้โน้ตอะไรบนข้อสอบบ้าง แต่นั่นแหละครับขึ้นไปก็ไม่เจอกระดาษของตัวเอง พร้อมกับเห็นชัดว่าข้อสอบทุกชุดมันมีเลขที่นั่งสอบของแต่ละคนติดอยู่บนข้อสอบด้วย แต่ก็นั้นแหละครับพี่เค้าบอกให้ผมมาพิสูจน์ว่าอันไหนคือชุดของผม ผมเลยมั่นใจว่ามันยังอยู่บนห้องสอบ ผมเลยเดินไปหาที่โต๊ะที่นั่งสอบของผมก็ไม่เจอครับ พยายามเดินหาบริเวณใกล้เคียงก็ไม่เจอ เผื่อมันจะตกอยู่ใต้โต๊ะบ้าง ผมเลยโทรหาเพื่อนที่รออยู่ที่โต๊ะทานข้าวให้ค้นกระเป๋าผมดูดีๆอีกครั่้ง ปรากฎว่าเพื่อนหาเจออยู่ในกระเป๋าครับ ในสภาพที่นอนเรียบร้อยอยู่ในแฟ้มที่อยู่ในกระเป๋าอีกที ซึ่งผมก็คุยต่อหน้าพี่คุมสอบทั้งสองคนตลอดเวลาครับ พวกเราทั้งหมดเลยรู้ว่ามันติดอยู่ในกระเป๋าผมเอง. ตอนนั้นรู้สึกโล่งอีกครั้งแล้วจะไปเอามาคืนที่คนคุมสอบครับ แต่เวลามันใกล้จะหมดคนคุมสอบชุดถัดไปก็รอที่ห้องแล้ว พี่คุมสอบของผมจึงบอกให้ผมนำข้อสอบไปคืนที่หน่วยงานของวิชานี้เลย เค้าก็บอกรายละเอียดว่าคืนที่ไหน กับใคร เพราะอาคารสอบกับที่ผมกินข้าวก็ห่างกันพอสมควรเดินไปกลับก็หลายนาทีผนวกกับอากาศที่โคตรร้อนอีกด้วย.                                        

พอไปถึงร้านก็ขอกินข้าวก่อนหละครับเพราะกินไม่นานและใช้เวลาน้อยกว่าตอนเดินไปขาเดียวด้วยซ้ำ ก็รีบกินแล้วเรียกวินไปส่งที่หน่วยงานวิชานั้นเลยครับไปถึงก็กดลิฟต์ขึ้นไปบนชั้นที่พี่คุมสอบบอกมาก็เจอเจ้าหน้าที่ค่อนข้างมีตำแหน่งบนชั้นนั้นเลยครับ ต่อไปนี้ผมขอเรียกเค้าว่า เจ๊ นะครับ เจ๊ถามผมว่า เกิดอะไรขึ้น น้ำเสียงจริงจังครับ เรื่องมันก็เป็นดังที่ผมเล่าให้ฟังข้างบนนั่นแหละครับ ผมก็เล่าให้เจ๊ฟังแต่นั่นแหละครับเจ๊เหมือนจะมีท่าทีเหมืิอนเจ้าหน้าที่สืบสวนไรแบบนั้น ผมก็เริ่มเครียด มันกลายเป็นเหตุการณ์ที่ซีเรียสแล้วครับ ใจเสียไปแล้วตอนนั้น จากนั้นเจ๊ก็ให้เขียนเป็นบันทึกข้อความเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นตัวอักษร ผมก็เขียนครับ ยาวจนล้นบรรทัดที่ให้มาเพียงน้อยนิด เพราะเจ๊บอกเขียนให้หมด ผมก็ถามเจ๊ครับว่ามีคนเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้มั้ยครับ แล้วเป็นไง เจ๊ตอบ ก็ เอฟ อะคะ (น้ำเสียงเนิบๆ) ตอนนั้นผมรู้สึกแย่มากครับพยายามบอกว่าผมไม่รู้ตัวจริงๆ มันเกิดขึ้นได้ไงผมคงเบลอ คงนอนน้อย แต่ก็นั่นแหละครับเหตุผลอะไรก็ฟังไม่ขึ้นทั้งนั้น TT เศร้ามากครับ เจ๊บอกต้องรอ คณะกรรมการของหน่วยงานตรวจสอบ พร้อมทั้งอาจารย์เจ้าของวิชา อาจารย์ที่สอนผม(ซึ่งเป็นคนที่ระเบียบจัด ไม่อ่อนข้อใดๆทั้งสิ้น พูดเลยว่าเรียนด้วยแล้วอึดอัดไม่มีความสุขเลยครับ) เจ๊บอกเดี๋ยวติดต่อกลับไป ผมก็บอกว่าก่อนวันที่ผมกลับบ้านได้มั้ยครับ ผมมีเวลาอีกประมาณอาทิตย์นึงจากวันนั้นผมก็จะกลับบ้านแล้ว ตั๋วรถก็ซื้อเรียบร้อย (บ้านผมก็อยู่่ต่างจังหวัดจะมาจะไปก็ข้ามคืนกัันหละครับ ตังค์นั่งเครื่องก็ไม่มี)  ออกจากห้องมาคอตกเลยครับ คิดว่าทำไมชีวิตซวยงี้รู้สึกแย่มากๆ แอบร้องไห้เลยครับตอนนั้นเปล่าเปลี่ยวมาก ท้อมาก ไหนจะเครียดกับเรื่องสอบที่เหลืออ่านไม่ทันอีกเป็นกอง ต้องเตรียมตัวสอบด้วยความเครียดทวีคูณเลยครับเครียดวิชาที่เหลือ แล้วยังเครียดเรื่องนี้อีก ตอนนั้นคิดว่าทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้ดีที่สุดครับ.    

หลังจากผ่านอาทิตย์นั้นก็ไร้วี่แววการติดต่อใดๆจากเจ๊. ผมเลย กดลิฟต์ขึ้นไปหาเจ๊อีกครั้ง(ดูเหมือนนางจะยุ่งและงานกองเต็มโต๊ะเหมือนเดิม) เจ๊ก็บอกว่ายังไม่มีใครว่างที่จะดูเรื่องนี้เพราะหน่วยงานกำลังวุ่น และกำลังจะมีประชุมวิชาการระหว่างประเทศของหน่วยงานนั้นอีก เจ๊ก็พยายามโทรหาคนที่มีอำนาจตัดสินเรื่องนี้ให้ตอนที่ผมไปหาครับ สรุปคือผมต้องรอคอยต่อไป เจ๊บอกว่ากลับบ้านไปแล้วก็ค่อยติดต่อผ่านโทรศัพท์กัน ผมขอเบอร์เจ๊ไว้ติดต่อสอบถามความคืบหน้าเจ๊ก็ไม่ให้ครับบอกนางจะเป็นคนติดต่อมาเอง ผมก็คอตกเหมือนเดิม เครียด ร้องไห้เหมือนเดิม หลังจากนั้นกลับมาอยู่บ้านช่วงปิดเทอมครับ.                                                                                                              

จนผ่านไปเกือบเดือนยังรออยู่แบบหวั่นๆกลัวๆก็ไร้วี่แววการติดต่อมาจากเจ๊ครับจนถึงวันที่เพื่อนบอกว่าเกรดวิชานี้ออกแล้ว บอกเลยครับว่าไม่กล้าเปิดดู อีกใจนึงคิดว่าสงสัยไม่มีปัญหาแล้วมั้งเห็นเจ๊ไม่โทรมา อาจารย์คงตรวจข้อสอบแล้วให้เกรดปกติแล้วมั้ง ผ่านมาสักสามสี่วันผมก็ตัดสินใจเปิดดู F ตัวเดียวโดดๆอยู่บนเกรดเทอมนั้นเลยครับ ช้อค พูดไม่ถูก อึน ครับ ท้อมาก รู้สึกเสียใจ เสียแรงที่เรียนมาจนจบเทอม รู้งี้ดรอปไปตั้งแต่แรกไม่ต้องเครียด ชีวิตพุ่งลงแบบนี้ครับ ตอนนี้ไม่รู้จะทำไงต่อแล้วครับ เหมือนจะกลับไปแก้อะไรไม่ได้ และไม่มีโอกาสให้แก้ครับ.                                    

---

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////      

      เอฟ จู่ๆมันก็มาครับ. / มาแบบไร้สาระงี่เง่าไร้เหตุผล / ตอนนี้ไม่ค่อยอยากพูดเรื่องนี้เลยครับยังไม่ได้บอกแม่ไม่รู้จะเริ่มบอกยังไง ยิ่งพูดยิ่งเครียด บางทีก็อยากลืมมันไปนะครับ แต่นั่นแหละครับ เอฟ ตัวเดียวมันกระทบทุกอย่าง จากเกรดรวมที่แย่อยู่แล้ว ก็ลดฮวบเลยครับ ไหนจะอนาคตที่ต้องใช้เกรดหางานอีกครับ ความพยายามของผมมันพังครับ ผมพยายามอัพเกรดตัวเองจากปีหนึ่งมากครับ หลายๆวิชาผมพอใจครับ แต่เหตุการณ์นี้ผมแทบไม่อยากเดินต่อ ตอนนี้ได้เพียงปลอบตัวเองว่าต้องสู้ต่อไปครับ                            


//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////      

  สรุปครับที่ผมติดเอฟคือ ไม่ได้เกี่ยวกับความสามารถหรือทักษะการเรียนใดๆของผม แต่ได้มาเพราะผม เผลอนำกระดาษข้อสอบออกนอกห้องสอบครับ แล้วโดนตัดสินให้เอฟจากอาจารย์และคณะกรรมการของหน่วยงานที่รับผิดชอบวิชานี้ ก็คือกฎเป็นกฎครับ เค้าไม่ฟังเหตุผลใดๆของผมที่เล่าไปข้างบน คงไม่เชื่อจริงๆแล้วมันเกิดอะไรขึ้น เข้าใจหละครับว่าเรื่องแบบนี้พิสูจน์กันยาก ต่อไปนี้ผมจะสู้ต่อครับ ถือว่าคราวซวยแล้วกัน

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
        

ตั้งกระทู้ถาม?เพราะอยากปรึกษาเพื่อนๆพี่ๆครับว่าผมควรทำยังไงต่อไป ทั้งสภาพจิตใจ กำลังใจ / อยากรู้ว่าพี่ๆเพื่อนๆที่เคยติดเอฟแล้วคิดยังไง ทำยังไงต่อ (อารมณ์อยากหาแนวร่วมเป็นพวกเดียวกันครับ)(จะมีหรอ) /อยากได้กำลังใจครับโพสต์ความเห็น ข้อคิด เพลง คลิปอะไรก็ได้ที่ช่วยพยุงผมให้ไปต่อ  
                                                                                    

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ขอบคุณทุกคนที่รับฟังมากๆครับ.  //.  ขอโทษพี่ๆด้วยนะครับที่ผมเอาเงินภาษีไปเสียโดยสูญเปล่าลงเรียนไปเสียเปล่าจริงๆ.        // สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ