กลางคืนดึกดื่นมืดนัก
ประจักษ์เห็นชัดฝันร้าย
ใจขาดแทบแหลกมลาย
ด่วนลับวับหายฤาคืน

ดวงใจอันเป็นที่รัก
อยากนักจะหักสุดฝืน
ไขว่คว้าหาใดกลับคืน
แทบล้มทั้งยืนฝืนทน

ร่ำร้องเรียกหาเท่าใด
เหตุใดจึงไม่ผ่านพ้น
ฝันร้ายตรึงในกมล
ร่วงหล่นคือหยาดน้ำตา

กรีดร้องร่ำไห้ท้ายสุด
ยื้อหยุดให้กลับมาหา
ครั้นพอฟื้นตื่นลืมตา
ขวัญมาจากลับลอยหาย

ดวงใจอันเป็นที่รัก
อ้อมกอดฟูมฟักข้างกาย
ต่อลมหายใจสุดท้าย
เข้าสู่ร่างกายดังเก่า

ผวาเข้าหาไม่ห่าง
อย่าร้างห่างไกลอยู่เหย้า
รักเอยดำเนินนานเนาว์
จารในใจเรานิรันดร์

อรุณรุ่งเหลือบแรละมุนฟ้า
ได้เปรียบว่าดังรักของชายหญิง
ฟ้าสว่างสกาวพร่างด้วยใจจริง
ได้แอบอิงพักพิงอยู่คู่กัน

รักแรกแย้มดุจดังดวงดอกไม้
กลิ่นกำจายยอดชู้เป็นคู่ขวัญ
กุพชกะนั้นหรือหาเทียมทัน
จะหวานล้ำเพียงนั้นมิมีเลย

อกอิงอุ่นละมุนกรุ่นเนื้อน้อง
จรดจุมพิตลองไม่เมินเฉย
หนุนเขนยแนบนอนด้วยคุ้นเคย
แล้วจึงเอ่ยร่ำคำรักต่อกัน

อรุณเช้ายาวนานมิผิดพลาด
สองในจ่อมุ่งมาดไม่เหหัน
เช้าวันชื่นจะสถิตย์เป็นนิรันดร์
ประสบแล้วสรวงสวรรค์กลางหทัย
          

ปล. ฉากใน MV น่ารักจุงเบย วันนี้มาในมาดของกลอนหก และ กลอนแปด (ก็กลอนสุภาพนั่นแหละ พูดให้ยากทำไม) ตอนนี้ได้ชื่อเป็น "ติ่งคู่กรรม" อีกสมญาหนึ่ง (เพื่อนตั้งให้ ... ขอบใจนะ - -'') แต่งเยอะจนน่าจะรวมเล่มได้ล่ะ (- -'') เยอะไปไหม ? "ติ่งคู่กรรม" (ฮา)