ยังคงอยู่กับการอำลาสายลมหนาวที่จางหายไปกับใจที่ยังคงหมุนตามกาลเวลา หลายสิ่งผ่านเข้ามาแล้วผ่านเลยไป เก็บเกี่ยวแต่สิ่งดีงามไว้ในใจเราตลอดไป

หากลองนึกย้อนดูในช่วงเวลาแห่งการตามหาสายลมหนาวที่ผ่านๆมา  มีแหล่งท่องเที่ยวที่มีผู้คนเดินทางไปสัมผัสความหนาวเย็นที่ไม่ไกลเกินใจเอื้อม จะต้องมีอุทยานแห่งชาติแก่งกระจานรวมอยู่ด้วย และแน่นอนที่สุดจุดท่องเที่ยวที่ดึงดูดผู้คนให้มาเยือนอุทยานแห่งนี้ คือ ยอดเขาพะเนินทุ่ง ด้วยความสูงจากระดับน้ำทะเลเป็นอันดับสองในเขตอุทยานฯ หากแต่คงความโดดเด่นเป็นอันดับหนึ่งอยู่คู่แก่งกระจานมาตั้งแต่มีการปรากาศเป็นอุทยานแห่งชาติ คงจะไม่ผิดนักถ้าจะพูดว่า "พะเนินทุ่งคือแก่งกระจาน"

รุ่งอรุณของอีกวัน การรอคอยอันยาวนานก็สิ้นสุดลง   ผมยังคงนำพาหัวใจดวงเดิมกลับไปยืน ณ ยอดเขาพะเนินทุ่งอีกครา  ทอดสายตาออกไปยังผืนป่าอันกว้างใหญ่เบื้องหน้า ที่ในยามนี้ปกคลุมด้วยทะเลหมอกเป็นละอองขาวนวลคือภาพที่ยากจะลบเลือนจากความทรงจำ...