เป็นอีกหนึ่งความทรงจำที่ประทับใจมาก (แม้กลับมาบ้านแล้วเสียงจะหาย คอจะเจ็บก็ตาม)
อยากบอกแตมว่า เคยดูคอนเสิร์ตของแสตมป์ตามผับตามห้างตามที่แจมกะคนอื่นมาหลายที
มีโอกาสเห็นแตมระยะห่างแค่เพียงเอื้อมมือมาก็หลายหน แต่บอกตรงๆครั้งนี้เป็นวันที่แตมหล่อที่สุด!!
อันนี้พูดจริง ไม่เชื่อถามคนที่ไปดูคอนฯเมื่อวานได้ พอเปิดตัวออกมาเท่านั้นล่ะ
ทุกคนซ้ายขวาหน้าหลังหันมาพูดพร้อมๆกัน "โอ้ยยยย ม่ายยย เธอหล่อเกินไป"
พร้อมทั้งหาสาเหตุกันใหญ่ หน้าใสเว่อร์นะ หรือเพราะแต่งหน้าวะ เป๊ะมากอะ นี่ออร่าซุปตาร์จับป้ะ บลาๆๆ
ฮามากกกก ทั้งนี้ทั้งนั้น สรุปได้ว่ามัน มัน มัน .. คงเป็นความรัก (ฮาาา)

เพลงแรกขึ้นมาก็กรี๊ดละ ข้อดีอีกอย่างของแสตมป์ (นอกจากวันนี้หล่อเป็นพิเศษ) ก็คือ
ร้องเพลงเพราะมาก เสียงดีมีพลังพุ่งไกลข้ามไปยังอิมแพคที่มี พี่ก้อง พี่คิ้ม โต๋ ฯลฯ ร้องเพลงอยู่
แสตมป์บอกว่า ขอบคุณที่คุณมานั่งอยู่ตรงนี้ ทั้งๆที่ใกล้ๆนี่ก็มีคนเสียงดีหลายคนมาร้องเพลงให้ฟัง
ทั้งๆที่ราชมังฯก็มีคอนเสิร์ตเกาหลี (ที่แตมเองก็อยากดู2NE1มากกว่ามาเล่นคอนนะ) ฮ่าๆๆๆ
แต่เราก็ยังมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน มันเลยเป็นความประทับใจของชายกลาง (คนที่คุณก็รู้ว่าใคร) คนนี้มากๆ
เขาบอกว่ารู้นะว่ากว่าจะได้บัตรมามันยาก กว่าจะเข้ามาดูได้ก็ลำบาก
รถติดมากใช่มั้ยครับ ไม่เป็นไร ออกไปตอนนี้รถก็ยังติด เล่นกันนานๆดีกว่า
คือว่าเป็นคอนเสิร์ตที่ยาวนานมาก แต่เป็นสามชั่วโมงกว่าๆที่ไม่รู้สึกว่านานเลย
เป็นครั้งแรกสำหรับเราเลยนะที่ระหว่างคอนฯหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดูน้อยมาก
ยกเว้นตอนที่พรหมลิขิตบันดาลชักพาแตมมายืนอยู่ตรงหน้าแค่นั้นที่ควักออกมาถ่ายแทบไม่ทัน
คือมันสนุก มันขำ และ มันเพลินมากจนจดจ่ออยู่ที่บนเวทีอย่างเดียว ไม่สนใจอย่างอื่นเลย
ก็ต้องชมว่าแสตมป์เก่งมาก เป็นเอนเตอณืเทนเนอร์ตัวจริง พูดอะไรก็น่าฟัง ขนาดตอนซึ้งๆก็ยังขำได้

สามเพลงแรกผ่านไป (มันคงเป็นความรัก / ชายกลาง / คนที่คุณก็รู้ว่าใคร)
ความเกรียนก็บังเกิด แสตมป์ก็กล่าวขอบคุณผู้ชมทุกคน ขอบคุณสปอนเซอร์ เรียกแขกรับเชิญขึ้นมาอำลา
บอกว่าคอนจบแล้วครับ กลับบ้านกันดีๆนะ คนดูก็ เฮ้ยยย อะไรของมึ้งงงง
บางคนรถติดในเมืองทองเพิ่งเดินเข้าฮอลมาเอง คือก็รู้แหละว่าเป็นมุข แต่ก็ช่วยรับมุขโวยวายกันไป
นางคงอยากได้ยิน "เอาอีกๆๆๆๆ" อะไรแบบนี้ ก็จัดให้

แป๊บนึงพี่อุ๋ย บุดดาเบลส ก็ขึ้นมาร้อง ลืมไปก่อน แล้วก็จิกกัดกันไปต่างๆนานา
แตมบอกว่าเนื่องด้วยวันนี้จะมีการบันทึกเทปทำดีวีดีเอาไว้
ดังนั้นแม้นานไปลูกหลานผมมันก็ยังจะได้ดูคอนเสิร์ตนี้อยู่ ผมจึงจะไม่พูดอะไรที่มันดูไม่ดีเลย
หน้าที่นั้นจะยกให้พี่อุ๋ย 55555555
พี่อุ๋ยก็ .. จ้ะ พ่อคนดี พ่อคนหล่อ พ่อคนสมบูรณ์แบบ

แล้วเกสต์คนต่อไปก็ออกมาพร้อมเพลง animation พี่ตั้ม (วิศุทธ์ พรนิมิตร)
เป็นอะไรที่เซอร์ไพรซ์ที่สุดละ คือไม่ได้เซอร์ไพรซ์เรื่องวาดรูปประกอบเพลงเพราะก็เห็นกันบ่อยๆ
ไม่ได้เซอร์ไพรซ์ที่นางตีกลองได้เท่มาก (ด้วยสมัยเรียนเคยเห็นตั้มเล่นดนตรีตามงานมหาลัยอยู่บ่อยๆ)
แต่เซอร์ไพรซ์ที่ความฮา เหมือนที่แตมบอกอะว่า เวลาคุยกะเค้าก็จะเป็นแบบนี้ คือพูดไม่รู้เรื่อง
(สุดปัญญาจะจับใจความจะเอามาเล่าให้ฟังจริงๆ มันอะไรก็ไม่รู้ มีตั้งแต่กินลูกชิดไปจนเดินจับมือกันเดินข้ามถนน)

แล้วพี่บอยตรัยกับพี่บอยด์โกก็เดินขึ้นมาในหน้ากากและชุดซุปเปอร์ฮีโร่
ฮาพี่บอยด์บอกว่าจริงๆจะให้พี่บอยตรัยใส่ชุดอุลตร้าแมนเป็นเพื่อนตัวเองที่ใส่ชุดไอ้มดแดง แต่พอดีไม่มีไซส์ ฮ่าๆๆๆ
คือชุดก็ว่าฮาแล้ว แต่ทอล์คโชว์ของสองบอยอันกินเวลาไปประมาณเกือบๆครึ่งชั่วโมงนี่ตลกมาก
ร่วมกันกดดันว่าความจริงวันนี้คุณพ่อทั้งสองคนควรจะมีโมเม้นต์กะลูกแต่ก็ต้องจำใจมาคอนฯนี้
(คือแขกทุกคนเล่นมุขนี้ แล้วหน้าตาแสตมป์เวลาโดนแกล้งนี่น่ารักจริงๆนะ เขาเลยแกล้งกันบ่อย)
ไอ้เรื่องแปลงเพลงความคิดนี่ดูจริงจังมาก เกือบเชื่อแล้วนะ พี่สองบอยว่าแสตมป์เรื่องแปลงเพลง
ว่าคุณรู้ตัวมั้ยสิ่งที่คุณทำอยู่น่ะมันผิด มันไม่ถูกต้อง คุณเอาเพลงไปแปลงแบบนี้ได้ยังไง
มันไม่ใช่เรื่องดีนะ นี่ผมขอพูดเลย บลาๆๆๆ เฮ้ยย แอบสงสารแตมเลยอ่า
คนดูก็ช่วยกันใหญ่ ตอนที่พี่บอยด์ถาม คุณคิดว่าสิ่งที่คุณทำอยู่มันเวิร์คเหรอ
แตมหันมาหน้าจ๋อยขอความช่วยเหลือ คนดูทั้งหลายก็ละล่ำละลักช่วยทันที เวิร์คนะ มันเวิร์ค
พี่บอยด์บอก ไม่จริงหรอก เค้าสงสารคุณน่ะ คนชอบก็มีแค่ในนี้แหละ
อุ่ยยย กดดันๆๆๆ จนพี่บอยด์เฉลยการแปลงเพลงแบบที่ถูกต้อง .. เงิบบบบบบ

ต่อไปเป็นอะไรต่อนะ จำลำดับไม่ค่อยได้
เหมือนว่าจะมี น้องบีทบ็อกซ์อะไรซักคนที่เลียนเสียงได้หลายๆแบบน่ะ
มาช่วยร้องเพลงขอบคุณสปอนเซอร์ (ขอบคุณทั้งทีก็ต้องมีสไตล์)

เสียดายอะไรรู้มั้ย เกือบให้คะแนนแตมเต็มร้อยแล้วกับคอนฯเมื่อคืน
แต่ขอหักห้าคะแนน เพราะหวังไว้ว่าจะได้เห็นนิ้วแบนด์ใน ทฤษฎีสีชมพู
คือเราฟังเพลงนี้ครั้งแรกจากซีดีที่มากับหนังสือ soundtrack of my love ของนิ้วกลม
และคิดมาตลอดว่าในคอนเสิร์ตใหญ่ของแสตมป์ต้องมีเอ๋มาช่วยร้องเพลงนี้แน่ๆ
เสียใจจจจจจจจจจจจจ แต่ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้านะแตมนะ

ช่วงเพลงช้า ขอบอกว่า ประทับใจ "ครั้งสุดท้าย" มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มากที่สุดเลยก็ว่าได้ อินเนอร์มาเต็ม แอคติ้งเทพที่สุด
สมกับที่ไปเรียนกับหม่อมน้อยมา (เห็นว่าเกือบจะได้เล่นจันดาราด้วยนะ) ก๊ากกก

มาถึงเกสต์ที่เป็นเพื่อนร่วมฟันฝ่าวงการนี้มาด้วยกันกอล์ฟ ฟักกลิ้งฮีโร่
แสตมป์พูดถึงเพื่อนว่า เค้าเคยส่งเพลงฮิปฮอบเพลงนึงมาให้ ชื่อเพลง  see you when you get there
ความหมายประมาณ เราจะไปถึงฝั่งฝันด้วยกันอะไรราวๆนั้น
แล้วตอนนี้คิดว่าตัวเองยืนอยู่ตรงจุดนั้นที่เคยฝันกันไว้กับเพื่อนแล้ว
ก็เลยอยากร้องเพลงที่เคยแต่งด้วยกัน (เล่นเปียโนด้วยนะ)
กอล์ฟบอกไม่คิดว่าแตมจะจำได้ เค้าบอกวันนึงนั่งแท็กซี่กลับบ้าน
มีโฆษณาที่แสตมป์เป็นพรีเซ็นเตอร์รถ ก็คิดว่า เออ
เพื่อนที่เคยนั่งแท็กซี่กลับบ้านด้วยกันมันไปถึงฝั่งแล้วจริงๆ
กำลังจะซึ้ง แตมบอก นี่ๆ รถไม่ได้เป็นสปอนเซอร์คอนฯนี้ ไม่ต้องพูดถึงเยอะก็ได้ ฮาาา
แล้วก็ร้องเพลงที่เคยแต่งไว้ด้วยกัน เพลงนั้นก็คือเพลง ราตรีสวัสดิ์

แล้วทีนี้พี่อุ๋ยก็กลับมาอีกที ขึ้นมาช่วยร้องกะหล่ำปลีเพลงของพี่โจอี้ที่สนุกมากกกก
แล้วแสตมป์ก็ขี่จักรยานลงมาจากเวที ไปทักทายด้านข้าง ด้านหลัง
ด้วยท่าทางแบ๊วๆ เหมือนเด็กห้าขวบได้ของเล่น
แตมบอก ตอนนี้เค้าฮิตขี่จักรยานกันงี้ ต้องมีมั่ง มีใครทำไปยังขี่จักรยานในคอนฯ
เสียงทุกคนบอก มี!! พี่เบิร์ด !! 555555555 จ๋อยอีกรอบ

ต่อมาถึงคราวของ  7thSCENE คือไม่มีไม่ได้จริงๆ เรา "รอฟังคำนั้น" อยู่เลยนะ
พี่ชัช พี่อาร์ท เท่อ้ะ นี่ยังว่าจะไปช่วยกรี๊ดในคอนฯ  "เล็ก จน เว่อร์"
เพราะจะรวมตัวกันอีกครั้ง แล้วพี่บอยด์บอกว่า ถ้าวงไหนมีเสียงกรี๊ดดังสุดจะให้ห้าแสน
ต่อด้วย เพลงที่นานมาแล้วไม่ได้ฟัง (จริงๆอยากฟังสมมติกับคลั่งด้วยนะ)

หลังจากนั้นก็เปิดตัวเกสต์ ของเรารอบทุ่มเป็นพี่น้อยวงพรู
คือจริงๆเดาไว้ว่าเป็นพี่ป๊อดเพราะมีเพลงโมเดิร์นด๊อกเปิดคลอตลอดก่อนเริ่มคอนฯ
และรู้ว่าพี่ป๊อดคือแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ของแสตมป์
แต่เราไม่เสียใจเลยนะ ที่รอบเราเป็นพี่น้อย
คือถึงจะชอบพี่ป๊อดมากกว่าแต่ว่าพอเพลงทุกสิ่งขึ้นมานี่กรี๊ดตายไปแล้ว
ยิ่งเจอท่าเต้นบัลเล่ต์ กับการกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันไปมาระหว่างแขกรับเชิญกะเจ้าของคอนฯนี่แหม..
ไม่อยากจะใช้คำนี้เลยแต่คงต้องใช้ เพราะมัน "ฟิน" จริงๆ ฮ่าๆๆๆ

หลังจากนั้นแขกรับเชิญทุกคนก็ขึ้นมาบนเวที แสตมป์ก็เดินลงมาข้างล่าง
ขอให้คุณจินตนาการนะคะ เรานั่งโซนA2แถวX แตมเดินลงมาแล้วมาหยุดร้องเพลงตรงหน้า
แล้วเพลงนั้นนั้นคือเพลงลมหายใจ ตายยยยยยค่ะตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คืออยู่ตรงหน้าระยะห่างกันไม่ถึงฟุต แล้วหยุดยืนนานมากกกกกกกกกกก
บอกกงๆ มือสั่นทำอะไรไม่ถูก หยิบกล้องมาถ่ายก็เบลอ กว่าจะตั้งสติได้ปาไปหลายนาที
หันมามองหน้ากับเพื่อน เฮ้ยยย นี่บัตรตรูราคาสองแสนป้ะวะไม่ใช่สองพันห้า
คุ้มจนต้องมาตั้งกระทู้บอกนี่แหละค่ะ ก็ไม่รู้จะบอกว่าอะไรนอกจากมันเป็นบุพเพสันนิวาส ฮ่าๆๆๆ

เพ้อมากกกกกกจริงๆ นี่พูดเลย  ยิ่งตอนสุดท้ายก่อนจบ แสตมป์ร้องเพลงสองหมื่น
ซึ่งเป็นเพลงที่เราชอบมากที่สุด ก่อนไปดูคอนฯเราก็ยังโพสต์เพลงนี้ในเฟซบุ๊ค
ว่าจะไปใช้หนึ่งในสองหมื่นวันให้คุ้มค่าในวันคอนฯ แล้วแสตมป์ก็มาพูดแบบเดียวกันเลยอะว่า
สำหรับวันนี้มันทำให้ชีวิตในสองหมื่นวันของเค้าคุ้มแล้ว
เค้ารอวันนี้มานาน บางทีก็ไม่อยากให้มันมาถึงเพราะกลัวว่ามันจะจบลง
แล้วนางก็เสียงสั่นน้ำตาคลอ คนดูทั้งหลายก็พร้อมใจกัน
ม่ายยยยยยยยย แตมอย่าร้องลูกอย่าร้อง โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นี่เกือบร้องไห้ตามแล้วนะ คนขี้นอยด์ เลิกนอยด์และภูมิใจในตัวเองได้แล้ว
นึกถึงที่พี่บอยด์เล่าว่าสมัยก่อนแตมจะกลัวมาก ร้องเพลงแล้วคนกริบ บางเวทีนี้อ้วกก่อนขึ้นเลย
วันนี้มีคนร้องเพลงตามได้ทุกเพลงแล้วนะ ดีใจด้วยจริงๆ
แสตมป์เป็นคนเก่ง  มั่นใจเถอะ แตมเกิดมาเพื่อสิ่งนี้

จบแล้วค่ะ สรุปว่าเป็นคอนฯที่เพลงเพราะมาก สนุกมาก ซึ้งมาก เพลินมาก บ้ามาก เกรียนมาก
(คือนอกจากตัวศิลปินเจ้าของคอนฯแล้ว แขกรับเชิญก็ดูไม่มีใครเป็นคนปกติเลย) 555

มีมาฝากสามรูปถ้วนนะคะ
มัวแต่ตั้งใจดูจริงๆ ลืมถ่ายรูปไปเลย







ปล.อ้อๆขอชมแสงบนเวทีหน่อยค่ะ สวยมากกกกก ฉากน่ารักดี นักดนตรีเล่นเก่ง
(แต่จอแอลซีดีนี่ขอเปลี่ยนนะคะ เห็นเหงื่อแสตมป์ชัดกว่าหน้าค่ะ)

สรุปจบอีกนิด ได้ฟังความคิดแบบไม่แปลงแล้ว
ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกก (นี่คือเพลงที่นานมาแล้วไม่ได้ฟังโดยแท้)
นานมาแล้วที่ไม่ได้ฟังแบบไม่แปลงอะนะ ฮ่าๆๆๆ
เห็นมะ คอนเสิร์ตนี้นี่พิเศษจริมๆ