ถึงทีมงานคู่กรรมและแฟนๆละครคู่กรรมทุกคน
2วันที่ผ่านมา ฉันรู้สึกเหมือนคนกำลังจะเป็นบ้าค่ะ
ปกติแล้ว ฉันจะเข้าพันทิพบ่อยมาก เพื่อมาตามอ่านกระทู้คู่กรรม และหาคนที่ชอบละครเรื่องนี้ด้วย
อยากจะบอกว่า เข้าพันทิพเพราะเรื่องละครคู่กรรมอย่างแท้จริง
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมเรื่องนี้ถึงได้มีอิทธิพลกับความรู้สึกกับฉันมากขนาดนี้
แต่ตั้งแต่เมื่อวาน...ฉันเข้าน้อยลงมาก เพราะฉันมีสาเหตุค่ะ

ตอนที่1-10 ....ความรู้สึกของฉันยังคงก่ำกึ่ง ยังมีเสียงหัวเราะและปนความทุกข์เล็กๆระหว่างโกโบริและฮิเดโกะ
ตอนที่11-12...ความรู้สึกของฉันเริ่มลึก เริ่มหม่นเศร้า แต่ก็ยังพอจะทำใจได้
แต่พอมาถึงตอนที่13-14 ...2ตอนของอาทิตย์นี้ มันทำให้ฉันรู้สึก เหมือนคนกำลังจะเป็นโรคที่เรียกว่า เริ่ม Dark ขั้นแรก
และไม่อยากจะคิดถึง...ฉากที่เรียกว่าตำนาน ฉันกลัวจังเลย

ทุกวันนี้ ฉันกลัวที่จะเปิดย้อนดูอีกครั้ง เพราะน้ำตามันจะไหลตลอดเวลาที่ได้เปิดดู แต่ก็อดที่จะย้อนดูไม่ได้ ยิ่งตอนที่13 ของวันที่แล้ว
ฉันนั่งดูเหมือนคนจะเป็นบ้า น้ำตาจะไหล จนใครที่เดินผ่านไปผ่านมาสงสัยว่าเป็นอะไร

และวันนี้...ตอนที่14 .... ฉากหิ่งห้อย ฉากที่โกโบริตัดพ้อแม่หนูอัง ....

"วนัส กลับมาเอาคำสัญญาของตัวคืนไป"

จากที่ได้อ่านหนังสือ .... กับวันนี้ที่ได้ดูเป็นภาพ ฉันไม่รู้สึกผิดหวัง และไม่แตกต่างไปจากที่เคยจินตนาการไว้เลยจริงๆ
ดังนั้น มันจึงเรียกน้ำตาของฉันได้อย่างมากมาย....เศร้าลึก อินลึก และเจ็บปวดจนหัวใจมันเจ็บแปร๊บๆ
ฉันรู้สึกสงสาร เห็นใจความรักที่มีทิฐิเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงระหว่างโกโบริและฮิเดโกะสุดหัวใจ
ในทางความรู้สึก...
"ความงดงามที่สุดทรมาน"
"เป็นความรักที่แสนเจ็บปวด"
"เป็นความสุขที่แม้แต่รู้สึกยังไม่ได้"

.......ฉันเศร้ามาก อารมณ์ตอนนี้ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลยจริงๆ.....


เวอร์ชั่นนี้สำหรับฉันแล้ว.... 14ตอนที่ผ่านมา ขอบคุณค่ะ ขอบคุณที่เข้าใจในทุกตัวอักษรในนิยายเรื่องนี้
ขอบคุณที่ทำให้คนที่รักในนิยายเรื่องนี้มีความสุข เมื่อได้ดูและรู้ว่าพวกคุณใส่ใจทุกตัวอักษรและทุกเรื่องราวต่างๆ
ขอบคุณที่ให้ความรู้พร้อมประสมประสานไปกับความบันเทิงอย่างสร้างสรรค์
เพราะคุณเชื่อได้เลยว่า....ฉันจะเป็นคนนึงที่จะซื้อ DVD ละครเรื่องนี้ทันทีที่วางขาย
และฉันก็หวังว่ามันจะเป็นเช่นนั้นค่ะ....ขอบคุณมากจริงๆค่ะ