ยาวหน่อยนะ ใครไม่อยากอ่าน ข้ามไปได้เลย

เราสองคนเป็นผู้หญิง เรียนมหาลัย รู้จักกันมาปีกว่าๆ เราสองคนเจอกันทุกอาทิตย์ในชมรมของคณะ
แต่จะเป็นเราที่เข้าหาเค้ามากกว่า ชวนไปกินข้าว ดูหนังบ้าง ส่งข้อความไปมา ก็ดูแล ห่วงใย ช่วยเหลือกันมาโดยตลอด
เรานิสัยจะเปิดเผย สบายๆ ชอบดูแลเค้า ส่วนเค้าจะเป็นคนขรึม นิ่งๆ เก็บอารมณ์ ขี้อาย
ระหว่างการรู้จักกัน ไปกินข้าวอะไรกัน เราก็เคยถามเค้าเรื่องความคิดเห็นต่อรักร่วมเพศอะไรแบบนี้
เค้าก็รับได้นะ รู้สึกว่า ก็เป็นความรักเหมือนกัน และ ดูเหมือนเค้าจะปลื้มคนหล่อด้วย ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือทอม

วันนึงเราก็เลยพิมพ์ไปบอกเค้าว่า เรามีคนที่แอบชอบแล้วนะ เป็นผู้หญิง แต่มันคงเป็นไปไม่ได้
เพราะคนที่เราชอบเป็นลูกคนเดียว และ เราก็กลัวโดนปฏิเสธ เค้าก็บอกว่า ถ้าไม่ลองก็น่าเสียดายนะ
พอวันต่อมานัดกันไปทานอาหาร คืนนั้นเดินคุยกันไปเรื่อยๆ จนจะกลับแล้ว เราถามเค้าไปว่า
ไม่สงสัยเหรอว่าคนที่เราชอบคือใคร เค้าก็ตอบเราแบบอายๆเบาๆแต่หนักแน่นว่า อยากรู้สิ... แต่ไม่รู้จะเอ่ยปากยังไง
เราก็เลย อืมอืม ที่นี้เค้าก็เริ่มถามเยอะมาก ว่าเราชอบผู้หญิงแบบไหน ยังไง ครอบครัว เพื่อนฝูงว่าไงบ้าง วางแผนอนาคตหลังเรียนจบไว้ยังไง

จนคืนนั้น พอเรากลับไปที่ห้องเสร็จ เราส่งข้อความไปถามเค้าว่า พอจะรู้แล้วใช่ไหมว่า คนที่เราชอบคือใคร แล้วดีใจไหม
คำตอบของเค้า ความหมายประมาณว่า รู้แล้ว ดีใจ ขอเวลาเค้าหน่อยนะ หลังจากนั้นก็ปิดเทอมติดต่อกันน้อยลง
แต่ก็ยังคงคุยกัน ส่งข้อความกันเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ยังคงสนิทกัน
ผ่านไปเกือบสองเดือน มหาลัยกำลังจะเปิด เค้าส่งข้อความมาหาเรายาวมากว่า

ขอบคุณที่ดูแลเค้ามาตลอด ให้อภัยเค้าด้วยที่ดูไม่ออก ช่วงเวลาหลายวันมานี้เค้าได้มานั่งคิดทบทวน
เค้าคงต้องขอโทษ เค้าคิดว่าเราเป็นเพื่อนมาโดยตลอด และ เราไม่ใช่คนที่เค้าตามหา
ปล่อยให้เรารอมานานเค้าขอโทษจริงๆ เรื่องความรักเค้าไม่ค่อยถนัดและpassiveมากๆ ขอโทษนะ

เรานอนร้องไห้จนหลับไปคืนนั้น แล้วเทอมใหม่ก็เริ่มต้นขึ้น เราก็ไม่ได้ส่งข้อความหรือนัดเค้าไปทานข้าวเหมือนเดิม
บางทีเราก็ไม่ได้ไปเข้าชมรมเพราะยุ่ง เค้าก็ส่งข้อความมาถามว่า ทำไมไม่มา
แต่พอเราไปชมรม เราก็จะยิ้ม ทักทายเค้า แต่ไม่ได้คุยเล่นอะไรมากมาย (ปกติก็ไม่ค่อยอยู่แล้ว เพราะอาย ส่วนมากเราจะเล่นกับเค้าหรือเค้าจะคุยกับเรามากๆ เฉพาะเวลาอยู่กันสองคนมากกว่า)
ทีนี้ เราก็ไม่ได้อะไร นิ่งๆของเราไปตอนอยู่ชมรม แต่เค้ากลับเข้าหาเรามากขึ้น บางทีก็ยืนรอ ในขณะที่คนอื่นเดินนำหน้าไปแล้ว
หรือ เรากำลังจดจ่อกับอะไรอยู่ ก็มากวนๆให้เราเสียสมาธิเล่นๆแล้วก็เดินยิ้มหนีไป (ซึ่งปกติเค้าไม่ค่อยทำเพราะเค้าเป็นคนไม่เข้าหาใครก่อนจะนิ่งๆ คนกรุ๊ปเอ)
แล้วเค้าจะแอบมองเราบ่อยมาก เช่นเวลาเราเผลอหรือเพื่อนคนอื่นยืนคุยกับเรา คือ สายตาเค้าจะมาทางเราเรื่อยๆ
จนก่อนเราจะกลับ เค้าเรียกเราเบาๆ เราไม่ทันได้หันไป เค้าก็เรียกซ้ำ เพื่อจะบอกกับเราว่า
เห็นว่าวันอาทิตย์เรายุ่งไม่ว่างมาซ้อม บอกให้หัวหน้าเลื่อนเวลาเลทหน่อยไหม จะได้มาได้ (เมื่อก่อนจะเจอเค้าอาทิตย์จะสองสามครั้ง แต่ตอนนี้แค่อาทิตย์ละครั้งเดียว)
เราตอบเค้าไปว่า เลทไปเดี๋ยวทุกคนก็หิวข้าวหมดหรอก เค้า ยิ้ม^_^ แล้วตอบมาว่า ไม่หรอกๆ

สรุปคือ เรา งง ว่าเค้าต้องการอะไรจากเรา

เค้าเหมือนจะชอบเรา สนใจในความชอบของเราที่มีต่อเค้ามาก เค้าถามเยอะมาก และดูดีใจที่เราชอบ
แต่เค้าปฏิเสธเรา เราก็เข้าใจ เค้าอาจจะไม่ชอบเรามากพอ หรือ อาจจะไม่ได้ชอบเราเลยก็ได้ หรือ อาจจะไม่แน่ใจ หรือ ห่วงอนาคตและครอบครัวเพราะเค้าเป็นลูกคนเดียวด้วย เราก็พยายามทำใจยอมรับ ก็เลยไม่ไปทำตัวสนิทสนมกับเค้าเกินไป เว้นระยะไม่อยากให้เค้าอึดอัด
แต่ดันเป็นเค้าที่เริ่มมาหยอกล้อ เล่นกับเรามากขึ้น ทั้งๆที่ปกติ จะเป็นเรา ที่เข้าหาเค้ามากกว่า

ใครอ่านมาถึงตรงนี้ก็ขอบคุณมากๆ
ตอนนี้เรางงๆ สับสน อยากตัดใจแหละ แต่มันเหมือนยังตัดใจไม่ลง เพราะ เราไม่เข้าใจการกระทำของเค้า แต่ก็ไปต่อไม่ได้ อึดอัด