เมื่อประมาณ 30 ปีที่แล้ว สมัยที่ยังชอบขี่ Big Bike ที่ยังไม่มีเกลื่อนถนนแบบในสมัยนี้ ชายกางมีก๊วนที่รักการขี่กินลมชมสาวกันอยู่หลายกลุ่ม  โดยเฉพาะกลุ่มรถดัดแปลงหน้ายาว หรือกลุ่ม Chopper ที่จะรวมตัวกันที่พัฒน์พงษ์เป้นประจำทุกคืนวันเสาร์  โดยจะไปจอดกันที่หน้า Queen Castle ซึ่งเป็นบาร์อะโกโก้  ที่มีลูกครึ่งฝรั่งชื่อจิมมี่เป็นหุ้นส่วนใหญ่ และชอบขี่ Chopฯ เหมือนกัน  ก็จะนั่งคุยสังสรรค์กันจนดึก และขี่รอบกรุงเทพฯ โดยจะไปจบที่ร้านข้าวต้มแป๊ะตี๋บ้าง ร้านข้าวต้มแถวริมคลองประปาบ้างเป็นประจำ


          แต่ก่อนถึงเวลานัดหมาย ซึ่งเป็นเวลาประมาณ 19.00 น. เป็นต้นไป ก็จะแวะไปหาเพื่อนที่อยู่ในซอยสารภี 2 ข้างกับห้างเซนทรัล (ในสมัยนั้น) ก็จะมีการทานของว่าง นั่งคุยกันตามประสา  โดยร้านที่เราชอบก็จะเป็นดังกิ้นโดนัท ที่อยู่ตรงข้ามห้างฯ ในวันที่มีตังค์ เพราะต้องเอาไว้เติมน้ำมันเป็นหลัก  แต่ถ้าวันใดที่ตังค์ใกล้หมด เราก็จะมาเฮฮากันที่ร้านริมทางร้านนึง ที่อยู่ตรงใกล้กับปากซอยสารภี 2 ร้านที่ว่านี้คือร้าน  ไม่ซินะ เรียกร้านไม่ได้ เพราะเป็นรถเข็น  แถมจนบัดนี้ ก็ยังเป็นรถเข็นอยู่      


         รถเข็นเจ้านี้ เค้าขายหอยแครงลวกครับ  ขายเพียงอย่างเดียว ไม่มีอะไรอื่นเลย แม้แต่น้ำดื่ม ก็มีเพียงกระติกตั้งไว้ให้ไปตักกันเอง  เจ๊คนขายแกอารมณ์ดี ยิ้มทั้งวัน แกชื่อเจ๊ภา ปักหลักขายตรงนี้มาตั้งแต่ยุคแรก ๆ ของห้างเซนทรัลวงเวียนใหญ่  จนบัดนี้ กลายเป็นห้างโรบินสัน แกก็ยังขายอยู่  และน้ำจิ้มของเจ๊ภา ก็ยังอร่อยเหมือนเดิม

     วันนี้ ชายกางจะพาไปรู้จักกับเจ๊ภา และหอยแครงลวกพร้อมน้ำจิ้มที่อาจไม่เหมือนที่ใดนะครับ แต่อร่อยเหลือประมาณ