ที่บ้านอยู่หน้าวัด เป็นร้านค้าด้วย ไม่พ้นจะมี น้อง หมา น้อง แมว แวะเวียน มาอาศัยขอที่พักอาศัยขอข้าวน้ำกิน ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนมาหลายรุ่น บ้างก็อยู่ยาว บ้างก็แค่ขอพัก ที่บ้านเป็นคนรักสัตว์ ก็เลี้ยงไว้ไม่เกี่ยง ตัวผู้ตัวเมียเลี้ยงหมด เลี้ยงไปก็คอยหาเจ้านายใหม่ให้ตลอด จนเป็นที่ทราบกันดีว่า ถ้าอยากได้ หมาแมวไปเลี้ยงต้องมาที่ ร้านนี้.. แมวหมาบ้านผมจะ ตั้งชื่อง่ายๆ  ก็เรียก อีเหมียว ไอ้เหมียว ไอ้เหลืองไอ้ขาว ไอ้มอม ไอ้หลง อะไรประมาณนี้ เลี้ยงมาหลายรุ่น นิสัยก็ต่างกันไป บางตัวก็ขี้อ้อน สันโดด สกปรก วุ่นวาย ตะกละ บางตัวก็ผูกพันมาก ...

ทุกวันนี้ สัตว์เลี้ยงไม่เคยขาดบ้านเลย มีเท่าไรเลี้ยงหมด คนรักสัตว์ด้วยกันคงเข้าใจดี คนรอบข้างบางคน เขาก็ตำหนิเราว่า เราเป็นร้านค้าไม่ควรเลี้ยง บ้าง รำคาญบ้าง กลัวบ้าง แต่ผมมีความรับผิดชอบพอ ถ้าตัวไหนดุ ผมก็จะเอาไปเลี้ยงบ้านในไร่..

ไม่รู้สินะ ผมคิดของผมแบบนี้  "ให้หมาแมว ที่เขาต้องการความช่วยเหลือ ดีกว่าให้คนที่เป็นขอทานอีก" ผมไม่ชอบให้เงินขอทาน..