เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานมากแล้วคะ  แต่มันยังค้างคาใจเราตั้งแต่นั้นมาจนถึงปัจจุบันคะ

       สมัยก่อน เวลาที่วัยรุ่นจะเมาส์มอย กันก็จะใช้วิธีหยอดตู้โทรศัพท์สาธารณะคะ ที่บ้านเราก็มี

โทรศัพท์แต่กลัวว่าแม่จะแอบดักฟัง เราก็เลยไปหยอดตู้โทรศัพท์สาธารณะ

แถวบ้านเรามีตู้โทรฯ อยู่ตู้เดียวที่ใกล้ๆ บ้าน ซึ่งตู้นี้จะตั้งอยู่เยื้องๆ กับบ้านของผู้หญิงอีกคนหนึ่ง

ที่เรียนม.ต้น ตอนนั้นเราเรียนป. หก  พอตกค่ำ ทั้งเขาและเราต่างก็มุ่งหน้ามาที่ตู้ค่ะ แต่เนื่องจากตู้อยู่

ใกล้บ้านเขา เรามาทีไร เราต้องมาต่อคิว ซึ่ง She ใช้เวลาคุยนานมาก คุยนานจนหมั้นไส้ จนวันหนึ่ง เราโมโหคะ

เราเลยแช่งในใจว่า แม่ม... ขอให้ถูกรถสิบล้อชนตายทีเหอ อะไรประมาณนี้นะคะ

หลังจากนั้น ไม่นาน แม่เราเป็นคนมาเล่าให้เราฟังค่ะ ว่าลูกบ้านนั้น โดนสิบล้อชน ตายคาทีเลยค่ะ

เหมือนที่เราแช่งไว้เลยค่ะ  เราก็เลยอดคิดสงสัยไม่ได้ว่า ที่เขาถูกรถชน เพราะเราแช่งเขาหรือเปล่าอะคะ

ตอนเด็ก เราชอบนั่งสมาธิอ่ะคะ นั่งแบบไม่รู้ประสาอะไรนะคะ แม่ให้นั่งคะ แต่เราเลยเป็นคนจิตค่อนข้าง

จะนิ่งหน่อยคะ เวลาเจออะไรที่เพื่อนตกใจกัน เราจะไม่ตกใจคะ เวลาเราโกรธใคร โมโหใคร จิตเราก็จะด่าไปนิ่งๆ เหมือนกันคะ

ตอนเวลาเราแช่ง ใจเราก็แช่งไปนิ่งๆ เหมือนกันคะ  ถ้าใครนึกไม่ออกว่านิ่งยังไง  เช่น ตอนหลอกข้อสอบอ่ะคะ คนอื่นเขาจะสั่นกัน

แต่เราจะนิ่งปกติมาก ไม่ใช่เพราะทำบ่อยจนติดเป็นนิสัย เรายังเคยคิดเลยค่ะ ว่าเราสามารถทำผิด สมมุตินะว่า ถ้าเราฆ่าคนตาย

เราก็สามารถนิ่งได้ นิ่งแบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้อ่ะคะ   ไม่รู้ว่าเกี่ยวกันไหม แต่ให้ข้อมูลเพิ่มคะ