การเกิดความรู้สึกว่า "เราจะไม่..." กับบุคคลบางคนที่เขาทำไม่ดีกับเรา
อาจจะเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกัน  หลีกเลี่ยงการที่ต้องมีปัญหากัน ตัดปัญหา  ไม่ต้องพูดกันไปเลย

ลักษณะอย่างนี้  คือ การจดจำว่าเขาเคยทำอะไรกับเรา  ผูกใจไว้ว่าเราจะไม่สนทนากับคนๆนี้

ลักษณะนี้คือ การผูกเวร ผูกโกรธ ใช่ไหมคะ


แล้วเราควรมีท่าทีอย่างไรที่จะเป็นการฝึกฝนความไม่ผูกโกรธ

ที่ทำอยู่ทุกวันนี้นะคะ คือ

-พิจารณาตัวเรา ความตายของเรา  ความตายของเขา  ความไม่เที่ยง  เกิดไม่นานก็ตายหมด  ฯลฯ
บางครั้งแอบมองเขาแล้วคิดถึงความตายของเรากับเขา  ก็น้ำตาไหลเลย สงสารทั้งเราทั้งเขา  

-เราปรารถนาความสงบ  เราควรสละสิ่งที่เป็นโทษ  ยังสละได้ไม่หมดก็ต้องฝึกมากๆ

-เราควรเอื้อเฟื้อเกื้อกูล  เมตตาเขา  การแผ่เมตตาแด่เพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตาย  เขาก็เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ของเราด้วยคนหนึ่งเช่นกัน  

เราพิจารณามาแบบนี้เรื่อยๆ
เราปรับใจได้เยอะ  แต่ทุกวันนี้  ถ้าเลี่ยงได้ก็ยังเลี่ยงไม่พูดคุยกับเขาค่ะ  (กลัวค่ะ)
ไม่ทราบว่า ควรพิจารณาธรรมอะไรเพิ่มเติมดีคะ  

ขอบพระคุณค่ะ