จำได้ว่าหนังไทยเรื่องไหนที่มีฉากท้ายเรื่องจิ๊ดๆนี่ ส่วนใหญ่ประสบความสำเร็จกันทั้งนั้น
ไล่มาตั้งแต่ฉากเปิดกล่องพัสดุ ใน รถไฟฟ้ามาหานะเธอ
ฉากเปิดไดอารี่ ใน สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก
ฉากเปิดยูทูปแล้วค้าง ใน 30 กำลังแจ๋ว
.
.
.
ไล่มาจนถึงพี่มาก..พระโขนง หนังที่ทำให้คนดูอย่างผม นั่งหัวเราะทั้งปล่อยก๊าก หัวเราะหึๆ และหัวเราะกับมุขที่ไม่คิดว่าจะกล้าเ่ล่น
พอมาถึงท้ายเรื่อง แหม่... ฉากเล่นกันสองคนนานๆแบบนี้ถ้าผู้กำกับทำไม่ดี และนักแสดงเล่นไม่ถึง มันจะออกมาอึดอัดและน่ารำคาญมาก
แต่เรื่องนี้ทำออกมาได้ดีเลยล่ะครับ โดยเฉพาะแม่นาคของเรา ส่งอารมณ์กับพ่อมาร์คได้น่าประทับใจ

และฉากที่เฉลยว่าพ่อมากไปเปื้อนโคลนที่ไหนมาก็จิ๊ดดี เข้าใจคิด และแสดงให้เห็นเลยว่าเค้ารักกันมากแค่ไหน

ใครที่ยังลังเลว่าจะสนุกไปกับหนังไหม ลองไปหาเรื่อง "คนกลาง" จากสี่แพร่ง และเรื่อง "คนกอง" จากห้าแพร่งมาดู ถ้าคุณดูแล้วขำ
แสดงว่าคุณถูกจริตกับความตลกแนวนี้ครับ

แต่ถ้าดูแ้ล้วไม่ขำ แต่ขำกับหนังอย่างวาเลนไทน์สวีตตี้ หรือ สุดเขตเสลดเป็ด อะไรแบบนั้น ก็อาจจะต้องขอผ่าน เพราะมุกมันมาคนละแนวครับ คนเราชอบไม่เหมือนกัน

ถ้าประเทศไทยมีรางวัลทีมนักแสดงยอดเยี่ยมเหมือนเมืองนอก ผมว่าเรื่องนี้น่าจะได้เข้าชิงนะ