เก๊างง บ่องตรง หราา
เลิกกันเถอะครับ จะได้ไม่เป็นภาระลูกหลาน



ตัวอย่างกลุ่มของภาษาวิบัติ

แกนนำสับปะรดสังคม ขอแบ่งกลุ่มภาษาวิบัติออกเป็น 4 กลุ่มคือ

1. ภาษาเด็กแนว เป็นภาษาวิบัติยุคแรกๆของไทย นิยมบัญญัติศัพท์ใหม่ขึ้นมา หรืออาจแผลงมาจากภาษาอื่น
ตัวอย่างภาษาเด็กแนว
เกิร์ป – โง่แบบควาย
เงิบ – แสดงอาการผิดหวังอย่างแรง
เกรียน – เด็กหัวเกรียน ทำอะไรไม่คิด
อย่างหรอย – สุดยอด

2. ภาษาสก๊อย สก๊อย หมายถึง วัยรุ่นผู้หญิงที่ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของเด็กแว้นในลักษณะกอดรัด มักนุ่งกางเกงยีนส์ขาสั้นมาก ซึ่งที่มาของภาษานี้เกิดจากยุค Hi5 คาดว่าเกิดจากการลดทอนคำเพื่อนให้พิมพได้อย่างรวดเร็ว โดยจะเลือกตัวอักษรที่ไม่ค่อยได้ใช้ เช่น ใช้ ญ แทน ย, ฒ แทน ม ,ฬ แทน ร ล เป็นต้น โดยไม่มีหลักการใช้อย่างชัดเจน
ตัวอย่างภาษาสก๊อย
ม่ใช๊พ๊ษ๊ไธยหั๊ล์ยถุ๊กฏ๊ฮงกัลเถิฎ – มาใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องกันเถิด
คิฎถึงเธอธุ๊ฆซ์ธิ๊ธิ๊ฆ์ยุ๊ว์ษ์ซฃ๊ลเดลีร์ญว – คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียว

3. คำผิด ลดรูป เลียนเสียง คำกลุ่มนี้เริ่มใช้กันมากใน Facebook เพื่อแสดงความน่ารัก และความเท่ มักใช้กันในหมู่เพื่อน เวลาตอบแสดงความคิดเห็น
ตัวอย่างกลุ่มคำนี้
ฟิน – มาจาก Finale แสดงความรู้สึกอิ่มเอิบ เต็มอิ่ม ถึงใจ
บ่องตง – บอกตรงๆ
พ่อง – พ่อสิ (เป็นคำด่า)
อัลไลแว๊ – อะไรวะ
เบย – เลย
ตะเอง – ตัวเอง
นู๋มั่ยเข้าจัย – หนูไม่เข้าใจ

4. คำกระแดะ พบว่าคำกลุ่มนี้ใช้เพื่อแสดงความกระแดะ โดยการเพิ่มพยัญชนะ และเติมการันต์ ต่อท้ายคำปกติ เช่น เธอวว์ อ่าห์ เทอว์ พอว์ อ่าส์ โนววว์

ไม่ชอบ ไม่เชียร์ ไม่ใช้ ภาษาวิบัติ
เริ่มที่ตัวคุณก่อน


http://reveal.present.in.th/language/