พ่อโกช่วงนี้กำลังหวาน เป็นอีกหนึ่งช่วงที่พ่อโกมีความสุขที่สุดช่วงหนึ่งเลยทีเดียว

แม่อังดูแลพ่อโกได้หวานซึ้งเลย ทั้งซักผ้า เตรียมเสื้อผ้า กลัดกระดุมแขนเสื้อ ดูแลอาหารการกิน ชงกาแฟ เหลาดินสอ...

จนท้ายที่สุด...อังศุมาลินจึงรู้สึกเสมือนว่าเขาเป็น คนของเธอ อย่างใกล้ชิดทั้งด้านความเป็นอยู่ และความเคยชินในการปรนนิบัติ....

หลังจากนี้คงเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แค่นึกก็เริ่มเศร้าแล้ว นิยายก็เหมือนกับชีวิตจริงของคนเราที่เต้นไปตามจังหวะของชีวิตมี สุข ทุกข์ คละเคล้ากันไป.....ในบางครั้งหากเราทำตัวเหมือนพ่อโกก็จะดีไม่น้อย อยู่กับปัจจุบันวางอดีตหยุดคิดถึงอนาคต ความสุขก็จะอยู่ไม่ไกลเรา....

ก่อนนอนวันนี้เลยหาเพลงมาฟังปลอบประโลมใจให้คลายเศร้า ไม่รู้ว่าจะเลือกเพลงใดมาฝากแควนๆ คู่กรรมสาวกท้องร่อง เพราะผมเองฟังแต่เพลงบรรเลงเป็นส่วนใหญ่ บางเพลงมีคำร้องผสมบ้างก็แปลไม่ออกหรอก เอาแค่ว่าชอบเมโลดี้และท่วงทำนองเป็นพอ

เพื่อให้กับบรรยากาศช่วงดอกมะลิกำลังอบอวล เราหวนย้อนไปหาดอกซากุระดินแดนเกิดแห่งซามูไรของพ่อโกกันบ้างก็คงจะดีไม่น้อย...

ผมเลยขอถือโอกาสฝากเพลงเบาๆ ให้แควนๆ คู่กรรมฟังก่อนนอนซักเพลง คงไม่ว่ากระไรนะครับ....เพราะพรุ่งนี้ทราบว่าสาวๆ สาวกท้องร่องคงต้องเหนื่อยในการหายาหอม ยาดม ยาลม ยาหม่อง มาช่วยกันดูแลแม่เจ้าโย้แทนพ่อโกเขาหน่อย....



ส่วนสองเพลงนี้ก้เป็นเพลงที่ผมชอบมากเหมือนกัน เวลาอ่านคู่กรรมแล้วฟังเพลงนี้ไปด้วยแล้วจุกอกจนบอกไม่ถูกเลยครับ