ที่จริงฉันก็ไม่อยากจะตั้งกระทู้นี้เลย
แต่บังเอิญว่าเดือนนี้ เมื่อปีกลาย
เหตุการณ์นั้นมันยังตามหลอกหลอนฉันไม่เลิก
ส่วนหนึ่งก็อยากระบายความอัดอั้น ความเสียใจ
อีกส่วนหนึ่งก็อยากแบ่งปันให้ชีวิตคู่ทุกคู่ดูเป็นตัวอย่างว่า
บางครั้งเราอาจจะ "โดนสวมเขา จากคนที่เราสวมกอด"

......ย้อนไป มีนาคม ปี 2555ฉันจับได้ว่าสามีมีกิ๊ก
ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยแม้แต่จะคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับชีวิตคู่ของฉัน
http://topicstock.ppantip.com/family/topicstock/2011/05/N10591506/N10591506.html
เราอยู่กันมา 7 ปีแล้ว ทุกคนรอบกายพากันชื่นชมคู่ของฉัน
เขาไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลยสักครั้ง
ด้วยคำสัญญาที่ฉันเคยขอไว้ว่า เรื่องเดียวที่ยอมไม่ได้คือเรื่องผู้หญิง
ทุกครั้งที่ฉันถาม เขาจะตอบหนักแน่นเสมอว่า ไม่มีวันนั้นแน่นอน
แต่มาช่วงกลาง-ปลายปี 2554 เราทะเลาะกันบ่อย
เพราะฉันออกจากงานมาเลี้ยงลูก ส่วนเค้าทำงาน+โอที แทบไม่มีวันหยุด
ต่างคนต่างเหนื่อย ต่างคนต่างเครียด ปะทะอารมณ์กันทุกวัน

เรื่องบนเตียงน่ะเหรอ...ฉันไม่โทษเขาหรอก
เพราะมันเป็นความบกพร่องของฉันเอง ฉันปฏิเสธเกือบทุกครั้ง
เพราะฉันเห็นว่าเขาไม่สนใจลูก ไม่สนใจฉัน เพราะฉะนั้นก็อย่าได้อันจ๊ะอันตรุยกันเลย
ที่ทำไปน่ะ คืออยากประชดให้เขาสำนึกได้บ้างว่า
ชีวิตคู่น่ะมันไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียง ไปที่ระเบียงบ้างก็ได้ แอร๊ย!!! = =' ไม่ใช่
เรายังคงทะเลาะกันทุกวัน ฉันพูดจาไม่ดีใส่เค้าตลอด เหน็บแนมเฉยเมยปั้นปึงใส่
เคยนอนกอดกัน ฉันก็หันหลังให้ เคยเตรียมชุดทำงานให้ทุกวัน ฉันก็ไม่ทำ
เคยเดินออกมาส่งเค้าไปทำงาน ก็ไม่ส่งแถมเชิดใส่ เค้าโทรหา บางทีฉันก็ไม่รับ
บางทีก็ปิดเครื่อง หรือรับแล้วก็ไม่พูด สาระพัดที่ฉันจะเล่นสงครามประสาทกับเขา
เพียงเพื่อประชดประชัน และแล้ว...งานงอกซะงั้น
เขาเริ่มเปลี่ยนไป ติดโทรศัพท์ ชอบแอบไปคุยไกลๆ
ฉันเริ่มเก็บรายละเอียด เก็บข้อมูล ดูความเปลี่ยนไปอย่างเงียบ เงียบ .....

ในที่สุด ความก็แตก แตกเพราะคำถามเดิมๆ ที่เคยถามตอนรักกันว่า
"ถ้าวันนึงมีคนที่สวยกว่า ดีกว่าฉันเข้ามา เธอจะนอกใจฉันไหม"
เมื่อก่อนทุกครั้งคำตอบของเขาคือ "เธอทำให้ฉันรักขนาดนี้ แล้วฉันจะมีใครได้อีก"
แต่วันนั้นคำตอบที่ได้เขากลับบอกว่า "ฉันไม่ใช่พระอิฐ พระปูนนะ ผู้ชายมันต้องมีบ้าง"
="= ชัดเลยเมิง เมิงพลาดแล้ว แต่ตรูพลาดกว่า....
ฉันเค้นจนในที่สุดเค้าก็สารภาพบาปทุกสิ่งทุกอย่าง (สามีเป็นคนโกหกไม่เนียน ฉันเนียนกว่า)
ว่ากิ๊กกับรุ่นน้องที่ทำงาน เพราะต้องทำงานด้วยกันบ่อยๆ
น้องเค้าพูดจาหวานหู ขี้เล่นเป็นกันเอง (ก็แน่สิมันจะงาบเมิงนิ่)
ให้ข้อมูลทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันถาม และฉันก็ตามสืบเงียบๆว่าตรงกันกับที่พูดไหม
สรุปว่าตรงกันกับที่สามีพูด แต่เลิกกิ๊กกันมานานแล้วก่อนฉันจะจับได้
มันบอกให้สามีฉันกลับไปดูแลลูกเมียเถอะ (นี่ขนาดรู้ว่ามีลูก-เมียแล้วนะ !!! ทำเป็นนางเอก)
ที่แท้เพราะมันไม่ได้อะไรจากสามีนอกจาก "คำหวาน พวงสวรรค์ และอสุจิ" บางส่วนเท่านั้น
มันคงเพลียแคมแล้วมั้ง......อุตส่าห์เปิดที่นาแปลงน้อยให้สามีฉันไถทั้งที ก็ไม่มีส่วนแบ่งอะไรเลย

หลังจากเรื่องนี้ผ่านไป ฉันให้อภัยสามี
เขาขอโอกาสเริ่มต้นใหม่ เขายินดีทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อขอฉันคนเดิม
ที่เคยรักและดูแลเขากลับคืนมา ฉันก็ตกลงให้โอกาส
ทั้งๆที่เคยลั่นวาจาไว้แล้วว่า ถ้ามีเรื่องผู้หญิง จับได้คือ "เลิก" สถานเดียว
แต่ในที่สุดก็ทำไม่ได้ เห็นหน้าลูกแล้วใจอ่อน
ถ้าลูกถามว่า "พ่อไปไหน" แล้วฉันจะตอบลูกยังไง เค้าต้องการทั้งแม่ทั้งพ่อ (นี่แหละที่เรียกว่าโซ่ทอง)
และที่สำคัญ ฉันกับสามีลำบากมาด้วยกันแทบตาย ว่าง่ายๆกัดก้อนเกลือกินมาด้วยกัน
สามีกำลังจะมีหน้าที่การงานที่ดี เรื่องอะไรฉันจะปล่อยให้หมามันคาบไปรับประทานง่ายๆ
เราเลยต้องมาเริ่มต้นนับ 1... กันใหม่ แรกๆ ยอมรับว่าลืมไม่ได้
เวลาบรรยากาศมาคุ ฉันก็มักจะขุดเรื่องนี้ขึ้นมาเป็นประเด็นทะเลาะตลอด
แน่แหละ.....เริ่มต้นนับ 1 เท่าไหร่ก็ไม่ถึง 10 ถ้ายังขุดๆๆๆๆเรื่องเก่าๆ
ฉันไม่มีเพื่อนที่ไหน ไม่รู้จะระบายกับใคร ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ
ส่วนเรื่องคำปรึกษา ก็ได้คำแนะนำจากในพันทิปนี่แหละค่ะ
หลายๆกระทู้ หลายๆคอมเม้นท์ ก็เอามามิกซ์แอนด์แมชกับตัวเอง

เรื่องแบบนี้มันไม่มีคำตอบตายตัวหรอกนะคะ
บางคนก็บอกว่า เลิกไปเลย จะไปทนอยู่ทำไม
บางคนก็บอกว่า ทนเหอะ เพื่อลูก ต่างๆนานา บลาบลา....
จริงๆ แล้วคนที่รู้คำตอบดีที่สุดคือตัวเราเท่านั้น
ที่สำคัญจะต้องมีสติไตร่ตรอง อย่าเลือกเพราะอารมณ์
มนุษย์หลายคู่ รักกันได้ด้วยหัวใจ อยู่กันได้ด้วยเหตุผล
ทนกันไปด้วยความผูกพัน และจากกันด้วยอารมณ์ชั่ววูบ

.......มีนาคม 2556
ทุกวันนี้ฉันคิดว่า ฉันเลือกคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตคู่และชีวิตครอบครัวของฉัน
ทุกครั้งที่นอนด้วยกันก็อดไม่ได้ที่จะมีความรู้สึกแว๊บๆ มาว่า เห๊ย!! เมิงไม่ซื่อสัตย์
พอนึกทีไร ก็ต้องรีบสลัดทิ้ง อยากจะเขกกะบาลตัวเองเหมือนกันว่า เมิงจะไปคิดทำไมเนี่ยะ!!
ชีวิตนี้มันสั้นจะตาย ได้อยู่ด้วยกัน รักกัน ดูแลกัน ห่วงใยกันและกัน อยู่กับปัจจุบันเพื่ออนาคตดีกว่า
วันข้างหน้าเป็นอย่างไรไม่รู้ รู้แต่วันนี้เห็นลูกยิ้มได้ สามียิ้มได้ คนในครอบครัวยิ้มได้ก็พอ
ที่เหลือก็สุดแล้วแต่บุญนำกรรมหนุน แต่ขอบอกไว้เลยว่า "ฉันไม่เลิกและไม่หย่าให้โง่หรอก" ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณพันทิปที่ให้พื้นที่ระบาย
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน
บ่องตง......รู้สึกโล่งฝุดๆเบยยยย = =*
เป็นกำลังใจให้ชีวิตคู่ของทุกๆคู่ เจอทางออกของปัญหานะคะ