จากใจคนตจว.ที่ไม่เคยไปเหยียบงานหนังสือมาก่อน  จากที่เคยได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างต่างๆนานาและการรีวิว   จนผมเปรียบเสมือนมันเป็นคอมิเค็ทของไทยก็มิปาน   ที่ชาวการ์ตูนทุกคนต้องลากสังขารกันไปเอาของลิมิเต็ดโหดๆ  และของแรร์ต่างๆให้ได้


ในที่สุด....ผมก็ได้ไปเข้าร่วมสมรภูมินี้ด้วยตัวเอง   ในวันที่ 30.......   (เพิ่งถึงบ้านอาบน้ำเสร็จ ณ ที่เขียนอยู่)


เพราะ "โคตรดวงสมพงษ์"  ทีผมจะไปดูเดี่ยว10กับเพื่อนๆรอบวันที่29   อารมณ์เหมือน วันพิพากษามาถึง  แล้วเพราะเจ้าได้ตัดสินให้ผมขึ้นสวรรค์

วันที่ 30........เพื่อนคนอื่นของผมไปเที่ยวสวนสยามดับร้อนกัน   รถไฟใต้ดินจึงกลายเป็นเหมือนเรือระบายพลสำหรับผม  และงานหนังสือก็คือสมรภูมิที่ผมต้องเผชิญหน้ากับมัน...เพียงลำพัง



ผมไปถึงศูนย์สิริกิติ์ตอนเกือบ10โมง    ผมเคยมาที่นี่ครัั้งเดียวก่อนหน้านี้  คือไปเป็นเพื่อนเพื่อนซื้อไอโฟน4S ล็อตแรกที่เปิดตัว

ผมคิดๆจากที่เคยได้ยินมา   ว่าถ้าไปถึงเช้าหน่อย  จะเห็นภาพเหมือนงานcomiket   ที่มีเหล่า'คุต่อแถวกรูกันกันเข้าไปเอาของลิมิเต็ด..........


ซึ่งก็จริงด้วยเว้ยเฮ้ย!!!!!!!!!!!    ซึ่งผมก็ไม่ได้ไปต่อแถวด้วย  เพราะวางแผนมาแล้วว่าอีเวนท์รอบเช้า  ไม่มีลิมิเต็ดที่ผมอยากได้   (โปสเตอร์เฮียวกะ+ลายเซ็น , พัดอปไปDXD , ฟิกเกอร์จี้จังแบบชุดED)       แต่"ภารกิจกู้โลก"  ของผม  มันอยู่ที่ช่วงบ่าย    ช่วงเช้าผมจึงชิลๆ   หาที่กำบังหลบกระสุนแล้วรอดชีวิตให้ได้ถึงตอนเที่ยง    เป้าหมายหลักที่สุดของผมสำหรับงานนี้คือบาเกะเล่ม1 (ที่แม่มไม่ยอมขายนอกงานซะที)
  กับเล่มสองที่จะเปิดตัวตอนบ่าย



.......ท่านศาสดาภูภู่เคยบอกเอาไว้  ว่างานสัปาห์หนังสือ มันก็คือ "งานสัปดาห์สาวแว่น"  

ซึ่งผมซึ้งแล้วครับท่าน!!!!!!!!!    สาวแว่นเยอะจริงๆ   จากประชากรหญิงสาววัยรุ่นทั้งหมดที่นั่น   กว่าครึ่ง!!!! (ที่ผมเห็น)  เป็นสาวแว่นล้วนๆ   ทุกวัย  ทุกสไตล์  และทุก............ขนาด       คนที่แจ่มที่สุด   เข้าขั้นเลเวล S (aka สุดยอดสาวแว่น)  ก็ยังมี

แต่กระไรเลย   ประชากรชาวการ์ตูนและชาว'คุ ก็มีมากกว่า   จนน่าจะเรียกได้เลยว่าเป็น "งานรวม'คุ แห่งชาติ"

ช่วงเช้าออกแนวกระเป๋าและบั่นทอนแรงกาย   งบติดตัวผมทั้งหมดคือ 2000เศษๆ   ผมเดินเข้าบูธNED  แล้วสอยSBR   เลี้ยวไปอีกนิดในห้องบอลรูม   ไปบูธDEX  แล้วสอยบาเกะเล่ม1...............................แต่อนิจจาผมเพิ่งนึกได้ว่า  มีโปรฯ  ว่าถ้าซื้อเล่ม1-2พร้อมกันจะได้จับกาชาปอง!!!    ...................เอาวะ  ปลอดภัยไว้ก่อน  เผื่อตอนบ่ายมันหมด  พร้อมข่าวจากบูธว่า  เล่มสองจะมาประมาณบ่ายสอง

***
บูธNED ทั้งสองจุด  ไม่มี BOY .......ได้ไงฟะ    ว่าจะหาเล่มเศษไปซ่อมที่มี
บูธ VBK ก็ไม่แพ้กัน!!!!    ทั้งสองจุดไม่มีเบอร์เซิร์ก!!!!!  เอากะมันสิ
***


ก่อนออกจากที่พักตอนเช้าผมกินข้าวไปจานเดียว   พลังงานจึงหมดเพราะการเดินไปเยอะ  แต่ผมจะผลาญเงินกับเสบียงไม่ได้  ต้องเค้นเงินทั้งหมดไปกับการ"รบ"  ให้มากที่สุด    แต่สวรรค์โปรด    ที่บริเวณชั้น3   ที่ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร   รู้แต่ว่าแค่ขึ้นบันไดเลื่อนขึ้นไป  มันก็จะมี "จุดเซฟ"    ห้องน้ำ และ โซฟาเรียงรายให้พักแรง...........แต่ดันไม่ค่อยมีคนแวะมา(ไม่รู้ว่าหายากรึไง)     ผมเลยตั้งศูนย์บัญชาการที่นี่แหละ    ซื้อน้ำขวดขึ้นมาแล้วนั่งกระดก   แล้วนอนแผ่จนถึงบ่ายสอง.........................




แล้วเวลาแห่งชะตากรรมก็มาถึง



ผมรีบจรลีลงไปห้องบอลรูม  ปรากฏว่าผมได้เจอกับ..............




แถว!!!!    แต่ยังไม่ยาว!!!  ผมยังไม่มาสายเกินไป   ผมจึงเข้าปลายแถวไป.......พร้อมกับคนที่มาต่อก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเหมือนโกหก   ยาวเวอร์ๆจนคนที่ผ่านไปมาต้องถามว่ามันคิวอะไร  (ผมโดนถามบ่อยมาก  เพราะอยู่จุดนอกสุดของวงโค้ง)

***ใครอยู่ในเหตุการณ์   ผมคือไอ้อ้วนดำใส่แว่น  ใส่เชื้อเชิ้ตดำ   ทรงผมเด๋อๆ  สะพายเป้เชือกสีเขียว(ข้างในใส่SBR)  ปากมากๆ  ออกอาการออกนอกหน้าประหนึ่งเหมือนสปีดวาก้อน


แต่จากการรอกว่าครึ่งชั่วโมง   แถวไม่ร่นลง   เริ่มมีข่าวประปรายมาว่า   ของยังมาไม่ถึงเพราะรถติด   จนชั่วโมงนึงผ่านไป  จนผมรู้สึกตะหงิดๆ  แล้วตอนนั้นเอง  สต๊าฟของdex ก็มาแจ้งข่าว  "ที่ร้ายที่สุดในรอบ1ปี" ของผม





"วันนี้เรามีแค่ 100 เล่มนะครับ"


SHIP หายแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


ไอ้ผมเองก็ไม่ได้อยู่ต้นแถวมากจนพอจะอุ่นใจได้  แต่เคราะห์ก็ตามมากระหน่ำซ้ำ   ด้วยทางบูธได้เรียงแถวคนรอให้เป็นระเบียบแบบเรียงหนึ่ง  และ  "กลุ่มไทยมุง"  ที่ไม่ได้ต่อแถว  แต่ไปกระจุกๆอยู่หัวแถว   ก็ถูกจับนับเป็น "อีกแถว" หนึ่ง   จนยืดตำแหน่งของผมให้ห่างจากคิวเดิมมากขึ้นไปอีก


ตรงนี้แหละครับ  ผมเริ่มมือสั่น...............   เหงื่อกาฬแตก.........  ใจเต้นระรัว...........

คือคน ตจว.อย่างผม  ไม่ได้มีโอกาสเข้ากทม.บ่อย   ปีละครั้ง  อย่างมากก็สอง    ยิ่งได้มาช่วงที่มีอีเวนท์วงการการ์ตูนที่ลืมไปได้เลย......

ผมต้องกลับบ้านวันที่ 31 เช้า.............  ถ้าผมอด 1 ใน 100 เล่มตอนนี้   แรงใจ แรงกาย  แรงเงิน  และความมุ่งมั่น  ที่ผมทุ่มมาเพื่อวันนี้ก็จะสลายเป็นทรายบนหาดโอมาฮ่า ไปได้เลย...........  ทรายที่แดงฉานไปด้วยเลือดของทหารหาญที่วายชนม์ และ ไปไม่ถึงฝั่ง



แล้วdex ก็เริ่มแจกบัตรคิว   เพื่อเป็นมาตรการไม่ให้แฟนๆต่อคิวนาน   พอได้คิว1ใน100 ไป   พอของมาก็มาเอาได้เลย   ไม่ต่อมีคิว  เขาจะเก็บของให้..............


วันพิพากษาของผมมาถึงแล้ว..........    ผมนั่งคุกเข่าต่อหน้าบัลลังก์...   พระเจ้ากำลังตัดสินผม

คิวใกล้เข้ามา  คนข้างหน้าผมตะโกน  "เหลืออีกแค่ 10 ใบ"....................  โอ้วแม่จ้าววววววววววววววว   บีบคั้นหัวใจมาก

10...9...8...7...6...5...4...3...2........................................


















































บัตรคิวอยู่ในมือผมแล้ววว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!    ใบที่ 99!!!!!!  คนข้างหลังผมเป็นคนสุดท้ายพอดี  แต่เค้าบอกมันไม่เรียงเบอร์   มันอาจเป็นเบอรื66 ก็ได้มั้ง


นี่คืออารมณ์ผมในตอนนั้น




แทบทรุดด้วยความปีติ   คิวที่ต่อกันก็เริ่มสลายโต๋   แต่ผมไม่มีแรงเคลื่อนย้ายแล้ว  แล้วผมก็รีบอยากหมดเวรหมดกรรมให้เร็วที่สุด  เลยนั่งรอกับ"สหายร่วมรบ"  บางส่วนที่หน้าห้องบอลรูม  คนนึงที่ผมจำได้เลย  คือสาวแว่นตัวเล็กๆคนหนึ่ง(จริงๆนะ  เธอตัวเล็กมากแม้สำหรับมาตรฐานผู้หญิง   ไม่เด็กด้วย  ดูประมาณ20+)    เธอไม่มีเพื่อนั่งเป็นวงๆเหมือนคนอื่นเช่นเดียวกับผม  

แต่เนื่องด้วยแถวเอกง็ยาวมากๆ    จากผมคนที่รองโหล่  ก็แค่ประมาณ 1/3 หรือ1/4 แถวเอง  ที่เหลือคือคนที่พลาดหวังทั้งหมด   จึงได้เห็นหลายๆคนไปคอมเพลนทีมงานdex กันใหญ่

จนซักพัก  ก็มีข่าวว่าของมาแล้ว   เหล่าผู้ที่รอคอยหน้าบอลรูมก็ลุกยืนขึ้นไปต่อแถว   รวมถึงสาวแว่นตัวเล็กคนนั้ง  เธออยู่คิวหน้าผม    เราทั้งหมดรอรับบัญชาสววรค์ และไปสู่สุขติ







แต่............







ในบรรดาเรื่องซวยซ้ำซวยซ้อน..........  ที่ผมเคยเจอมาในชีวิต............  นี่เป็นที่สุดของที่สุดที่ผมเคยเจอ..................










ทางสต๊าฟบอกว่าของเข้ามาถึงงานได้แค่ 50 เล่ม!!!!!!!!!!!!!!!!


จากการสอบถาม   ทีมงานบอกว่าเพราะการจราจรมันเดี้ยงไปแล้ว   มาถึงได้แค่ครึ่งนึงจากทั้งหมด   อีก50เล่มหลังอยู่ในสถานะ "ไม่สามารถรับปาก"  ได้ว่าจะมาเมื่อไหร่   อาจเป็นวันนั้นเย็นๆค่ำๆ   หรือ...............  วันหรุ่งนี้.......


เอาล่ะสิ   ผมรอดด่าน100คิวไปได้  แต่ดันมาเจอ ด่าน 50 เล่มต่อซะงั้น....  ณ ตอนนั้น  ใจผมมันไปอยู่ตาตุ่มแล้ว   ผมคิดไว้เลย   ว่าถ้าอด  แล้วผมกลับบ้านไป  ผมจะเก็บเงินไปขึ้นครูที่อ่างที่ที่ดีสุดแถวบ้านเลย      บ่องตง  กุโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เครียด  แต่ใจมันฝ่อรอไว้แล้ว   เตรียมรับความผิดหวังเต็มที่


.............แล้วของก็เริ่มจ่ายออก   คิวร่นลงๆ........  ผมภาวนาอย่างน้อยก็ขอให้สาวแว่นคนที่อยู่หน้าผมได้เล่มที่50ไปก็ยังดี   พระเจ้า............โปรดเมตตาสาวแว่นด้วยเถิด





และแล้ว   "เวลานั้น"  ก็มาถึง...........
















ได้ - มา - แล้ว - โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
*ถ่ายตอนถึงบ้านแล้ว  ก่อนพิมพ์เนี่ยแหละ




แถมเฮงเบิ้ล!!!!   โปรที่จะแถมจับกาชาปองตอนซื้อพร้อม1-2  ก็ถูกยกประโยชน์ให้คนซื้อเล่ม2โดดๆ  (ไม่รู้เพราะอะไร   แต่ตอนเดินย้อนออกมา  ผมเห็นว่าเล่ม1 มันหมดไปแล้ว   คิดถูกจริงๆที่ซื้อก่อน)




และสาวผมที่ได้คือ........
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

น้องหอย.............ฮ่วย    ถึงจะอวยปู   แต่ผมก็โอเชถ้าจะได้  แมว บุ ลิง งู..........  แต่หอยนี่มัน...........  เอาวะ   อย่างน้อยเคราะห์ร้ายสุดมันผ่านไปแล้ว   อะไรๆผมก็ไม่แคร์แล้ว..........


ก่อนเดินออกจากแถวนั้น   สาวแว่นตัวเล็กคนนั้นก็มาขอให้ผมเปิดกาชาปองให้หน่อย  เปิดไม่ไหว (สาวแว่นบอบบาง  โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก)    เธอภาวนาขอให้ได้แมว(ศัตรูอั๊วะนี่ฝ่า)    แต่เดินเปิดได้ปู      (5555555555555555555)

ผมจึงหยอกๆไปหน่อยว่า "สนใจแลกกันมั้ยครับ"   แน่นอนครับ..........แม้แต่เธอก็ปฏิเสธหอย(อย่าเสียใจนะหนู)   เสียดายจริงๆที่ผมอยากถ่ายรูปเธอไว้ซักหน่อย  แต่หนังหน้าไม่หนาพอ   เลเยอร์ก็ไม่ใช่  ไปถ่ายรูปคนปกติแบบนี้มันเข้าขั้นจีบแล้ว


แล้วก็นั่นแหละครับ   งานหนังสือครั้งแรกของผมก็จบลง   อย่างผู้ชนะ   ไม่สิ..........  ผู้รอดชีวิตมากกว่า   ผมแค่ทำภารกิจสำเร็จ  ในขณะที่อีกหลายคนไปไม่ถึงฝั่งก็เท่านั้น    มันหฤโหดมาก    บีบคั้นหัวใจผมที่สุดในชีวิต(จริงๆนะ )   เลือดหลั่งแดงฉาน   ผู้กล้าล้มตายเกลื่อนกลาด    ผมคงจะจำวันนั้นไว้ไปตลอดชีวิตเลย   ออกจะเข้าขั้นขยาดด้วยซ้ำ   ถ้าผมมีโอกาสได้ไป  และอยากจะไปแย่งลิมิเต็ดอะไรอีก  ผมคงปอดกว่าที่ผมทำครั้งแรกเยอะแน่ๆ







ปล.  เดี่ยว 10 ฮามากๆครับ    เดียว9 ได้คะแนนจากผมน้อยหน่อย  เพราะมีช่วงเนิบเยอะ  มุกแป๊กบ่อย    แต่คราวนี้ฮาแบบn on-stop เลยบ่องตง