สวัสดีค่ะ เพิ่งเคยตั้งกระทู้ห้องนี้
พอดีเพิ่งกลับจากไปเที่ยวญี่ปุ้น 10 วัน ทริปเรียนจบกะเพื่อน2-3 คน เป็นครั้งแรกที่ไปเยือนประเทศนี้ อันที่จริงไปมาหลายประเทศแล้วค่ะ
ยุโรป อเมริกา จีน สิงค์โปร์ เกาหลี ออสเตรเลีย แต่พอมาญี่ปุ่นเราเจอเรื่องเซอร์ไพรส์มากๆที่ไม่มีให้เห็นในประเทศอื่น... เลยอยากแบ่งปันค่ะ

อย่างแรกที่ทำให้ตกใจ ต้องหันหน้าไปมองเพื่อนแล้วทำตาปริบๆใส่กันอยู่บ่อยๆ คือ "คนแก่คนชราที่ แข็งแรงมากๆๆๆๆ"
จริงอยู่เคยได้ยินว่าคนญี่ปุ่นอายุยืนอย่างนู้นอย่างนี้ อยู่กันเป็น100ปี เพราะกินสาหร่ายกินอาหารทะเล ตรงนี้ก็ทำให้นึกภาพมาตลอดว่า ก็คนแก่ นั่งนิ่งๆ อยู่บ้าน ดูทีวี เลี้ยงแมว ไปตามประสา...

แต่ที่เราเจอคือ... คนแก่ รุ่นปู่ ย่า ตา ทวด หลังค่อม ผมขาว อายุน่าจะ80 ขึ้นไป เดินฉิวๆกันใน
สถานีรถไฟใต้ดิน ขึ้นรถบัส เดินห้างกันหน้าตาเฉย.... อาจจะช้า ถ้าเทียบกับคนวัยรุ่น แต่เร็วมากสำหรับคนวัยขนาดนั้นที่เราเคยเจอมา
ครั้งหนึ่ง ตอนกำลังหาทางออกจากรถไฟใต้ดินที่โตเกียว ป้ายบอกทางชี้ว่าตรงไปเป็นบันได เลี้ยวซ้ายเป็นบันไดเลื่อน ฝูงคนส่วนใหญ่ก็ไปทางซ้าย แต่คุณตาคุณยายที่เดินนำหน้าเราอยู่ ซึ่งแก่มากๆๆ เหลือตัวนิดเดียวววว หลังค่อมหมดแล้ว มากัน2คน น่ารักมากค่ะ เราว่าคู่นี้น่าจะแก่กว่าอาม่าเราอีก (อายุ82ปี) ไม่ได้เลี้ยวซ้ายไปไหน แต่เลือกเดินขึ้นบันไดปกติ ที่สูง แบ่งเป็น สามช่วงใหญ่ๆ สูงกว่าบันไดขึ้นบีทีเอชบ้านเราอีกค่ะ
แล้วก็ค่อยๆจับราวบันได(ที่ไม่มีใครเลือกเดิน) ไต่ขึ้นไปเรื่อยๆอย่างช้าๆกัน2 คนตายาย...

นอกจากนี้บรรดาพนักงานกวาดถนน เก็บใบไม้ตามสวนสาธารณะ หรือ พนักงานขายของที่ระลึกตามศาลเจ้า หรือ สถานที่ท่องเที่ยว เป็นคนชราที่ดูๆแล้วเกินวัยเกษียณไปแล้วแน่ๆ (หลายปีด้วย) เสียเกือบ 80%

พอตอนเราขึ้นเครื่องกลับประเทศไทย มีคุณตาดูแก่มากๆตัวเล็กนิดเดียวมาคนเดียว เดินขึ้นเครื่องมาพร้อมผู้โดยสารปกติ ไม่ได้ใช้สิทธิขึ้นก่อนเพราะแก่ แถมยังสะพายเป้ใบเบอเริ่ม ที่เป้มีห้อยหมวกกันน็อก แบบนักปั่นจักรยานมือโปรใช้กัน .... พอคุณตาเจอที่นั่ง (อยู่ข้างหน้าเราค่ะ) เราก็ลุกจะช่วยยกเป้แกเก็บบนชั้นวางสัมภาระเหนือศีรษะให้ ไม่ทันไร แว๊บเดียว คุณตาจัดแจงปีนเก้าอีก เก็บเองเรียบร้อยเสร็จสรรพ สบายใจ หันมายิ้มให้เราทำท่าขอบอกขอบใจที่จะช่วย

แต่ที่ย่านเศรษฐกิจในโตเกียว ที่สถานีรถไฟใต้ดินชินจูกุ บนทางเท้าที่คนเดินไปมาปรู๊ดปร๊าด จะพบภาพปกติที่สองสามวันจะเจอสักครั้งหรือสองครั้ง คือ คนแก่นอนลงนิ่งๆบนพื้น ในท่าที่เหมือนกับสลบ หรือล้มลงไปเอาเฉยๆ เพราะไม่มีบาดแผลบาดเจ็บอะไรที่เห็นได้จากภายนอก
มีพี่ๆตำรวจอยู่ข้างๆหนึ่งหรือสองคน พยายามเปิดกระเป๋าตังค์ หรือ เอกสารสำคัญต่างๆ คงหาทางติดต่อญาติ หรือ หาใบประจำตัว อะไรประมาณนั้นค่ะ โดยไม่มีญี่ปุ่นมุงหรือคนไหนกระโตกกระตากโวยวายเลย เหมือนเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดบ่อยๆ เหมือนแต่ละคนมีแบตเตอรี่ในตัว พอวันหมดก็ดับลงเฉยๆ เรากับเพื่อนก็คุยกันออกขำๆว่าแท้จริงแล้วคนญี่ปุ่นเป็นหุ่นยนต์อ๊ะเปล่า???

นี้แหละค่ะก่อคำถามในใจเราจริงๆ ว่าอะไรยังไงทำให้พวกเขาแข็งแรง อายุยืน มีสปิริตกันขนาดนี้??? เพราะกินอาหารทะเลจริงหรือ แล้วทำไมยายทวดเพื่อนเราหลายคนที่เป็นคนใต้ อยู่ติดทะเลแค่เดินไปสองสามก้าว กินอาหารทะเลมาทั้งชีวิตแน่ๆ ไม่ยักกะเดินฉิวๆได้ กระดูกกระเดี้ยวก็ไม่แข็งแรง... อยากส่งคุณพ่อคุณแม่ที่ตอนนี้เริ่มแก่ตัวลงไปอยู่ญี่ปุ่นจัง แต่คงโวยวายกันน่าดู   

เพิ่มอีกอย่างนะคะ ทำไมผู้ชายญี่ปุ่นตัวสูงมากกกกก??? เราคิดว่าน่าจะสูงที่สุดแล้วในเอเชีย เพื่อนเราคนนึงสูง 182 เดินไปมาคนญี่ปุ่นตัวสูงกว่า หรือเท่าๆกันทั้งนั้นเลย... ยิ่งพวกใส่สูทดูตัวใหญ่มาก หรือรองเท้าแอบเสริมส้นกันก็ไม่รู้
มีคนบอกว่า(ไม่รู้จริงเท็จแค่ไหนนะคะ) ยุคใหม่ชาวญี่ปุ่นสูง เพราะในอดีตเคยมีนโยบายให้คนแต่งงานกับต่างชาติพวกฝรั่งเยอะๆ ลูก(พวกเจเนอเรชั่นนี้)จะได้สูงๆล่ำๆ แถมแต่ละคนจมูกโด่งเฟี้ยววววว... แต่เท่าที่เห็นน่าตาก็ไม่ฝรั่ง แถมเฉพาะผู้ชายที่สูง พวกสาวๆก็ยังตัวเล็กๆกันอยู่เหมือนเดิม เล็กเท่าๆสาวไทย หรือ เตี้ยกว่าอีก

ถ้าใครมีโอกาสไปเห็นก็ลองสังเกตุดูนะคะ เป็นภาพที่น่าประทับใจจนอยากให้ประเทศไทยเป็นแบบนี้ได้บ้าง จะได้อยู่เห็นหน้ากันไปนานๆ