วันนี้นั่งรถสองแถวกลับบ้าน
บนรถมีคนอยู่ 4-5 คน รถยังไม่ออก เราก็เสียบสมอลทอล์คแล้วก็ฟังเพลงไปเรื่อยๆ จนโทรศัพท์ร้องเตือนว่าแบตหมด
ก็ดึงหูฟังออก แล้วก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือดัง

เราเงยหน้าขึ้นมองแวบหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นนั่งตรงข้าม
เธอกดรับโทรศัพท์ พร้อมแหกปากตะโกนรับโทรศัพท์เสียงสิบแปดหลอด ยังกะเชียร์คอนเสิร์ต

สะดุ้งกันทั้งคันรถเลยค่ะ เรามองสบตาพี่ผู้หญิงที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับเรา นั่งข้างๆ ผู้หญิงคนนั้น หน้าพี่คนนั้นแกเหวอมาก คงจะตกใจสุดๆ
หันไปมองเจ้าตัวต้นตอของเสียง ก็เหมือนไม่รู้ตัวว่าเสียงดัง เธอยังคงแหกปากตะโกนคุยโทรศัพท์เสียงราวกับเชียร์คอนเสิร์ตอยู่เหมือนเดิม

ก็เลยหันไปสบตาผู้ชายอีกคนที่นั่งใกล้ๆ ผู้หญิงคนนั้น ผู้ชายคนนั้นเค้าก็หันมาสบตาเรา สีหน้าแบบเหวอมาก...คงช็อคสุดๆ
ก็เลยคิดว่า..ถ้าตอนนั้นได้เห็นหน้าตัวเองได้ก็คงจะเหวอแบบนี้แหละ

จบประโยคสุดท้าย ก่อนวางโทรศัพท์ เหวอ...หนักกว่าเดิม
แหกปากคุยโทรศัพท์เสียงดังไป 8 ซอยว่า..

"เดี๋ยวกูจับข่มขืนซะเลย"

โอ้โห...อยากบอกว่า เจ๊คนพูดไม่อาย แต่คนฟังอายแทนเลยอ่ะ เจ๊กลัวเขาไม่รู้เหรอว่าเจ๊มีโทรศัพท์

สรุปว่า..หลังจากหายช็อคแล้ว ขำแทบตาย นึกถึงสีหน้าของทุกคนบนรถแล้วนั่งกลั้นหัวเราะแทบตาย กว่าจะถึงบ้านทรมานสุดๆ 555+

ปล..ถ้าแท็กผิดห้องขออภัยด้วยนะคะ